Το εθνόσημο δεν είναι ούτε αγγαρεία, ούτε μικροπολιτική!

Με απολογισμό μια ήττα (από την Λετονία) και μια νίκη (επί της Βουλγαρίας) η Εθνική ομάδα ολοκλήρωσε την πρώτη φάση των «παραθύρων» στον δρόμο για το Ευρωμπάσκετ του 2022.

Σ’ αυτή την προσπάθεια, λοιπόν, δημιουργήθηκε από τον προπονητή Θανάση Σκουρτόπουλο, μια Εθνική ομάδα ειδικών συνθηκών, για μια συγκεκριμένη αποστολή.

Σε σχέση με την περσινή σεζόν, έλειπαν παίκτες όπως ο Λαρεντζάκης, ο Μποχωρίδης, ο Κασελάκης, ο Κόνιαρης που θα ήταν βασικοί και αναντικατάστατοι. Και δεν συζητάμε για την πρώτη γραμμή των διεθνών του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού που λείπουν από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, όταν η Λετονία, είχε οκτώ παίκτες από τον βασικό κορμό της!

Κι όμως έγινε μεγάλη προσπάθεια, με ανύπαρκτη προετοιμασία λόγω του κορωνοϊού και της κατάστασης που υπήρχε και η αποστολή της Εθνικής, αποτελούνταν από παίκτες που δεν είχαν βρεθεί ξανά μαζί ποτέ.

Μάλιστα, οι περισσότεροι είναι «πολυεργαλεία» στις ομάδες τους, αλλά σε καμία περίπτωση leader! Και για να κάνεις την διαφορά σε τέτοια παιχνίδια, όπου υπάρχει προετοιμασία fast-track οφείλεις να έχεις παίκτες-leader.

Το είδος είναι υπό… εξαφάνιση στο ελληνικό μπάσκετ και αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να μας απασχολήσει σύντομα. Πρέπει να δημιουργήσουμε παίκτες που να μπορούν να σηκώσουν το βάρος και να ηγηθούν στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Το έκανε με την Βουλγαρία ο Γιάννης Αθηναίου. Ο έμπειρος γκαρντ έγινε ο leader μιας Εθνικής ομάδας ειδικών συνθηκών σ’ ένα δύσκολο περιβάλλον (φούσκα στο Σεράγεβο) και διέσωσε το γόητρο και το κύρος του ελληνικού μπάσκετ.

Αυτό όμως, δεν φτάνει, οφείλουν πρώτα απ’ όλα τα παιδιά που φορούν την φανέλα με το εθνόσημο να δίνουν πάντα το 100% και να μην αισθάνονται ότι κάνουν αγγαρεία. Γι’ αυτό καλό θα είναι να τους παραπέμπουν οι προπονητές στα λόγια του Παναγιώτη Γιαννάκη με κλειστές πόρτες στα αποδυτήρια της Ατλάντα, όταν είπε το «αντίο» στην «επίσημη αγαπημένη».

Είναι προφανές ότι το ελληνικό μπάσκετ περνάει μια δοκιμασία, αλλά έχει υλικά (παίκτες) για να μπορέσει να διατηρηθεί σ’ ένα καλό επίπεδο. Ασφαλώς, οι φουρνιές των προηγούμενων ετών δεν είναι εύκολο να ξαναβγούν, όμως, η Εθνική ομάδα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χάσει την ταυτότητα της.

Ήταν, είναι και θα πρέπει να παραμείνει το «άγιο δισκοπότηρο» του ελληνικού μπάσκετ… Και για να μείνει ως τέτοιο, οφείλουν όλοι όσοι ασχολούνται να προσθέτουν και όχι να αφαιρούν από τα θετικά που διαθέτει…

ΥΓ: Η Εθνική μάδα είναι πάνω από όλους και από όλα. Όσοι επιμένουν να κάνουν μικροπολιτική για ένα κωλοπρωτάθλημα είναι κατάπτυστοι!