Τον προπονητή τον κάνουν μάγκα οι παίκτες…

Νέος προπονητής του Παναθηναϊκού ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Τον ήθελε η ομάδα απ’ τον Οκτώβρη, αλλά τελικά… έκατσε ο Μπόλονι. Αυτά είναι παρελθόν, το παρόν είναι το θέμα. Δε λέμε το μέλλον, επειδή το σήμερα είναι που «καίει». Ο Παναθηναϊκός δεν έχει δικαίωμα να χάσει ούτε μέρα, επειδή έχει χάσει πολλά χρόνια. Μικραίνοντας όλο και περισσότερο σε επίπεδο στόχων, απαιτήσεων, νοοτροπίας.

Κακά τα ψέματα, το όνομα του 59χρονου δεν ενθουσίασε κανέναν. Το αντίθετο, «άδειασε» ψυχολογικά ο κόσμος. Θα μας πείτε τι είχε μείνει για να αδειάσει; Σωστό κι αυτό… Όταν υπάρχουν διαθέσιμοι προπονητές όπως ο Λουτσέσκου ή ο Μιλόγεβιτς και ακούς πως η λογική είναι εμπειρία, γνώση της Ελληνικής πραγματικότητας, φιλοδοξία και προϋπηρεσία Πρωταθλητισμού, τότε είναι λογικό το «άδειασμα». Όταν δημιουργείται η εντύπωση πως θα ανέβει το μπάτζετ κατακόρυφα, πως θα αλλάξουν όλα γιατί ο Γιάννης Αλαφούζος έμαθε απ’ τα λάθη του (τόσα χρόνια δεν το έκανε) τότε είναι λογική όλη αυτή η διαδικασία στην ψυχολογία του κόσμου.

Κυρίως επειδή η επιλογή του προπονητή έγινε απ’ τον Γιάννη Αλαφούζο. Κάτι που αυτόματα δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανείς ως κριτήριο. Αλλά για ακόμη μια φορά ο πήχης ανέβηκε σε επίπεδο… ατμόσφαιρας και το όνομα του Γιοβάνοβιτς τον ξαναχαμήλωσε. Γιατί μιλάμε μεν για προπονητή που πέτυχε στον ΑΠΟΕΛ, αλλά από εκεί έφυγε το 2013. Και ήταν η κορυφαία του δουλειά. Τα Εμιράτα δεν είναι κάτι που υπολογίζεται ουσιαστικά, ήταν ένα χρόνο άνεργος και ταυτόχρονα την τελευταία πενταετία έχει προπονήσει σε 21 ματς.

Ως… πακέτο, δεν μπορεί να ενθουσιάσει, δεν μπορεί να ανεβάσει έστω στο 1% την ψυχολογία. Αν θυμάστε οι Παναθηναϊκοί συζητούσαν για… τρελά σενάρια, με ονόματα όπως ο Ζαρντίμ ή Μάρκο Σίλβα. Περιπτώσεις φυσικά που ήταν απλησίαστες και ακόμη κι αν τις πλήρωνες δεν υπήρχε περίπτωση να έρθουν σε αυτό τον Παναθηναϊκό. Κι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Η ομάδα κατάντησε να μη θέλουν να έρθουν άνθρωποι με φιλοδοξία, άνθρωποι που μπορούν να βρουν κάτι καλύτερο.

Για αυτό ευθύνεται η συνολική τοξικότητα του «τριφυλλιού». Με τις αλλαγές πλάνων, με τις ακατανόητες καταστάσεις, με τα χαμηλά μπάτζετ, με την ασέβεια απέναντι στην ομάδα εντός κι εκτός αυτής, με τις ξαφνικές αποφάσεις για… παύση πληρωμών. Ευθύνεται ο Γιάννης Αλαφούζος με λίγα λόγια. Και με τα λόγια να πειστεί κάποιος πως άλλαξε… μυαλά, δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν αδικούμε κανέναν γι’ αυτό, δίκιο έχει ο κόσμος. Χτίκιασε, «άδειασε», δεν αντέχει άλλο.

Το ακόμη χειρότερο είναι πως δεν έχουν καμία σημασία οι υποσχέσεις πως θα γίνουν αυτά που θέλει ο προπονητής κτλ. Όλα αυτά σε μια ομάδα που… άδειασε με τον χειρότερο τρόπο τα δικά της «παιδιά». Τον Ουζουνίδη και τον Δώνη δηλαδή. Γιατί λοιπόν να πειστεί κάποιος πως τώρα άλλαξε κάτι;

