«Πόλεμος» για το αυτονόητο…

Η απόφαση για την αναβολή του πρώτου προημιτελικού του Κυπέλλου Ελλάδας, ανάμεσα στον ΠΑΣ Γιάννινα και τον Παναθηναϊκό, εξαιτίας του επικίνδυνου αγωνιστικού χώρου, θα είχε περάσει στα… ψιλά αν βρισκόμασταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Ή αν έστω δεν εμπλεκόταν σε αυτή την αναβολή η ομάδα του «τριφυλλιού».

Κι αυτό γιατί κάποιοι (μαζί και όλοι εμείς πιθανότατα) είχαν συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια να γίνεται το… παράλογο. Να αγωνίζονται οι παίκτες σε ακατάλληλους αγωνιστικούς χώρους και να ρισκάρουν την υγεία τους και τη σωματική τους ακεραιότητα. Κι όλα αυτά στο βωμό της… εξυπηρέτησης των εκάστοτε συμφερόντων.

Τον Ιανουάριο του 2012 ο Παναθηναϊκός του Ζεσουάλδο Φερέιρα, ο οποίος διεκδικούσε το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, αναγκάστηκε να παίξει σε ένα γήπεδο-παγοδρόμιο, αλλά «γλίτωσε» χάρη στο γκολ του Κλέιτον. Το 2015 ο πασίγνωστος, πλέον διαιτητής Αρετόπουλος αποφάσισε να «φάει» μισή ώρα αγώνα, αναγκάζοντας τους παίκτες να παίξουν με ομίχλη, που δεν τους άφηνε να δουν στα 5 μέτρα. Στην υπόλοιπη μία ώρα παιχνιδιού την επόμενη ημέρα ο Παναθηναϊκός το πλήρωσε χάνοντας δυο βαθμούς (0-0).

Πριν από 4 χρόνια (Φεβρουάριος 2017) οι «πράσινοι» του Μαρίνου Ουζουνίδη έπαιξαν σε ένα… βοσκοτόπι και έμειναν στο 1-1. Πέρυσι, πάλι για το Κύπελλο ο διαιτητής Φωτιάδης επέτρεψε να γίνει το ματς σε ένα γήπεδο που ήταν και πάλι… παγοδρόμιο στη μία πλευρά και ο Παναθηναϊκός έχασε με 1-0.

Ακόμα και να είχε κερδίσει το «τριφύλλι» σε όλα τα παραπάνω παιχνίδια, είναι λυπηρό και παράλογο που έγιναν κάτω από τέτοιες συνθήκες. Είναι παράλογο να διακινδυνεύεις τη σωματική ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών.

Και τώρα που επιτέλους έγινε το λογικό, αυτό που κανείς μας δεν πίστευε πως θα γίνει, βάσει των όσων έχουμε γίνει μάρτυρες όλα αυτά τα χρόνια, βρέθηκαν κάποιοι να κάνουν το άσπρο-μαύρο.

Κάτι που αποδεικνύει περίτρανα πως η πόλωση στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει χτυπήσει… κόκκινο. Σε κάθε ευκαιρία οι ομάδες και οι… παρατάξεις που έχουν δημιουργηθεί παίζουν επικοινωνιακά παιχνίδια, φωνάζοντας ακόμη και για στόχους που έχουν κριθεί. Ομάδες, που δεν αφορούν δικούς τους αγώνες, οι καταστάσεις στις οποίες αναφέρονται.

Θεωρίες και... δηλητήρια που διαρκώς βγαίνουν μέσω διαρροών και επηρεάζουν την κοινή γνώμη! Με θύματα βεβαίως τους ποδοσφαιριστές, αλλά και τον κόσμο. Γιατί είναι πολλοί αυτοί που «τσιμπάνε» από τη συγκεκριμένη πολιτική και παίρνουν θέση σε έναν «πόλεμο» που δεν θα έπρεπε να τους αφορά.

Δεν είναι η πρώτη -και δυστυχώς ούτε η τελευταία- φορά που ούτε τα αυτονόητα στην Ελλάδα δεν μπορούν να μας βρουν ενωμένους…