Για ποιες ακριβώς πωλήσεις συζητάμε;

Διαβάζω ότι ο Παναθηναϊκός θέλει να αυξήσει το μεταγραφικό του μπάτζετ για τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο μέσω πωλήσεων. Με άλλα λόγια, να βάλει χρήματα στα ταμεία του πουλώντας παίκτες, ώστε να μπορέσει να «ψωνίσει» με πιο γεμάτο πορτοφόλι και να ενισχυθεί στις θέσεις που κρίνεται ότι χρειάζονται «ενέσεις». Μόνο που απ' όποια μεριά και να το κοιτάζω, δεν μου βγαίνουν τα κουκιά.

Για να πουλήσεις παίκτες, σε μια τιμή που να σε ικανοποιεί τουλάχιστον και όχι να τους «σκοτώσεις» ή να τους «εκποιήσεις» ή να «ξεφορτωθείς τα συμβόλαιά τους», πρέπει να συντρέχουν κάποιες προϋποθέσεις. Να έχουν δείξει μερικά πολύ καλά ή εξαιρετικά στοιχεία. Να έχουν διακριθεί ατομικά μέσα από τη συνολική διάκριση της ομάδας. Να είναι σε «ελκυστική» ηλικία. Να τους έχεις «δεμένους» με πολυετή συμβόλαια. Να τους έχεις «δειγματίσει» στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ψάχνοντας να βρεις τέτοιες περιπτώσεις στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, μάλλον δυσκολεύεσαι.

Σε μια ομάδα που είτε με τον προγούμενο τεχνικό διευθυντή (Ρόκα), είτε με τον νυν (Ντρεοσί) έχουν μείνει παίκτες «αμανάτι» και εξακολουθούν να πληρώνονται χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό, καταλαβαίνει κανείς ότι τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Κι ακόμα κι αν ο Μολό επανεργοποιήθηκε στη θέση του δεξιού μπακ, ελλείψει εναλλακτικών λύσεων, δεν ξεχνάμε ότι ήταν στη «μαύρη λίστα» και του Δώνη και του Πογιάτος, αλλά εδώ και μήνες δεν βρέθηκε λύση - όπως δεν έχει βρεθεί λύση και με τον Μπεκ, που ήταν και παραμένει εκτός πλάνων αλλά εξακολουθεί να ανήκει στο ρόστερ και να πληρώνεται. Ο Αντονίτο πιθανότατα θα αποχωρήσει χωρίς να «γράψει» ούτε μια συμμετοχή, ο Αγιούμπ δείχνει ξένο σώμα αλλά έχει συμβόλαιο 420 χιλιάδων το χρόνο και μοιάζει δύσκολο να απαλλαγεί άμεσα η ομάδα απ' αυτόν.

Ποιον θα μπορούσε - θεωρητικά - να πουλήσει ο Παναθηναϊκός σε καλή τιμή; Τον Κουρμπέλη; Τον Διούδη; Τον Χατζηγιοβάννη; Τον Μακέντα ή τον Σχέκενφελντ ενδεχομένως; Μα αυτοί είναι όλοι βασικοί, είναι λιγότερο ή περισσότεροι «παλιοί» στην ομάδα και το θέμα είναι να ενισχυθεί η ομάδα στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, όχι να ποντάρει σε «στοιχήματα» που μπορεί να της βγουν, μπορεί και όχι. Οι «μικροί», είτε δεν είχαν την εξέλιξη που θα επιθυμούσαν και οι ίδιοι και η ομάδα είτε δεν παίζουν αρκετά, είτε δεν είναι «δεμένοι» με συμβόλαια τέτοια, που να επιτρέπει στην ομάδα να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος: ο Μπουζούκης είναι μια μέσα - δυο έξω, ο Πούγγουρας ψάχνει τη σταθερότητα, θυμηθήκαμε ότι «υπάρχει» ο Καμπετσής με τον Εμμανουηλίδη στο δεύτερο γκολ με την ΑΕΛ, από τον Ζαγαρίτη περιμένουν να απαντήσει στην πρόταση που του έγινε καθώς το καλοκαίρι μένει ελεύθερος και ο Αλεξανδρόπουλος είναι μεν η «ανερχόμενη δύναμη» αλλά με ενάμιση χρόνο συμβόλαιο ακόμα.

Αν θέλει ο Παναθηναϊκός να μπει κάποια στιγμή στην αγορά ως ένας «παίκτης» που μπορεί να πουλάει παίκτες σε καλές τιμές, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το χτίσει για το μέλλον και όχι να το προσπαθεί άγαρμπα «εδώ και τώρα», επειδή χρειάζεται 2-3 παίκτες το Γενάρη και δεν περισσεύουν χρήματα. Η ομάδα πρέπει να κάνει πρωταθλητισμό ή τουλάχιστον να μην λαχανιάζει κυνηγώντας την τέταρτη θέση, οι ταλαντούχοι παίκτες πρέπει να πειστούν για το πρότζεκτ και να υπογράψουν πολυετή συμβόλαια σημειώνοντας παράλληλα αγωνιστική πρόοδο, να δουν ότι το συμφέρον τους είναι να μείνουν στην ομάδα και να εξελιχθούν και όχι να πάνε κάπου αλλού στα 19 ή τα 20 τους και η ομάδα οφείλει να ξαναβγεί Ευρώπη. Αν συμβούν αυτά, ο Παναθηναϊκός και «θα πουλάει ακριβά» αλλά θα αγοράζει και πιο εύκολα, θα έρχονται παίκτες που θα βλεπουν μια προοπτική, έναν ορίζοντα και μια ευκαιρία να βελτιωθούν και να φτιάξουν το όνομά τους (κατά συνέπεια και να ανεβάσουν τη χρηματιστηριακή τους αξία) φορώντας την πράσινη φανέλα.