Πάλης ξεκίνημα – νέοι αγώνες

Η αναζήτηση του επόμενου προπονητή του Παναθηναϊκού, δεν έγινε ούτε σίριαλ, ούτε «σαφάρι», ούτε η ομάδα χρειάστηκε να περιμένει την απάντηση κάποιου που είχε κι άλλες προτάσεις στα χέρια του και θα ήθελε να τις αξιολογήσει ή να τις «παζαρέψει». Γρήγορα και νοικοκυρεμένα ήρθε σε συμφωνία με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς για να σχεδιαστεί η ομάδα που θα μπορέσει να σβήσει τη «μουτζούρα» της χρονιάς που τελείωσε και να ξαναφέρει την ομάδα εκεί που την αξίζει: ψηλά στην Ελλάδα και φυσικά στην Ευρώπη.

Ο Γιοβάνοβιτς δεν είναι «μαθητευόμενος μάγος» σαν τον Πογιάτος, ούτε «παλιά καραβάνα» σαν τον Μπόλονι. Είναι ένας σοβαρός άνθρωπος κοντά στα 60, που τον ξέρουμε και μας ξέρει, καθώς έχει περάσει μια δεκαετία ως παίκτης του Ηρακλή και στη συνέχεια διέγραψε μια αξιόλογη πορεία ως προπονητής. Εγγύηση επιτυχίας φυσικά δεν υπάρχει, ούτε κανείς μπορεί να προβλέψει το μέλλον, αλλά ο Σέρβος δείχνει μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, για πολλούς και διάφορους λόγους.

Πρώτον, γνωρίζει τι θα πει Ελλάδα και τι σημαίνει Παναθηναϊκός. Για την ακρίβεια, οι μνήμες του και οι παραστάσεις του από τον Παναθηναϊκό, δεν είναι των πρόσφατων χρόνων, των «μνημονιακών», των δύσκολων, των «εκτός Ευρώπης», αλλά από πολύ πιο ένδοξες μέρες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κατανοεί απόλυτα και το μέγεθος της ομάδας και το βάρος της φανέλας και τη δυναμική του συλλόγου και τις απαιτήσεις των οπαδών, που θέλουν να δουν την ομάδα τους να ξαναστέκεται στα πόδια της γερά και όχι τρεκλίζοντας.

Δεύτερον, έχει παρακολουθήσει πολύ προσεκτικά την ομάδα το τελευταίο διάστημα και παρουσιάστηκε ιδιαίτερα «διαβασμένος». Δεν θα καθίσει τώρα να δει σε επανάληψη τους αγώνες της χρονιάς, δεν θα μάθει τώρα την ομάδα, δεν θα προσπαθήσει να διαπιστώσει ποιος κάνει και ποιος δεν κάνει, αλλά έχει ήδη σχηματίσει μια πρώτη άποψη. Και αυτό, είναι ένα σημαντικό εφόδιο για το ξεκίνημα ενός νέου προπονητή, που στη συνέχεια θα δει και τους παίκτες στην προετοιμασία, ώστε να λάβει τις τελικές του αποφάσεις.

Τρίτον, «υποσχέθηκε» ένα ποδόσφαιρο που δεν έχει καμία σχέση με ό,τι είδαμε τους τελευταίους μήνες. Θα είναι δηλαδή πιο δημιουργικό και παραγωγικό, με προσπάθεια για κατοχή μπάλας και όχι «ταμπούρι», διότι αυτή είναι και η φιλοσοφία η δική του και αυτό που αρμόζει στον Παναθηναϊκό. Κι αυτό δεν είναι κάποιου είδους μομφή του Γιοβάνοβιτς προς τον προκάτοχό του, για τον τρόπο που είχε επιλέξει να παίζει, ούτε κάποιο «χάδι» ή «καλόπιασμα» προς τα αυτιά του Γιάννη Αλαφούζου, αλλά η ωμή πραγματικότητα: ο Παναθηναϊκός δεν γίνεται να συνεχίσει να παίζει ένα ποδόσφαιρο παθητικό, αντι-αισθητικό και φοβικό, ούτε μπορεί να συμβιβάζεται με 3 ή 4 τελικές ανά παιχνίδι, αλλά πρέπει να αποκτήσει ένα αγωνιστικό στυλ και προφίλ που θα ξαναφτιάξει τη δυναμική του.

Τέταρτον, ο Γιοβάνοβιτς δεν έχει στο μυαλό του να πάρει μια σκούπα και να τα σαρώσει όλα. Δεν έχει την πρόθεση να διώξει 15 παίκτες και να φέρει 15 καινούργιους, ούτε να απαξιώσει το υπάρχον ρόστερ, ούτε να «ματώσει» την τσέπη του Αλαφούζου. Θα γίνουν ασφαλώς προσθήκες, κάποιοι θα φύγουν και κάποιοι θα έρθουν, αλλά αυτοί που θα έρθουν θα πρέπει να είναι καλύτεροι από τους υπάρχοντες, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να γίνει κάτι. Ο Γιοβάνοβιτς ανέλαβε την ομάδα γνωρίζοντας τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις που υπάρχουν όχι μόνο διότι έχει τη φιλοδοξία να πετύχει εκεί όπου άλλοι απέτυχαν, αλλά και διότι εκτιμά ότι υπάρχει καλό υλικό, μια αξιόλογη μαγιά παικτών που δεν αξιοποιήθηκε ή απαξιώθηκε ή ξενέρωσε ή δεν δουλεύτηκε σωστά και με τη δική του καθοδήγηση και στοχευμένες μεταγραφές, μπορεί να φέρει και καλύτερη μπάλα και καλύτερα αποτελέσματα.