Με την αύρα της Λεωφόρου και μηνύματα από τις αλλαγές!

Στο ποδόσφαιρο το αποτέλεσμα μετράει και από αυτή την άποψη αυτό το 2-0 επί της ΑΕΛ δίνει άλλη μία ανάσα στον Παναθηναϊκό και πάει με καλή ψυχολογία στο παιχνίδι της Κυριακής με τον Αρη.

Μία νίκη, που δεν ήταν όσο άνετη δείχνει το 2-0 και το πιο σωστό θα ήταν να λέγαμε, ότι έπαιξε με την φωτιά και δεν κάηκε. Στο πρώτο ημίχρονο ο Καρλίτος έβαλε μπροστά στο σκορ την ομάδα με ένα κοντινό πλασέ, μετά από σέντρα του Μολό(έκανε ότι μπορούσε σε μία θέση, που δεν είναι η θέση του και τα κατάφερε) και αφού η μπάλα μετά τον Ιωαννίδη κόντραρε στον Σπαρβ και έφθασε στον σκόρερ. Σε αυτό το πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός μπήκε καλά , αλλά όσο πέρναγε η ώρα φάνηκε, ότι υποφέρει στην μεσαία γραμμή, όπου η απουσία των Κουρμπέλη, Βιγιαφάνιες, Μαουρίσιο κάνει μπαμ και έχει δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΑ Ο ΚΑΡΛΙΤΟΣ

Ο Παναθηναϊκός ήταν τυχερός, που σε αυτό το μέτριο πρώτο ημίχρονο προηγήθηκε με τον Καρλίτος, που για άλλο ένα ματς έδειξε, ότι αυτό, που ξέρει καλά είναι να του έρχεται η μπάλα μέσα στην περιοχή και να την στέλνει στα δίχτυα. Όταν γίνεται αυτό σκοράρει. Όταν δεν γίνεται δεν μπορεί και ο ίδιος να φανεί εκτός περιοχής και σε άλλους φαίνεται, ότι είναι….υπέρβαρος σε άλλους, ότι δεν είναι καλά. Η πραγματικότητα είναι, ότι ο Καρλίτος για να φανεί θα πρέπει η ομάδα να του φέρνει την μπάλα μέσα στην περιοχή. Και αυτό στον Παναθηναϊκό δεν γίνεται ειδικά το τελευταίο καιρό. Οι «πράσινοι» παίζουν συνήθως με μακρινές μπαλιές και δύσκολα βγάζουν οργανωμένες επιθέσεις από τον άξονα, η από τα άκρα . Για αυτό και ο Καρλίτος φαίνεται …άφαντος στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.

Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ, Ο ΜΠΟΥΖΟΥΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΜΠΕΤΣΗΣ… ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν άθλια. Και όσο πέρναγε η ώρα η Λάρισα πίεζε και σου έδινε την εντύπωση, ότι θα γίνει, ότι και στον πρώτο γύρο και θα ισοφαρίσει προς το τέλος. Ο Μπόλονι άφησε πολύ ώρα στο παιχνίδι τον Αϊτόρ και μάλιστα όταν έπαιξε, πίσω από τον Καρλίτος δεν… υπήρχε στο γήπεδο. Η ομάδα φώναζε, ότι είχε ανάγκη ένα χαφ να κρατήσει μπάλα , να την μοιράσει σωστά και ενέργεια και ταχύτητα στην επίθεση, για να εκμεταλλευτεί τους χώρους, που άφησε η ΑΕΛ.

Εστω και με καθυστέρηση ο Μπόλονι το έκανε και άλλαξε η ροή του αγώνα. Μέσα στο 78 Καμπετσής, Μπουζούκης, έξω Αϊτόρ και Καρλίτος, ο Παναθηναϊκός κέρδισε μέτρα στο γήπεδο και ο Μπουζούκης πρόλαβε και έκανε τρεις πάσες, με προϋποθέσεις να γίνουν γκολ, ενώ είχε και μία μεγάλη ευκαιρία να σκοράρει από κοντά στο 86. Από εκεί, που ο Παναθηναϊκός είχε κλειστεί στην άμυνά του και έδιωχνε, άρχισε να κρατάει μπάλα και να επιτίθεται.

Το ίδιο καθοριστικός ήταν και ο Καμπετσής. Μπορεί να έχασε ένα …σίγουρο γκολ στο 83 από εξαιρετική πάσα του Χατζηγιοβάνη (και αυτός μπήκε αλλαγή στο 60 αντί του Αθανασακόπουλου και βοήθησε), άλλα δημιούργησε το δεύτερο γκολ και με μία εκπληκτική ενέργεια από δεξιά παραλίγο να δώσει ασίστ και για άλλο γκολ στον Μπουζούκη, που δεν κατάφερε να σκοράρει.

