Η στολή του Σούπερμαν έχει χρώμα πράσινο

Προφανώς η έλευση του Μάριο Χεζόνια δεν θα αλλάξει τη μοίρα του Παναθηναϊκού, ούτε μπορεί με έναν μαγικό τρόπο να τον φέρει στα playoffs κι από εκεί στο final-four. Μακάρι να γινόταν, αλλά αυτό είναι περισσότερο σενάριο ταινίας, παρά ρεαλιστική πραγματικότητα. Προφανώς επίσης ο Χεζόνια έρχεται μέχρι το τέλος της σεζόν – το μετά, είναι μια άλλη ιστορία: τα δικαιώματά του ανήκουν στη Μπαρτσελόνα και μοιάζει δύσκολο σε αυτή τη συγκυρία να μπορέσει να βρει ο Παναθηναϊκός τα χρήματα για να πληρώσει και τους Καταλανούς και το (υψηλό) συμβόλαιο του Χεζόνια για την επόμενη χρονιά.

Όλα αυτά, όλες οι δυσκολίες λόγω της αποστασιοποίησης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, λόγω της πανδημίας, των κλειστών γηπέδων, της απώλειας των εσόδων, είναι γνωστά. Και είναι πράγματα τα οποία η διοικητική ομάδα του Παναθηναϊκού τα γνώριζε από το καλοκαίρι και πορεύτηκε ανάλογα: πήρε τα ρίσκα της, σε κάποιες περιπτώσεις έριξε τις ζαριές της, άλλες βγήκαν και άλλες όχι, σε κάθε περίπτωση διαχειρίστηκε σε σύνεση το χαμηλό μπάτζετ, υπολογίζοντας προσεκτικά τα έσοδα πριν προχωρήσει στα έξοδα. Για να διεκδικήσει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα και το κύπελλο, για να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί στην Ευρωλίγκα.

Όσες δυσκολίες και να υπάρχουν ό,ως, όσες ατυχίες ή αστοψίες σε επιλογές παικτών, όσο κι αν έχει χτυπηθεί τις τελευταίες ημέρες η ομάδα από τον κορωνοϊό, ο Παναθηναϊκός παραμένει αυτή η μεγάλη ομάδα της Ευρώπης, με τη βαριά κληρονομιά, τη σπουδαία φανέλα και την τεράστια ιστορία. Για όλα αυτά θέλησε σαν τρελός να έρθει ο Χεζόνια – και απέδειξε έμπρακτα ότι δεν έκανε «δημόσιες σχέσεις» όλα αυτά τα χρόνια που ανέβαζε φωρογραφίες από το καταπράσινο ΟΑΚΑ και έλεγε πόσο πολύ θέλει να φορέσει αυτή τη φανέλα και να παίξει γι’ αυτόν το λαό. Για όλα αυτά ο Ενές Καντέρ «αφήνει υπονοούμενα» ότι μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, να κάνει το ίδιο.

Δεν είναι προφανώς τα χρήματα, ούτε φυσικά ο Χεζόνια ή ο Καντέρ δεν μπορούν να βρουν «γλυκό ψωμί» στο ΝΒΑ – σε μια χαρά ηλικίες είναι και συμβόλαια μπορούν να βρουν για πλάκα στις ΗΠΑ, για να μην συζητήσουμε τι χορός εκατομμυρίων θα άνοιγε από Ρωσία ή Ισπανία μεριά, αν έλεγαν «ερχόμαστε Ευρώπη». Αλλά ο Χεζόνια, έρχεται Ελλάδα, διότι γουστάρει τον Παναθηναϊκό με όλη του την καρδιά. Όχι τον Παναθηναϊκό που έχει μπάτζετ 30 ή 35 εκατομμύρια, όχι τον Παναθηναϊκό που πρωταγωνιστεί στην Ευρωλίγκα, όχι τον Παναθηναϊκό που είναι από τα φαβορί για να σηκώσει την κούπα, αλλά τον Παναθηναϊκό σκέτο. Κι αν ένας Κροάτης, που δεν έχει αγωνιστεί στην Ελλάδα, αγαπάει και γουστάρει και σέβεται τόσο πολύ τον Παναθηναϊκό, παρότι έκανε όνομα στη Βαρκελώνη και ζει στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, σημαίνει πάρα πολλά.

Αρκεί ο Χεζόνια για να φτιάξει το κέφι του κόσμου της ομάδας; Εγώ λέω πως ναι: θα βοηθήσει αγωνιστικά όσο προλάβει σε Ελλάδα και Ευρώπη, θα χαρίσει χαμόγελα, θα πουλήσει φανέλες, θα φέρει λίγη αύρα από ΝΒΑ σε μια ομάδα που έχει ανάγκη κάθε «τζούρα ποιότητας», θα παρακινήσει τους συμπαίκτες του, θα δώσει έξτρα λύσεις στον Κάτας. Και το καλοκαίρι, αν όλα έχουν πάει καλά για την ομάδα με τους εγχώριους τίτλους, η διοικητική ομάδα θα βάλει κάτω τα κουκιά, θα ανοίξει τα τεφτέρια και θα δει τι καλύτερο μπορεί να κάνει με το Χαζόνια, τον Νέντροβιτς, τον Παπαπέτρου, τον Μήτογλου. Ο ερχομός του Χεζόνια, δίνει χρόνο, κέφι και ηρεμία να τα δούμε όλα αυτά με ψυχραιμία και αισιοδοξία.