Δεν αντέχεις να τους βλέπεις
Κάποιες φορές όσο και να πιέζεις καταστάσεις, αν δεν πάρεις ριζικές αποφάσεις δεν πρόκειται να δεις προκοπή. Μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα. Η ΑΕΚ είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Ακούγοντας τον Μανόλο Χιμένεθ να λέει ότι κάποιοι παίκτες δεν είναι ότι δεν θέλουν αλλά απλά δεν μπορούν, θυμήθηκα μια συζήτηση με τον Παντελή, έναν θείο μου, ο οποίος είναι από τους οπαδούς που λέμε... παλαιάς κοπής. Που τους ακούς και μερικές φορές σου δίνουν την εντύπωση ότι υπερβάλουν, αλλά στο τέλος σε πολλά πράγματα δικαιώνονται.
Μου έλεγε ακριβώς το ίδιο πράγμα, ότι δηλαδή αυτοί οι παίκτες είναι μέχρι εδώ! Τόσο μπορούν. Να πω την αλήθεια πίστευα ότι αδικούσαν τους εαυτούς τους σε πολλά ματς, αλλά πλέον μετά και το ντροπιαστικό 1-5 είναι ξεκάθαρο.
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε κάτι, μιλάμε για αθλητισμό, οι χαρές κι οι λύπες θα υπάρχουν πάντα, ωστόσο είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα θυμάστε ότι η ΑΕΚ έχει βρεθεί σε πολύ πιο δύσκολες περιόδους από αυτή. Με τεράστια προβλήματα, αλλά τις περισσότερες φορές την έβλεπες να παλεύει κόντρα σε μεγαθήρια, όχι απλά καλύτερους αντιπάλους.
Τη φετινή ομάδα δεν αντέχεις να τη βλέπεις, σου προκαλεί λύπη. Για παράδειγμα η ΑΕΚ που έχασε 1-5 το 1972, ήταν μια υπό διάλυση ομάδα, καμία σχέση με τη φετινή. Άλλωστε, είπαμε οι «κιτρινόμαυροι» πέρασαν πολύ πιο δύσκολες περιόδους, όπου τα προβλήματα ήταν πολλά περισσότερα από το αγωνιστικό κι όμως έβλεπες τους ποδοσφαιριστές να παλεύουν. Πλέον βλέπεις τους παίκτες κι είναι σαν να μην έχουν επιθυμία και δεν μιλάμε για αγωνιστικές αδυναμίες, αλλά για επιθυμία να παλέψεις.
Βέβαια, το θέμα στην ΑΕΚ δεν είναι οι παίκτες. Νομίζω συμφωνούμε όλοι ότι έφτασε σε ένα σημείο (ίσως να το έχει κάνει εδώ και καιρό) που ο Δημήτρης Μελισσανίδης καλείται να πάρει ριζικές αποφάσεις, καθώς με τα τωρινά δεδομένα η «Ένωση» θα χάνει κάθε στοίχημα που βάζει. Μετά τον ΠΑΟΚ είχα γράψει ότι βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη αποτυχία της και πλέον μοιάζει σχεδόν ουτοπικό να συζητάμε για Κύπελλο και Ευρώπη.
Με την τακτική που ακολουθείται από το 2018 κι έπειτα, όμως, τα πράγματα δεν μπορούν να βελτιωθούν, αυτό πλέον είναι ξεκάθαρο. Όσο η ΑΕΚ ελπίζει ότι με παίκτες και προπονητές που έχουν συγκεκριμένο ταβάνι ή έχουν κάνει τον κύκλο τους στην ομάδα θα αλλάξει εικόνα, είναι πιθανό να διαπιστώνει ότι υπάρχουν και πιο χαμηλά. Ο μόνος, φυσικά, που μπορεί να βρει λύση και να αλλάξει τα δεδομένα, είναι ο άνθρωπος που αποχώρησε στο ημίχρονο επειδή δεν άντεχε να βλέπει αυτή την ομάδα.
ΥΓ. Όσο υπάρχει ελπίδα, φυσικά και οφείλεις να παλέψεις, αλλά βλέποντας την ΑΕΚ δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει τόσο δραματικά την εικόνα της, ώστε να διεκδικήσει το Κύπελλο και την έξοδο στην Ευρώπη.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.