Κέρδισε εφαρμόζοντας «άλλα κόλπα»

Ο Παναθηναϊκός στο Περιστέρι χάλασε το «μηδέν» παθητικό που κράταγε για πάνω από 700 λεπτά – μετά από καιρό μάλιστα έφαγε 2 γκολ. Θα γινόταν κάποτε κι αυτό – και δεν είναι τυχαίο ότι έγινε στο συγκεκριμένο αγώνα, όπου ο Σχέκενφελντ αποχώρησε με διάσειση, ο Πούγγουρας ήταν τιμωρημένος, έκανε ντεμπούτο ο Νιάς έχοντας κάνει μισή προπόνηση και μάλιστα όχι στην «καλή του θέση» και έλειπε ο Χουάνκαρ: για ακόμα ένα παιχνίδι η αμυντική τετράδα ήταν διαφορετική.

Όταν ισοφαρίστηκε ο Παναθηναϊκός, στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να «ξεχάσει» το αγαπημένο του παιχνίδι και να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό: να επιτεθεί. Διότι σε ένα σωρό από τα προηγούμενα παιχνίδια του, εκεί όπου έχτισε το σερί του, βελτίωσε τη βαθμολογική του θέση και τονώθηκε ψυχολογικά, πετύχαινε πρώτος γκολ, έδινε απλόχερα τη μπάλα στον αντίπαλο και έκλεινε τους χώρους πίσω ψάχνοντας για αντεπίθεση μπροστά. Μόνο που αυτή τη φορά, οι απουσίες και ο τραυματισμός του Σχέκενφελντ, μαζί με την πολύ βελτιωμένη εικόνα του Ατρόμητου, τον ανάγκασαν να δοκιμάσει «άλλα κόλπα»: δεν μπορούσε να «χτίσει» πάνω στο «μηδέν» παθητικό και να διαχειριστεί το δεύτερο ημίχρονο θέτοντας τους δικούς του όρους.

Στην επανάληψη ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να προηγηθεί ξανά από ένα λάθος του Γιαννιώτη και ατύχησε να ισοφαριστεί από μια αδράνεια του Νιάς, που στάθηκε καλά αλλά είναι λογικό να μην μπορεί να μάθει «τα μυστικά της θέσης του σέντερ μπακ» με ταχύρρυθμα μαθήματα 45 λεπτών. Και κάπου εκεί, ήταν το σημείο όπου ο Μπόλονι έπαιξε μια «γενναία ζαριά»: ρίσκαρε για να μπορέσει να πάρει το τρίποντο, γνωρίζοντας παράλληλα πως θα κινδύνευε να μην πάρει ούτε βαθμό. Διότι όταν φορτώνεις μεσοεπιθετικά την ομάδα σου, αφαιρείς ανασταλτική λειτουργία. Κι όσες πιθανότητες έχεις εσύ να πετύχεις τρίτο γκολ, έχει πάνω – κάτω κι ο αντίπαλος.

Ο Μπόλονι, πολύ έξυπνα, έπαιξε το χαρτί του αιφνιδιασμού: ανέτοιμος ο Σανκαρέ κι ο Ενμπαγκοτό, με ελάχιστες προπονήσεις με την υπόλοιπη ομάδα, ρίσκο να τους ρίξεις στα βαθιά σε ένα ματς που «καίει», αλλά παράλληλα «Άγνωστοι Χ και Ψ» για τον αντίπαλο: κανένα scouting report δεν θα μπορούσε να έχει αναλυτικές σημειώσεις για το πώς κινούνται με τη μπάλα και πού κινούνται χωρίς αυτήν, πόσο καλοί είναι στο ένας-με-έναν, ποια είναι η αγαπημένη τους κίνηση και πόσο ικανοί είναι στις πλαγιοκοπήσεις. Κάπως έτσι ο Ενμπαγκοτό «μάζεψε» τη μπάλα από το βολέ – πάσα του Διούδη, πάτησε το «τούρμπο», μπήκε από δεξιά, σήκωσε το κεφάλι και είδε το Σανκαρέ να κάνει κίνηση στο δεύτερο δοκάρι. Και κάπως έτσι, γράφτηκε ο επίλογος του ματς και ήρθε το τρίποντο με τρόπο τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι μας είχε συνηθίσει ο Παναθηναϊκός του Μπόλονι: με δυο γκολ παθητικό αλλά και – για πρώτη φορά φέτος – με τρία γκολ μπροστά.

Ενόψει του πρώτου αγώνα του κυπέλλου στα Γιάννενα και του ντέρμπι στη Λεωφόρο με τον Ολυμπιακό, ο Μπόλονι μετράει μόνο κέρδη: τρεις βαθμοί σε μια δύσκολη έδρα, που κρατάνε την ομάδα μια ανάσα από την τετράδα. Θετικά στοιχεία και από τις τρεις μεταγραφές με το «καλημέρα σας», κάτι που του δίνει περισσότερες λύσεις και δυνατότητα για rotation, χωρίς απαραίτητα να αποδυναμώνει την ομάδα όταν αποφασίζει διαφορετικές 11άδες και σχήματα. Επιστροφή στις νίκες μετά την παρένθεση με τη Λαμία. Καλή ψυχολογία μετά από μια «ταραγμένη περίοδο», λόγω των όσων συνέβησαν και ειπώθηκαν ανάμεσα σε προπονητικό σταφ και παίκτες.

Και τέλος, μια ομάδα που έδειξε ότι δεν βασίζεται αποκλειστικά στην αμυντική της λειτουργία και δεν κερδίζει μόνο με «μισό-μηδέν», αλλά έχει την ποιότητα και τον τρόπο να κερδίζει βάζοντας περισσότερο γκολ απ’ όσα τρώει όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Δεν τα λες και λίγα όλα αυτά.