Η Μεγάλη Τετάρτη ήρθε νωρίτερα

Δεν είναι ωραίο πράγμα να μιλάς για κακή διαιτησία και αρκετά συχνά ακούγεται σαν να προσπαθείς να βρεις δικαιολογίες μετά από ένα κακό αποτέλεσμα. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, όταν η διαιτησία ήταν τουλάχιστον εχθρική προς τον Παναθηναϊκό στο ματς με τον Άρη. Δεν ξέρω τι είδε ο διαιτητής στη φάση του πέναλτι και τι είδαν και στο VAR – προφανώς κάτι που δεν είδαμε οι περισσότεροι που παρακολουθήσαμε το παιχνίδι. Και μπορεί το πέναλτι να μην μπήκε, αλλά η διαμαρτυρίες γι’ αυτή την μάλλον αστεία απόφαση, έφεραν την πρώτη κίτρινη κάρτα στον Μαουρίσιο, έναν παίκτη που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Και κάπως έτσι, όταν έφαγε τη δεύτερη κίτρινη, που φυσικά ήταν απόλυτη σωστή, ο Μαουρίσιο αποβλήθηκε, ο Παναθηναϊκός αποδιοργανώθηκε και το παιχνίδι «χάλασε».

Εδώ είναι το σημείο που κανονικά αναρωτιόμαστε γιατί ο Παναθηναϊκός κατέρρευσε μετά την αποβολή. Γιατί δεν μπόρεσε να κρατήσει καθόλου μπάλα, γιατί αμύνθηκε μαζικά αλλά άγαρμπα, γιατί δεν οπισθοχώρησε συντεταγμένα αλλά άναρχα και έδωσε τη δυνατότητα στον Άρη να του βάλει δυο γρήγορα γκολ και να του κάνει αρκετές ακόμα φάσεις. Επίσης γιατί δεν πάτησε ουσιαστικά καθόλου στην περιοχή του Κουέστα, με εξαίρεση μερικές στατικές φάσεις. Ένα σωρό ομάδες μένουν με παίκτη λιγότερο, αλλά μερικές φορές τις βλέπεις να στέκονται καλά στο γήπεδο, να κλείνουν σωστά τους χώρους και να ψάχνουν την ευκαιρία για κάποια αντεπίθεση – ο Παναθηναϊκός ξαφνικά εμφανίστηκε ανήμπορος να κάνει το παραμικρό.

Έτσι όμως είναι φτιαγμένος ο φετινός Παναθηναϊκός, μπολιασμένος με μια συγκεκριμένη φιλοσοφία από τον Μπόλονι: να προσπαθεί να πετυχαίνει πρώτος γκολ και στη συνέχεια να διαχειρίζεται το παιχνίδι εκείνος, να αφήνει τη μπάλα στα πόδια του αντιπάλου και να ψάχνει κάποια αντεπίθεση για να πετύχει ένα ακόμα γκολ. Και κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει να συνέβαινε κάτι ανάλογο, αν δεν είχε μείνει με παίκτη λιγότερο – και μάλιστα έναν παίκτη πολύ κομβικό για το παιχνίδι της ομάδας. Φυσικά με «αν» και «εφόσον» δεν γράφεται η ιστορία, αλλά μοιραία γυρνάμε στη διαιτησία, το πέναλτι και την κίτρινη εκείνη κάρτα του Βραζιλιάνου, που αποδείχθηκε κομβική για την εξέλιξη του παιχνιδιού.

Έφτασε λοιπόν ο Παναθηναϊκός, αρκετά νωρίς στα play-offs στο κρίσιμο σταυροδρόμι: μόλις στην τέταρτη αγωνιστική, παίζει για την επιβίωσή του την Τετάρτη, κόντρα στην ΑΕΚ, στο ΟΑΚΑ. Μια ΑΕΚ που βρήκε τον τρόπο και τη δύναμη να αφήσει πίσω της τη βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό, έκανε δυο μαζεμένες νίκες, είναι 5 βαθμούς μπροστά από τον Παναθηναϊκό κι αν τον κερδίσει την Τετάρτη πάει τη διαφορά στους 8 και ουσιαστικά «κλειδώνει» ευρωπαϊκή θέση, αφήνοντας τους «πράσινους» στα κρύα του λουτρού. Και εδώ είναι το σημείο όπου ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει τον τρόπο να αντιδράσει, να φύγει από τα σκοινιά όπου είναι στριμωγμένος και να ξαναμπεί στο «κόλπο».

Πόσο εύκολο είναι αυτό; Εξαιρετικά δύσκολο μου φαίνεται εμένα. Διότι αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει την πολυτέλεια να περιμένει την ΑΕΚ – πρέπει εκείνος να πάρει τη μπάλα στα πόδια του και να φτιάξει παιχνίδι. Διότι δεν θα βρει απέναντί του την «πληγωμένη» ΑΕΚ λίγων ημερών πριν, αλλά μια ομάδα που πατάει καλύτερα στα πόδια της και πιστεύει πλέον περισσότερο στον εαυτό της. Διότι την κέρδισε στον πρώτο γύρο στο ΟΑΚΑ και πλέον η ΑΕΚ είναι πιο «ψυλλιασμένη» για το τι έχει να αντιμετωπίσει. Και τέλος διότι η ΑΕΚ δεν «καίγεται» για τη νίκη, δεν την «χαλάει» και η ισοπαλία, οπότε δεν θα κάνει τίποτα τρέλες στο παιχνίδι, αφήνοντας χώρους και ρισκάροντας να πάθει καμιά ζημιά.

Η Μεγάλη Τετάρτη, ήρθε νωρίτερα φέτος για τον Παναθηναϊκό. Και στο δικό του χέρι είναι αν αυτή θα είναι μια πρώιμη Εβδομάδα των Παθών, που θα τον βυθίσει στο «πένθος», τη γκρίνια, την εσωστρέφεια και το «μοιρολόι», ή θα πάρει λίγο οξυγόνο και θα παραμείνει ζωντανός στα play-offs, διεκδικώντας ό,τι καλύτερο μπορεί μέχρι το τέλος.