Τέλος πάντων το θέμα είναι ο Γιοβάνοβιτς που θα καθίσει στον πάγκο της ομάδας. Μας φαίνεται κουραστικό να διαβάζουμε δηλώσεις παικτών ή συνεργατών που είχε πριν 8-10 χρόνια και τον αποθεώνουν. Και τον Πογιάτος τον αποθέωναν και τον Μπόλονι και τον Μπάκε και τον… και τον… και τον… Κακή κουβέντα δε θα πει κανείς για κανέναν. Η ουσία είναι πως μιλάμε για έναν προπονητή που Ευρωπαϊκά έχει προπονήσει Κύπρο και Ελλάδα, Ευρώπη δεν έχει κοουτσάρει εδώ και 8 χρόνια και ήταν χωρίς ομάδα 1 χρόνο. Αυτό δεν τον καθιστά αποτυχημένο σε καμία περίπτωση. Αλλά σε επικοινωνιακό επίπεδο, δεν αλλάζει το παραμικρό στον Παναθηναϊκό, αφήνοντάς τον στον… βούρκο που έχει εγκλωβιστεί με ευθύνες διοίκησης πρώτα και πάνω απ’ όλα. Για να μην πούμε αποκλειστικά!

Ο Σέρβος μπορεί να πετύχει λοιπόν. Μακάρι να πετύχει, μακάρι τις προσδοκίες να τις δημιουργήσει μόνος του μέσα απ’ τη δουλειά του. Υπομονή, χρόνο προσαρμογής κτλ, δεν έχει ούτε για πλάκα! Ο Παναθηναϊκός πρέπει απ’ το πρώτο λεπτό του πρώτου αγώνα της ερχόμενης σεζόν, να… γλυκάνει τους πάντες. Να τους κάνει να αισθανθούν πως όντως κάτι άλλαξε. Κι αυτό συμβαίνει και λόγω της κατάστασης της ομάδας εδώ και χρόνια, αλλά και επειδή μιλάμε για άνθρωπο που ξέρει την εδώ πραγματικότητα. Αυτό δεν ήταν απ’ τα βασικά ζητούμενα στην επιλογή; Ε, μην το συζητάμε λοιπόν…

Βέβαια, τον Γιοβάνοβιτς και τον κάθε προπονητή, μάγκα τον κάνουν οι παίκτες. Ή μ……..α όπως είχε πει ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας. Συμφώνησες μαζί του; Του φέρνεις παικταράδες για να γίνουν η βάση της ομάδας. Ποδοσφαιριστές της ποιότητας του Παναθηναϊκού, ποδοσφαιριστές με την ηγετική φυσιογνωμία που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός. Δύο στόπερ που δε θα τους περνά κανείς, δύο μπακ που θα… αλωνίζουν τις πλευρές, δύο χαφάρες, δύο εξτρέμ που θα κάνουν πλάκα στους αντιπάλους! Αυτά θα γίνουν; Αν ναι, τότε ο Γιοβάνοβιτς έχει ελπίδα. Αν όχι, τότε ο Γιοβάνοβιτς τον Νοέμβρη θα είναι στην Κύπρο κατά πάσα πιθανότητα κι ο Παναθηναϊκός θα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη συρρίκνωσή του!

Σε επίπεδο προπονητή ο Παναθηναϊκός δεν ενθουσίασε κανέναν λοιπόν, μιλώντας πάντα για τις εντυπώσεις καθώς η ουσία είναι το γήπεδο. Σε επίπεδο στελέχωσης φαίνεται πως υπάρχουν ανάλογες δυσκολίες καθώς σε αυτή την τοξικότητα που δημιούργησε ο μεγαλομέτοχος, δεν θέλουν να μπλεχτούν άνθρωποι με ιστορία στην… πλάτη τους (μέχρι τώρα τουλάχιστον). Τι μένει; Οι παίκτες. Που απ’ όλες τις απόψεις είναι το βασικό θέμα. Έχουμε ξαναπεί, τον καλύτερο προπονητή να έχεις, τα κορυφαία στελέχη, χωρίς παίκτες επιπέδου Παναθηναϊκού, άντε να βγεις 4ος ενώ είσαι για 5ος. Εκεί θα είναι το… ταβάνι σου. Ο Παναθηναϊκός θέλει μπάτζετ που θα τον καθιστά άμεσα ανταγωνιστικό στην ποιότητα του ρόστερ του! Αυτό μπορεί να γίνει; Το καλοκαίρι θα το δείξει.

Υ.Γ. Ένα τεράστιο μπράβο στα κορίτσια του Παναθηναϊκού που κατέκτησαν το Πρωτάθλημα εν μέσω μεταδόσεων youtube, εν μέσω ενστάσεων, εν μέσω εργαζόμενων που έλεγαν «ευτυχώς δε νίκησε ο Παναθηναϊκός γιατί δε θα φεύγαμε από εδώ», εν μέσω ανακοινώσεων που θεωρητικά έπρεπε να προκαλέσουν την παρέμβαση του εισαγγελέα. Είναι τεράστια η επιτυχία, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πώς άρχισε αυτή η προσπάθεια! Γιατί τη στιγμή της μεγάλης χαράς, πρέπει πάντα να θυμάσαι πως και από που ξεκίνησες την προσπάθεια! Μπράβο σε όλες και σε όλους!