Ο «εχθρός του μικρού» είναι το καλύτερο

Ο Παναθηναϊκός άλλαξε την εικόνα του τον τελευταίο καιρό χάρη στους «μικρούς» (και Έλληνες). Με αυτούς πήρε νίκες, κράτησε το «μηδέν» πίσω, βελτίωσε την ψυχολογία του, έφτιαξε το «κέφι του» - και μαζί και των φίλων της ομάδας. Αυτοί τον ανέβασαν στη βαθμολογία, πέτυχαν γκολ, μοίρασαν ασίστ, δεν άφησαν να φανούν οι απουσίες των λεγόμενων «βασικών».

Ο Καμπετσής, ο Ιωαννίδης και ο Εμμανουηλίδης μπροστά. Ο Αλεξανδρόπουλος στα χαφ, ο Πούγγουρας (με διαφορετικό παρτενέρ κάθε τρεις και λίγο δίπλα του), ο Ζαγαρίτης, ο Χατζηθεοδωρίδης που είχε να παίξει σχεδόν έναν χρόνο και βρέθηκε βασικός στο Βόλο και κόντρα στη Λαμία. Ούτε ο Μακέντα, ούτε ο Καρλίτος μπροστά. Ούτε ο Αϊτόρ, ούτε ο Σαβιέρ στα άκρα. Φυσικά ούτε ο ανεκδιήγητος Αγιούμπ στον άξονα, ούτε καν ο κάπτεν – Κουρμπέλης ή ο πιο ποιοτικός παίκτης του ρόστερ, ο Βιγιαφάνες. Ούτε ο Σάντσες στο δεξί άκρο της άμυνας. Για διάφορους λόγους έλειψαν από την 11άδα στα παιχνίδια που ήρθε η αγωνιστική και βαθμολογική ανάκαμψη όλοι αυτοί (κορωνοϊός, τιμωρίες, τραυματισμοί, πειθαρχικά παραπτώματα, κακό πρόσωπο στις προπονήσεις), αλλά το ζητούμενο είναι (και πρέπει να είναι πάντα) αυτοί που είναι παρόντες. Όχι αυτοί που απουσιάζουν.

Οι «μικροί» έβγαλαν τις πατάτες από το τηγάνι με γυμνά χέρια, παρέα με τον Διούδη, τον Σχέκενφελντ, τον Βέλεθ, τον Μαουρίσιο, τον Χουάνκαρ, τον Μολό. Με πέντε σερί νίκες και επτά παιχνίδια όπου η ομάδα κράτησε το «μηδέν». Πολλούς απ’ αυτούς τους εμπιστεύτηκε ο Μπόλονι ακόμα κι όταν οι «έμπειροι» ήταν διαθέσιμοι, τους έδωσε ξανά και ξανά φανέλα βασικού, τους στήριξε όπως ακριβώς τον στήριξαν κι εκείνοι με το πάθος και τη διάθεσή τους. Με τα τρεξίματα και την προσήλωση στον αγωνιστικό πλάνο του προπονητή.

Ο Ντρεοσί, έφερε Σανκαρέ, Ενμπαγκοτό, πιθανότατα και Νιασέ και κυνηγάει κι άλλες περιπτώσεις την ύστατη ώρα. Κατά βάση από τη γαλλική αγορά την οποία γνωρίζει και έχει «κονέ». Πολύ σωστή σκέψη κατά την ταπεινή μου άποψη, καθώς η δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας είναι γεμάτη από ευκαιρίες σε προσιτές τιμές, αθλητικούς τύπους που τρέχουν πολύ, πηδάνε ψηλά, έχουν καλά κορμιά και μπορούν να δώσουν λύσεις κυρίως σε θέσεις που πρέπει ο παίκτης να «καταστρέφει» το παιχνίδι του αντιπάλου, παρά να δημιουργεί το παιχνίδι της ομάδας του: ο Μπα του Ολυμπιακού για παράδειγμα, από τη Β’ Γαλλίας ήρθε και είναι σήμερα παίκτης που στέκεται επάξια στο επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ.

Πολύ σωστή λοιπόν είναι η προσπάθεια ενίσχυσης της ομάδας, με έναν αστερίσκο: να είναι αυτοί που έρχονται (και θα έρθουν μελλοντικά) καλύτεροι απ’ αυτούς που ήδη βρίσκονται στο ρόστερ. Να παίζουν επειδή είναι καλύτεροι και όχι επειδή είναι μεταγραφές. Να μην κόψουν την πρόοδο και την εξέλιξη των πιτσιρικάδων του ρόστερ, τώρα που «έχουν πάρει φόρα» και να μην χαλάσει η «χημεία» της ομάδας τώρα που έχει βρει ρυθμό. Να χρησιμοποιήσει τη φόρα που πήρε η ομάδα τον τελευταίο μήνα για να πάει πιο ψηλά, όχι για να σκοντάψει και να χάσει το βηματισμό της.

Κυρίως, να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να πάρει ό,τι παραπάνω μπορεί από τα «δικά του παιδιά» και παράλληλα να τους δώσει μια προοπτική, ένα όραμα, ένα πλάνο αξιοποίησής τους, μαζί με ένα καλύτερο συμβόλαιο. Ο Ζαγαρίτης αποφάσισε να αναζητήσει το ποδοσφαιρικό του μέλλον στην Πάρμα, ο Μπουζούκης αγνοείται εδώ και καιρό, ο Χατζηγιοβάννης έχει χάσει τη θέση του στην 11άδα, ο Εμμανουηλίδης οδεύει προς Φορτούνα Σιτάρντ με μορφή δανεισμού, καθώς βλέπει «πολυκοσμία» στα εξτρέμ και θεωρεί πως δύσκολα θα (ξανα)βρει θέση βασικού.

Μόνο που το ποδοσφαιρικό μέλλον του Παναθηναϊκού δεν είναι ούτε ο Σανκαρέ, ούτε ο Ενμπαγκοτό, αλλά τα παιδιά που ξεκίνησαν κάποτε από τις υποδομές του και έφτασαν μέχρι την 11άδα. Και μακάρι αυτοί που ήρθαν να προσφέρουν σημαντικά πράγματα και άμεσα, να δικαιώσουν τον Ντρεοσί και τον Μπόλονι για την επιλογή τους και να βελτιώσουν ακόμα περισσότερο την εικόνα και τη βαθμολογική θέση της ομάδας. Να είναι τόσο καλύτεροι από τους υπάρχοντες, τόσο που να πούμε «χαλάλι» που πήραν τη θέση του τάδε ή του δείνα. Όχι να υποστεί η ομάδα ένα ακόμα πισωγύρισμα, μαραίνοντας τον ελληνικό κορμό της πάνω που είχε αρχίσει να «ανθίζει».