Άδικη ήττα αλλά έδωσε δικαιώματα

Η αλήθεια είναι πως στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κάθε λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο και στο Champions League αυτό συμβαίνει στον μεγαλύτερο βαθμό. Μπορεί να υπάρχουν βράδια που να έχεις κάνει ένα εξαιρετικό παιχνίδι, να έχεις περιορίσει στο ελάχιστο τους κινδύνους για την εστία σου, αλλά ένα λάθος να τα ανατρέψει όλα.

Εν μέρει, αυτό έπαθε και ο Ολυμπιακός κόντρα στην Μαρσέιγ. Οι «ερυθρόλευκοι» εμφανίστηκαν στον αγωνιστικό χώρο εξαιρετικά «διαβασμένοι» και αποφασισμένοι να κάνουν την… δουλειά. Να πάρουν ένα θετικό αποτέλεσμα, να «κλειδώσουν» την ευρωπαϊκή συνέχεια και να κοιτάξουν αν μπορούν να έχουν ελπίδες ανάλογα με το αποτέλεσμα στο άλλο ματς. Και αν κάποιος πει πως το Πόρτο - Μάντσεστερ Σίτι δεν ήταν στο… χέρι των Πειραιωτών, το ματς στο «Βελοντρόμ» ήταν.

Και στο πρώτο ημίχρονο, οι Νταμπλούχοι Ελλάδας έδειξαν πως γνώριζαν τον τρόπο για να το πετύχουν. Ακόμα και όταν αντιμετώπισαν τα πρώτα φαλτσοσφυρίγματα από τον Μανθάνο. Διότι ο Ισπανός θέλησε να μπει και να παίξει έδρα. Αυτό φάνηκε καθαρά από τις πρώτες φάσεις που ήταν στο… όριο. Όλες δόθηκαν στους Μασσαλούς. Ωστόσο, ακόμα και τότε, οι Πειραιώτες είχαν καταφέρει να κάνουν την δουλειά τους.

Αυτό που φάνηκε στο χορτάρι ήταν πως ο Ολυμπιακός είχε φέρει το ματς στα μέτρα του. Δεν επέτρεψε στους Φωκαείς να τον πιέσουν σε μεγάλο βαθμό και να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις, μπόρεσε να βρει φάσεις και να σκοράρει με τον Μαντί Καμαρά και δεν αποκλείεται να είχε βρει ένα ακόμα τέρμα, σε περίπτωση που ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί δεν ήταν τόσο εκτός ρυθμού, αλλά και ιδιαίτερα αγχωμένος για να στείλει - επιτέλους - την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα. Γιατί ο Μαροκινός ψάχνει ένα τέτοιο… ξέσπασμα.

Εκεί που όλα έμοιαζαν ιδανικά, ήρθε το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Ίσως αυτό να ήταν και το σημείο… κλειδί στο ματς. Οι Πειραιώτες πήγαν στα αποδυτήρια μ’ ένα χαλαρό 1-0 υπέρ τους και θεώρησαν πως είχαν τελειώσει από το «Βελοντρόμ». Ίσως κάποιοι να σκέφτονταν και το ενδεχόμενο ήττας της Πόρτο, φτιάχνοντας φανταστικά σενάρια. Έτσι, ήρθε η έναρξη του δευτέρου μέρους και οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπήκαν στον… κόπο να προσπαθήσουν να μείνουν συγκεντρωμένοι για το υπόλοιπο κομμάτι του ματς.

Όμως, το παιχνίδι ήταν για το Champions League. Όχι για την Super League που θα υπάρξουν αγώνες που ο αντίπαλος δεν θα έχει την δυνατότητα να εκμεταλλευτεί τις μικρότερες αδυναμίες σου. Τουλάχιστον στον βαθμό που τις πλήρωσε ο Ολυμπιακός κόντρα στην Μαρσέιγ. Διότι και εντός των τειχών οι «ερυθρόλευκοι» έχουν βρεθεί σε τέτοια κατάσταση. Να «πετούν» ημίχρονο κόντρα σε ομάδες, να επιτρέπουν με την «εικόνα» τους τα… λάθη από τους ρέφερι και στο τέλος να… τρέχουν για να σώσουν την παρτίδα.

Είπαμε, αυτό ήταν για το Champions League. Οι Γάλλοι κατάλαβαν σχετικά νωρίς πως οι Πειραιώτες δεν είχαν μπει καλά στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά και πάλι πατούσαν δύσκολα στην αντίπαλη περιοχή. Ακόμα και με τις… προσπάθειες του Μανθάνο, επιτρέποντας το σκληρό παιχνίδι από τους γηπεδούχους, την στιγμή που τα μαρκαρίσματα των Νταμπλούχων ήταν… κολάσιμα.