Και φυσικά αυτός, που μπήκε και έδιωξε το άγχος από την ομάδα ήταν ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης, που μπήκε στο 86 αντί του Ιωαννίδη (προσπάθησε πολύ αν και έπαιξε πάλι αριστερά, όχι στη θέση του, αλλά έδωσε τα πάντα), βρέθηκε σε μία φάση στις καθυστερήσεις ,όπου συνδυάστηκε ωραία με τον Καμπετσή πλάσαρε σωστά έκανε το 2-0 και πανηγύρισε με… ιδιαίτερο τρόπο, όπως συνηθίζει.

Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΣΤΡΟ, ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Το γήπεδο της Λεωφόρου έχει θετική αύρα το έχουμε πει. Τρία παιχνίδια έχει δώσει εκεί η ομάδα φέτος με τον ΠΑΣ, την ΑΕΛ και τον Αστέρα και πήρε επτά βαθμούς χωρίς να δεχθεί γκολ. Αυτό σίγουρα κάτι λέει και δεν είναι τυχαίο. Και όταν η ομάδα δεν δέχεται γκολ, θα έρχονται και οι νίκες και όπου φθάσει. Σίγουρα η εικόνα της ομάδας είναι κακή, αλλά το αποτέλεσμα μετράει και αν βάλουμε και το 0-1 με τον Απόλλωνα, στα τέσσερά βατά παιχνίδια, που είχε ο Παναθηναϊκός πήρε τρεις νίκες και μία ισοπαλία.

Αυτό το μηδέν στην άμυνα είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν πρέπει να ξεγελάει, διότι τόσο με τον Αστέρα , όσο και με τον Απόλλωνα και με την ΑΕΛ οι αντίπαλοι είχαν κλασικές ευκαιρίες, αλλά ο Παναθηναϊκός είτε λόγω αστοχίας αντιπάλων, είτε λόγω Διούδη και Σένκεφελντ, Βέλεθ δεν κατάφεραν να σκοράρουν. Αν οι αντίπαλοι συνεχίζουν και χάνουν ευκαιρίες κάποια στιγμή θα έρθουν και τα γκολ και οι βαθμοί θα χαθούν.

*Ο Ιωαννίδης μπορεί να μην σκόραρε, αλλά για άλλο ένα ματς ήταν πολύ καλός έκανε, ότι μπορούσε και πιστεύω, ότι δικαιούται από τον Μπόλονι να πάρει ευκαιρίες και να παίξει στην θέση του, δηλαδή φορ.

*Ο Βέλεθ για άλλο ένα ματς άφησε την… καρδιά του στο γήπεδο. Ναι δεν είναι χαφ, ναι δεν μπορεί να οργανώσει το παιχνίδι της ομάδας, αλλά για άλλο ένα ματς έπαιξε με τρομερό πάθος και ψυχή και σαν στόπερ, όταν γυρίσουν Μαουρίσιο, Κουρμπέλης θα δέσει πολύ καλά με τον Σένκεφελντ, που επίσης και σήμερα έδειξε, ότι είναι καλά.

*Ο πάγκος της Λάρισας συναγωνίστηκε σε φωνές τον πάγκο του Απόλλωνα. Αποκορύφωμα; Στο 51ο λεπτό ο Φιλίπ με αγκωνιά χτύπησε στο πρόσωπο τον Μολό, οριακά θα μπορούσε να αποβληθεί, αλλά είδε την κίτρινη και από τον πάγκο της ΑΕΛ φώναζαν «δεν τον ακούμπησε». Απίστευτα πράγματα, αλλά απόλυτα πιστευτά, όταν μαθαίνεις από τις καινούργιες… παρέες που κάνεις.

*Ο Εμμανουηλίδης έχει δείξει, ότι έχει επαφή με τα δίχτυα, οπότε ο Μπόλονι θα πρέπει να του δώσει περισσότερες ευκαιρίες, από το τίποτα, που του έδινε μέχρι σήμερα. Το ίδιο ισχύει και για τον Μπουζούκη, που σήμερα βοήθησε πολύ με την είσοδό του και όταν φαίνεται, ότι υπάρχει καθαρά πρόβλημα στα χαφ στη δημιουργία.

*Εχει αργήσει χαρακτηριστικά ο Ντρεοσί να φέρει ένα χαφ στην ομάδα και μέχρι τώρα δεν το έχει πληρώσει η ομάδα. Πολύ φοβάμαι, ότι αυτό θα φανεί πολύ στα ματς, που έρχονται, διότι και αυτή την εβδομάδα να έρθει το χαφ δεν θα προλάβει το ματς της Κυριακής με τον Αρη.

*Πολύ βελτιωμένη η εικόνα του αγωνιστικού χώρου του γηπέδου της Λεωφόρου σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Ναι ακόμα δεν είναι αυτό, που πρέπει, αλλά σίγουρα σήμερα μπορούσε να παιχτεί ποδόσφαιρο.