Το βλέμμα του Κάτας είναι στο καλοκαίρι

Είναι προφανές και ξεκάθαρο ότι η πρόσληψη του Κάτας στον Παναθηναϊκό, έγινε κοιτάζοντας περισσότερο την επόμενη μέρα και όχι το σήμερα. Προφανώς και ο Παναθηναϊκός και θέλει και μπορεί να διεκδικήσει και να κατακτήσει το πρωτάθλημα και το κύπελλο στην Ελλάδα, αλλά στην ιστορία, τη φανέλα και το DNA του αρμόζει να βρίσκεται ψηλά στην Ευρωλίγκα, να είναι ανταγωνιστικός, να διεκδικεί (τουλάχιστον) είσοδο στην οκτάδα και όχι να παλεύει για να αποφύγει τις τελευταίες θέσεις στη βαθμολογία.

Με όλο αυτό το σκεπτικό και παρά τα προβλήματα, τα κενά και το χαμηλό μπάτζετ ήρθε τώρα ο Κάτας και όχι το καλοκαίρι, ώστε να μπορέσει να δουλέψει με την ομάδα, να την βελτιώσει, να αξιολογήσει το ρόστερ του και να εισηγηθεί προσθαφαιρέσεις που θα τον κάνουν καλύτερο. Ναι, σαφώς και τα χρήματα παίζουν σημαντικό ρόλο, δεν υπογράφουν όμως την επιτυχία – δείτε τα χάλια της Χίμκι που έχει ένα πολύ μεγάλο μπάτζετ κι όμως έχει κάνει με το ζόρι δυο νίκες σε ολόκληρη τη σεζόν ως τώρα. Ή θυμηθείτε πριν μερικά χρόνια τη Ζάλγκιρις, που πήγε στο φάιναλ-φορ έχοντας ένα από τα μικρότερα μπάτζετ τη χρονιά εκείνη. Θέλετε να το πείτε υπέρβαση; Θαύμα; Την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα; Πάντως, γίνεται! Και σε κάτι τέτοιο προσβλέπουν όλες οι ομάδες που δεν μπορούν να συναγωνιστούν τα πορτοφόλια της Μπαρτσελόνα, της ΤΣΣΚΑ, της Ρεάλ, της Εφές και πάει λέγοντας.

Το έργο του Κάτας προφανώς και είναι δύσκολο – έχει ένα ρόστερ που δεν διάλεξε και δεν προετοίμασε ο ίδιος, υπάρχουν παίκτες που έπαιζαν από ελάχιστα έως καθόλου, υπάρχουν παίκτες ξενερωμένοι είτε διότι νιώθουν «ξένο σώμα» είτε διότι είδαν πως η δυναμική της ομάδας δεν επιτρέπει όνειρα για διεκδίκηση μιας θέσης στην οκτάδα. Όλα αυτά, μαζί με τα κενά που υπάρχουν, όπως π.χ. την απουσία κλασικού άσου, ενός οργανωτή – δημιουργού που να μπορεί να αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του και να αναδείξει όλα τα καλά τους στοιχεία, «πληγώνουν» τον Παναθηναϊκό και δυσκολεύουν τη δουλειά του καινούργιου προπονητή. Ήξερε όμως πού έρχεται και τι ακριβώς έχει να αντιμετωπίσει, οπότε φαντάζομαι πως είναι πνευματικά προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις δυσκολίες.

Το πρόβλημα του «άσου», είναι ένα πρόβλημα που – θεωρητικά – μπορεί να λυθεί και η κατάσταση να «σουλουπωθεί», με μια προσθαφαίρεση στο ρόστερ. Αν η ΚΑΕ και ο Φόστερ αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον όλων να χωρίσουν τα τσανάκια τους, τότε μπορεί η ομάδα να κινηθεί για ένα «ασόδυο» που θα δώσει λύσεις στην οργάνωση και τη δημιουργία για το υπόλοιπο της σεζόν. Αλλά το μεγάλο θέμα για τον Παναθηναϊκό, είναι το τι θα μπορέσει να κάνει αύριο και με τι ρόστερ θα εμφανιστεί την επόμενη σεζόν.

Με τα συμβόλαια του Παπαπέτρου και του Μήτογλου να τελειώνουν το καλοκαίρι και με τον Νέντοβιτς να έχει ανεβάσει κατακόρυφα τις μετοχές του αυτούς τους μήνες, ο Παναθηναϊκός θα βρεθεί σύντομα (αν δεν έχει βρεθεί ήδη) σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι αποφάσεων και διαπραγματεύσεων: για να μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια του, χρειάζεται να κρατήσει όλους τους καλούς παίκτες, Έλληνες και μην, που μπορούν να τον ανεβάσουν επίπεδο. Αλλά το ρόστερ που μπορείς να έχεις, είναι σε άμεση συνάρτηση με το μπάτζετ που μπορείς να διαθέσεις – κι αυτό είναι κάτι που η διοικητική ομάδα του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να το γνωρίζει με ακρίβεια αυτή τη στιγμή.

Η ομάδα έχει μια «μαγιά» πολύ αξιόλογων Ελλήνων παικτών αυτή τη στιγμή: Παπαπέτρου, Παπαγιάννη και Μήτογλου. Έχει δυο σπουδαία πρότζεκτ, όπως είναι ο Μαντζούκας και ο Καλαϊτζάκης. Έχει τον Μποχωρίδη και τον Κασελάκη, έχει τον Όγκαστ και διάφορους «μικρούς» που έρχονται από πίσω. Μπορεί να τους κρατήσει όλους και να τους πλαισιώσει με ξένους που πραγματικά μπορούν να κάνουν τη διαφορά; Μπορεί δίπλα τους να κρατήσει το Νέντοβιτς και να βρει άλλους «2-3 Νέντοβιτς», παίκτες αξίας που ψάχνουν το ριστάρτ, ώστε να φτιάξει μια πραγματικά καλή ομάδα για του χρόνου; Ακούγεται δύσκολο, αλλά όχι απίθανο. Και έχει να κάνει όχι μόνο με τα χρήματα, αλλά και με το πλάνο που θα παρουσιαστεί.

Αν ο Παναθηναϊκός κρατήσει τους παίκτες που θέλει να κρατήσει ή τουλάχιστον τους περισσότερους απ’ αυτούς, θα «περάσει ένα μήνυμα» ότι η επόμενη χρονιά θα είναι διαφορετική. Ότι η ομάδα θέλει να επιστρέψει στα ψηλά πατώματα, ότι έχει τη δυναμική να πείσει τους παίκτες να παραμείνουν και όχι να ψάξουν για περισσότερα δολάρια ή ρούβλια κάπου αλλού. Κι αυτό, μαζί με ένα συμβόλαιο κάπου ανάμεσα στο «μπορώ» του Παναθηναϊκού και το «θέλω» του υποψήφιου παίκτη, μπορεί να μετατρέψει το «προξενιό» σε «γάμο».