Από την στιγμή που οι Φωκαείς έδειξαν πως δεν είχαν τον… τρόπο, ήρθε το πρώτο χαζό λάθος από τον Ολυμπιακό. Ήταν η στιγμή που οι φιλοξενούμενοι έδωσαν το πρώτο δικαίωμα. Ήταν το σημείο που ο Σισέ δεν είδε καθόλου τη φάση. Δεν είχε την απαραίτητη συγκέντρωση, δεν αντιλήφθηκε πως ο αντίπαλος δεν είχε… διάδρομο προς την εστία και απλά άπλωσε το πόδι για να διώξει. Μερικά λεπτά αργότερα και με την βοήθεια του VAR ο Παγέ πέτυχε το πρώτο γκολ της ομάδας του στο Champions League.

Το λάθος του Σενεγαλέζου ήταν σημαντικό, αλλά όχι καταδικαστικό για τον Ολυμπιακό, από την άποψη πως ακόμα κι έτσι, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν σχεδόν ένα ημίχρονο μπροστά τους για να φτάσουν στο δεύτερο γκολ και να ανακτήσουν το προβάδισμα, όχι για τη νίκη, αλλά για την εξασφάλιση της ευρωπαϊκής τους συνέχειας. Και εκεί ήρθε το δεύτερο δικαίωμα από την ελληνική ομάδα.

Οι «ερυθρόλευκοι» χωρίς να δεχθούν ιδιαίτερη πίεση, έβγαλαν έναν εκνευρισμό στο παιχνίδι τους. Οι Φορτούνης και Ελ Αραμπί ήταν αποκομμένοι από την υπόλοιπη ομάδα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν απειλές στην αντίπαλη περιοχή και κατ’ επέκταση ο φόβος στην αντίπαλη άμυνα. Ίσως εκεί να χρειαζόταν κάποια… ενίσχυση και από τον πάγκο. Αυτό επέτρεψε στους γηπεδούχους να πάρουν ακόμα περισσότερα μέτρα στο χορτάρι, μέχρι τη φάση που το VAR έκρινε το ματς.

Όχι ο Μανθάνο, αλλά το VAR. Γιατί σε κανονική ροή αγώνα, ο Ισπανός έδειξε φάουλ στην φάση του πέναλτι του Ραφίνια. Η… δουλειά έγινε από το «δωματιάκι» των βοηθών. Το κακό για τον Ολυμπιακό δεν ήταν η συγκεκριμένη φάση που από φάουλ έγινε πέναλτι ή που ήρθε η ήττα. Άλλωστε, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν ακόμα μία ευκαιρία για να εξασφαλίσουν την Ευρώπη, κόντρα στην Πόρτο και αν είναι ελάχιστα συγκεντρωμένοι μπορούν να το πετύχουν και σχετικά εύκολα.

Το αρνητικό είναι πως για μία ακόμα φορά σε φάση που είναι στο… όριο, αυτή καταλήγει εις βάρος του Ολυμπιακού. Και υπάρχουν δύο απτά παραδείγματα… Το πρώτο είναι η φάση του γκολ της Σίτι στο «Γ. Καραϊσκάκης» που έχει ξεκινήσει από αμυντικό φάουλ, δεν υποδεικνύεται και στην συνέχεια δεν… ασχολείται κανένας. Η δεύτερη είναι το γκολ των Πειραιωτών κόντρα στην Γουλβς στην Αγγλία, το οποίο για… χιλιοστά ήταν αντικανονικό. Μιλάμε για χιλιοστά και για ένα μηχάνημα που το χειρίζεται άνθρωπος. Μόλις ο χειριστής βάλει τις… συντεταγμένες που θέλει, η τεχνολογία μπορεί να κάνει την δουλειά της.

Το κακό για τον Ολυμπιακό στην Μασσαλία έγινε. Οι Νταμπλούχοι δεν μπόρεσαν να φύγουν μ’ ένα θετικό αποτέλεσμα, ωστόσο, πρέπει να το αφήσουν άμεσα πίσω τους. Να στρέψουν την προσοχή τους στον αγώνα που έπεται με τον Βόλο στο «Γ. Καραϊσκάκης», όπου ο βασικός στόχος δεν θα πρέπει να είναι η νίκη, αλλά μία πειστική εμφάνιση κόντρα σε μία ομάδα που την περσινή σεζόν προκάλεσε προβλήματα. Αγωνιστικά και όχι…

ΥΓ: Μπορεί να φαίνεται άσχημο πως οι Πειραιώτες κάνουν λόγο για διαιτησία αλλά το κάκιστο είναι πως η «κριτική» έρχεται από «αντικειμενικούς» παρατηρητές που διαμαρτύρονται για την… αυστηρότητα των ρέφερι σε ματς ελληνικού πρωταθλήματος, την στιγμή που πανηγυρίζουν για τον «χρωματισμό» που έχει ή παίρνει η ΕΠΟ.