Ψόφησε ο λαγός μέσα στο καπέλο

Για όσους ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις, ο Μπόλονι είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα από τη στιγμή που «βγήκαν» τα θέματα κακής συμπεριφοράς - δικής του και του βοηθού του, η δυσαρέσκεια των παικτών και το ραντεβού που ζήτησαν οι τρεις αρχηγοί από τον Γιάννη Αλαφούζο. Το ραντεβού μπορεί τελικά να μην έγινε, να τους «γείωσε» τους αρχηγούς ο ιδιοκτήτης της ομάδας, να πέρασε ένα μήνυμα ότι ο προπονητής έχει το απόλυτο κουμάντο και δεν θα τον αποδομήσει με κανέναν τρόπο, αλλά ο σπόρος της αμφιβολίας είχε φυτευτεί. Και άρχισε να μεγαλώνει αμέσως μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού, τότε που η μια αποτυχία διαδέχθηκε την άλλη.

Σαφώς το πρόβλημα του Παναθηναϊκού αυτή τη στιγμή δεν είναι αν οι παίκτες λένε ανέκδοτα με τον προπονητή ή «παίζουν σφαλιάρες», αλλά οι απανωτές σφαλιάρες που έχει φάει η ομάδα και κοντεύουν να σβήσουν όλα αυτά που πέτυχε στο ξεκίνημα του 2021: τότε που έτρεξε μαζεμένες νίκες και δεν έτρωγε γκολ ούτε με αίτηση, τότε που βρήκε έναν αγωνιστικό μπούσουλα και πορεύτηκε με ασφάλεια, κάλυψε τη διαφορά από το «Eurogroup», εκμεταλλεύτηκε τα στραβοπατήματά τους, έδειξε ότι θα είναι ισότιμος διεκδικητής μια ευρωπαϊκής θέσης με τον Άρη, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ.

Αυτή τη στιγμή, για να μην κοροϊδευόμαστε, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τη δυναμική για να τερματίσει μέσα στην τετράδα. Έχει σαν τελευταία νίκη αυτή κόντρα στον Ολυμπιακό, έχασε δυο φορές στο Κύπελλο από τον ΠΑΣ και μοιάζει να πηγαίνει «στα χαμένα». Χωρίς καμία ιδέα από τον Μπόλονι, χωρίς καμία παρέμβαση κατά τη διάρκεια του αγώνα, έχοντας χάσει το αμυντικό του τσαγανό και με τρομερή δυσκολία να φτιάξει έστω και 2-3 φάσεις σε ολόκληρο ματς που να μην προέρχονται αποκλειστικά από στημένες μπάλες.

Το να αλλάξει ο προπονητής, μοιάζει μονόδρομος. Κι αν ο Γιάννης Αλαφούζος έχει βρει τον επόμενο, αυτόν στον οποίον θα παραδώσει τα κλειδιά της ομάδας και θα τρέξει ένα νέο πρότζεκτ, με βάθος διετίας, τότε ας αναλάβει ο καινούργιος από τώρα, να μάθει και την ομάδα, να τον γνωρίσουν και οι παίκτες και να αρχίσουν να τρέχουν οι διαδικασίες αξιολόγησης του ρόστερ. Αλλά επειδή είναι πιο πιθανό να μην έχει βρεθεί ο «εκλεκτός», ψάχνω να βρω αν υπάρχει κάποιος λόγος να φύγει ο Μπόλονι πριν το τελευταίο παιχνίδι της κανονικής περιόδου με τον ΠΑΟΚ ή αμέσως μετά απ’ αυτό, στο ξεκίνημα των play-offs.

Πιστεύει κανείς ότι θα αλλάξουν όλα προς το καλύτερο αν φύγει ο «δικτάτορας Λάζλο»; Ότι ανακουφισμένοι πλέον οι παίκτες, θα λυθούν και θα τα δώσουν όλα, τρέχοντας ένα ονειρεμένο νικηφόρο σερί, που θα δώσει στην ομάδα ευρωπαϊκό εισιτήριο; Μακάρι λέω εγώ, αλλά θαύματα δεν γίνονται κάθε μέρα: το έκανε το «θαύμα» του ο Παναθηναϊκός πριν μερικούς μήνες, όταν ο Μπόλονι αντικατέστησε τον Πογιάτος και κατάφερε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και να σουλουπώσει τα ασουλούπωτα. Το να περιμένει όμως κανείς να βγει δεύτερος λαγός μέσα από το καπέλο, είναι μάλλον ουτοπικό.

Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες για τα λάθη του Μπόλονι – αγωνιστικά και μη, συμπεριφορά, κακές σχέσεις με τους παίκτες, έλλειψη επικοινωνίας, κακό ποδόσφαιρο, ακόμα και το πώς «έκαψε» τις τρεις χειμερινές μεταγραφές. Όλα αυτά είναι λίγο – πολύ γνωστά και πολυσυζητημένα. Το θέμα, όπως συνήθως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό, είναι η περιβόητη «επόμενη μέρα»: πάλι με καινούργιο προπονητή, πάλι με καινούργιο τεχνικό διευθυντή, καινούργιο πλάνο, γκρέμισμα, ένα σωρό παίκτες που «δεν κάνουν», αποζημιώσεις για να φύγουν, χρήματα για να έρθουν καινούργιοι που θα κάνουν στον νέο προπονητή και στον νέο τεχνικό διευθυντή. Ησυχία δεν βρίσκει αυτή η ομάδα κι όταν δεν υπάρχει ησυχία και ηρεμία, δεν μπορεί να βρει ούτε αγωνιστικό προφίλ, ούτε πλάνο, ούτε όραμα για την επόμενη μέρα.