Κάθε πράγμα στην ώρα του

Ο καθένας έχει δικαίωμα να ονειρεύεται το Κύπελλο. «Μικροί» και «μεγάλοι». Με βάση τη λογική, ο Ολυμπιακός – που είναι η καλύτερη ομάδα φέτος – είναι το φαβορί να το κατακτήσει, αλλά δυο παιχνίδια είναι, ή ένα αν μιλάμε για τον τελικό, οπότε όλα γίνονται. Τίτλος είναι, εξασφαλισμένο ευρωπαϊκό εισιτήριο δίνει, θα το κυνηγήσουν όλοι σαν τρελοί, για να μην μείνουν με άδεια χέρια στο τέλος μιας χρονιάς, όπου η δεύτερη θέση δεν δίνει τίποτα ξεχωριστό: πάνε τα «μεγαλεία» όπου έδινε θέση στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Κι ο Παναθηναϊκός το ορέγεται το κύπελλο, όπως είναι λογικό. Εκείνο που είχε πάρει, στην πρώτη χρονιά του Γιάννη Αναστασίου, είναι ο τελευταίος τίτλος που πήρε και παράλληλα η απόδειξη ότι δεν είναι απαραίτητο να πάρεις το πρωτάθλημα, ούτε καν να κάνεις πρωταθλητισμό για να σηκώσεις το κύπελλο στο τέλος της σεζόν. Και θα ήταν πολύ σημαντικό για την ομάδα, για τους παίκτες και τον κόσμο να προχωρήσει η ομάδα και να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής, αλλά όλα αυτά αργούν – αυτό που έχει προτεραιότητα, είναι το ματς στο Περιστέρι.

Υπάρχει έστω και ένας που να πιστεύει ότι το ματς με τον Ατρόμητο θα είναι «εύκολο» για τον Παναθηναϊκό, επειδή ο Ατρόμητος έπαιξε μεσοβδόμαδα και υπέστη έναν σκληρό αποκλεισμό από τα Γιάννενα; Ή επειδή έφυγε ο Κάναντι; Ή επειδή συνολικά δεν κάνει καλή σεζόν ο Ατρόμητος; Αν υπάρχει έστω κι ένας, ας ρίξει μια ματιά στο ματς του πρώτου γύρου με τον Ατρόμητο και ας θυμηθεί πόσο τελείωσε. Ή ας δει πόσο «εύκολα» για τον Παναθηναϊκό είναι τα παιχνίδια στο Περιστέρι τα προηγούμενα χρόνια. Κι ας λάβει επιπλέον υπόψιν του, ότι με την έλευση του Σάββα Παντελίδη πολλοί και διάφοροι θα θέλουν να αποδείξουν πολλά και διάφορα στο νέο τους προπονητή – αλλά και στον πρώην, τον Κάναντι.

Με την ελπίδα ότι λύθηκαν οι «παρεξηγήσεις» στο Κορωπί, ότι οι συζητήσεις του Μπόλονι με τους παίκτες έγιναν όντως σε καλό κλίμα κι όχι «για τα μάτια του κόσμου» κι ότι από δω και πέρα η επικοινωνία του προπονητικού σταφ με τους ποδοσφαιριστές θα είναι σε καλύτερο επίπεδο, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποια θα είναι η αντίδραση του Παναθηναϊκού μετά την «παρένθεση της Λαμίας». Πώς θα καταφέρει δηλαδή ιδανικά η ομάδα και να κρατήσει το «μηδέν» πίσω όπως συνηθίζει τον τελευταίο καιρό αλλά και να γίνει λιγάκι πιο δημιουργική μπροστά και (κυρίως) παραγωγική, βρίσκοντας και πάλι τη «συνταγή» που της χάρισε πέντε σερί νίκες. Με 1-0, 2-0 ή «μισό-μηδέν». Αλλά και πώς θα καταφέρει να εντάξει ο Μπόλονι τους τρεις νεοαποκτηθέντες παίκτες, δυο στον άξονα κι έναν στα «φτερά».

Διότι με τα τρία ντέρμπι να ακολουθούν στη Λεωφόρο, είναι σημαντικό για τους «πράσινους» να μη χάσουν τη «φόρα» που έχουν πάρει τον τελευταίο καιρό, ούτε το κέφι που τους έδωσε η βαθμολογική τους συγκομιδή. Να μείνουν εκεί κοντά στο κυνήγι του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και του Άρη, να «πιέσουν» όσο μπορούν, να τους βάλουν δύσκολα ενόψει των ντέρμπι, να φτάσουν μέχρι το κατώφλι των play-offs εκεί κοντά – λίγο μπροστά ή λίγο πίσω, δεν έχει μεγάλη σημασία εφόσον ακολουθούν κι άλλο αγώνες. Το κύπελλο, τα παιχνίδια με τα Γιάννενα και τα όνειρα κατάκτησης, μπορούν να περιμένουν. Ο Ατρόμητος, όχι.