Δεν έχασε η ΑΕΚ. Κέρδισε ο Παναθηναϊκός

«Φταίμε κατά 90% εμείς οι παίκτες», είπε μετά το τέλος του ματς ο Μάνταλος. «Ρωτήστε τον προπονητή», είπε ο Ολιβέιρα. «Δεν παίζουμε με ομοιογένεια, δεν παίζουμε ως ομάδα», είπε ο Καρέρα. Με κάθε σεβασμό και στους τρεις τους, το πρόβλημα στο παιχνίδι αυτό δεν ήταν όσα έκαναν ή δεν έκαναν εκείνοι στο γήπεδο ή από τον πάγκο, αλλά όσα έκανε ο Παναθηναϊκός, τόσο στο χορτάρι, όσο και στον σχεδιασμό του ματς και στο κοουτσάρισμα.

Η βαθμολογία «έλεγε» ότι η ΑΕΚ είναι το μεγάλο φαβορί του αγώνα - τα εντός έδρας παιχνίδια είναι μια τυπική υποσημείωση όταν παίζεις χωρίς κόσμο και μάλιστα σε γήπεδο που είναι κοινή έδρα και για τους δυο αντιπάλους. Μόνο που η βαθμολογία καμιά φορά είναι παραμορφωτικός καθρέφτης: η ΑΕΚ, που ήταν αρκετούς βαθμούς πάνω από τον Παναθηναϊκό, δεν παίζει καλά τον τελευταίο καιρό, έχει υποστεί δυο βαριές ευρωπαϊκές «μαχαιριές» και κουβάλαγε την κούραση από το ματς της Πέμπτης. Ο Παναθηναϊκός, αρκετά πίσω της στη βαθμολογία, δείχνει σφυγμό τις τελευταίες εβδομάδες, νιώθει «αδικημένος» από την ήττα στο Φάληρο, έχει βρει μια αγωνιστική ταυτότητα από τη στιγμή που έγινε διαθέσιμος για να ξεκινάει βασικός ο Βιγιαφάνες.

Από το πρώτο πεντάλεπτο του ντέρμπι, καταλάβαμε ποια από τις δυο ομάδες είχε πιο ξεκάθαρο πλάνο και στόχευση: ο Παναθηναϊκός χτύπησε από τα αριστερά με τα ανεβάσματα του Ζαγαρίτη, «πελεκώντας» συνέχεια το Βασιλαντωνόπουλο με σέντρες - ξυραφιές στην καρδιά της κιτρινόμαυρης περιοχής και τον Μαουρίσιο να πατά περιοχή και να γίνεται φορ. Στο πρώτο γκολ, εκμεταλλεύτηκε την «τρύπα» από τα δεξιά και την αργή αντίδραση του κεντρικού αμυντικού διδύμου της ΑΕΚ: Βιγιαφάνες στον Χατζηγιοβάννη, εκείνος στον Μακέντα και γκολ. Στο δεύτερο, η ποιότητα του Ζαγαρίτη έφερε τον Κουρμπέλη σε ρόλο κρυφού φορ.

Το πλάνο του Μπόλονι, λειτούργησε τέλεια: «φόρτωμα» στην αριστερή του πλευρά με Ζαγαρίτη - Βιγιαφάνες, «γέμισμα» της αντίπαλης περιοχής είτε με Μαουρίσιο είτε με Κουρμπέλη, «χτύπημα» από δεξιά με Χατζηγιοβάννη όποτε ο Ινσούα ανέβαινε και αργούσε να επιστρέψει. Και για να λειτουργήσει σωστά όλο αυτό από τη μέση και μπροστά, έπρεπε να υπάρχει ηρεμία και ασφάλεια από τη μέση και πίσω: το κεντρικό αμυντικό δίδυμο με Σχέκενφελντ - Βέλεθ έχει και την ποιότητα και την εμπειρία να «σβήσει» φάσεις, αλλά όλα έγιναν πιο απλά διότι ο Αλεξανδρόπουλος έτρεξε και μάρκαρε για δυο όχι μόνο στο χώρο ευθύνης του, αλλά και δεξιά και αριστερά, όπου υπήρχε αντίπαλος.

Ο «προβληματικός» Παναθηναϊκός για ένα ημίχρονο, έπαιξε με πειθαρχία και αποτελεσματικότητα, με τσαγανό και τακτική προσήλωση. Οι παίκτες του είχαν ξεκάθαρους ρόλους στο γήπεδο, απενεργοποίησαν τον Ανσαριφάρντ, έκαναν τον Λιβάια να παιδεύεται σε ρόλο εξτρέμ, δεν άφησαν χώρο στο Μάνταλο να οργανώσει, έκαναν τον Τάνκοβιτς απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Κινδύνευσε ουσιαστικά μόνο από το λάθος του Ζαγαρίτη που έφερε το Μάνταλο σε θέση βολής και «καθάρισε» ο Σάντσες - ένα σοβαρό λάθος σε 45 λεπτά «συγχωρείται», αν δεν σε πληγώσει.

Ήταν μάλλον αναμενόμενο ότι ο Παναθηναϊκός θα έκανε «συντήρηση» του σκορ στην επανάληψη και η ΑΕΚ θα έβγαζε αντίδραση κάποια στιγμή. Αλλά ακόμα κι έτσι, οι «πράσινοι» ήταν αυτοί που κοντρόλαραν το παιχνίδι με άνεση μέχρι το 75΄. Τι άλλαξε στο τελευταίο 20λεπτο (μαζί με τις καθυστερήσεις) και απείλησε η ΑΕΚ; Πρώτον, η ΑΕΚ βελτιώθηκε από τις αλλαγές του Καρέρα, ενώ από την άλλη οι παίκτες που πέρασε στο ματς ο Μπόλονι δεν «μπήκαν» ποτέ στο ματς. Δεύτερον, έγιναν λάθη στην μεσοαμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού, που αυτή τη φορά δεν έμειναν «ασυγχώρητα»: ανεπίτρεπτο να μένει ο Ολιβέιρα ολομόναχος στην καρδιά της μικρής περιοχής. Τρίτον, κάτι που δεν θα πει ποτέ ο Μπόλονι διότι είναι ευγενικός, αλλά μπορώ να το πω εγώ: ο Παναθηναϊκός έδειξε πρόβλημα φυσικής κατάστασης και έλλειψης δυνάμεων στο τέλος, κάτι που βαραίνει τον Πογιάτος και την προετοιμασία που έκανε το καλοκαίρι. Ο Παναθηναϊκός δεν κλείστηκε στο τέλος μόνο από «ένστικτο αυτοσυντήρησης», για να διαφυλάξει το σκορ ή επειδή ανέβηκε τόσο αποφασιστικά η ΑΕΚ, αλλά και διότι οι παίκτες του κουράστηκαν και δεν είχαν δυνάμεις να μαρκάρουν στο κέντρο. Κι αυτό για μια ομάδα που παίζει ένα ματς την εβδομάδα, απέναντι σε μια ΑΕΚ που έδωσε αγώνα τρεις μέρες πριν και έδειξε να έχει περισσότερα τρεξίματα, είναι σίγουρα ένα πρόβλημα.