Τα γενναία «restart» χρειάζονται γερά ηλεκτροσόκ

Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, που σε ένα ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού ή Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού, ο Ολυμπιακός μπαίνει στο γήπεδο ως το απόλυτο φαβορί και ο Παναθηναϊκός ως το ξεκάθαρο αουτσάιντερ. Δυστυχώς αυτό έχει γίνει «κανόνας» τα τελευταία χρόνια, όσο κι αν συνηθίζουμε να λέμε ή να ακούμε ότι σε τέτοια παιχνίδια δεν παίζει ρόλο η κατάσταση που βρίσκεται μια ομάδα, διότι πάντα έχουν το δικό τους «χρώμα». Το έχουν, αλήθεια είναι αυτό, μόνο που τα «χρώματα» του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια, είναι αποχρώσεις του γκρι και του μαύρου...

 

Το άδειο «Καραϊσκάκης» και οι δεδομένες απουσίες του Ελ Αραμπί, του Χασάν και του Βαλμπουενά, προφανώς και είναι παράγοντες που μπορεί να διαφοροποιήσουν το παιχνίδι και στερούν από τον Ολυμπιακό «όπλα» που είναι σημαντικά σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Είναι όμως παράλληλα τέτοιο το «βάθος» του ρόστερ του, τόσο μεγάλη η ποιότητά του, που σε συνδυασμό με το DNA πρωταθλητισμού που τρέχει στις φλέβες του (και το οποίο φυσικά δεν αλλοιώθηκε επειδή δυο χρονιές δεν πήρε το πρωτάθλημα), πράγματα που θα κάνουν την ομάδα του Μαρτίνς να μπει στο γήπεδο με σιγουριά και αυτοπεποίθηση και να προσπαθήσει να παίξει το ποδόσφαιρο που ξέρει. Το ποδόσφαιρο που - τουλάχιστον στις εν Ελλάδι υποχρεώσεις - έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα παραγωγικό και αποτελεσματικό. 

 

Οπότε για τον Ολυμπιακό, πάνω - κάτω ξέρουμε τι έχουμε να περιμένουμε, είτε δούμε το Σουντανί στην κορυφή, είτε το Φορτούνη σαν «ψευτο-εννιάρι». Τα μεγάλα ερωτηματικά της βραδιάς, ανήκουν στο πράσινο στρατόπεδο. Εκεί όπου μπορεί να ξέρουμε στο περίπου ποιους θα δούμε στην 11άδα, αλλά δεν ξέρουμε τι θα δούμε. Με άλλα λόγια, αν θα δούμε αυτήν τη «μπερδεμένη» και αναποτελεσματική ομάδα που βλέπουμε σχεδόν σε όλα τα φετινά παιχνίδια, που δεν ξέρει πώς να δημιουργήσει ευκαιρίες και συνήθως σπαταλά τις λιγοστές που φτιάχνει, την ομάδα που σπάνια κρατάει το «μηδέν» στα μετόπισθεν και τρώει γκολ επειδή χάνει τη συγκέντρωσή της ή θα μας παρουσιάσει ο Λάζλο Μπόλονι κάτι διαφορετικό. Κάτι αισθητά βελτιωμένο. 

 

Η ψυχρή λογική λέει πως δύσκολα μπορούμε να δούμε μια καλύτερη βερσιόν του Παναθηναϊκού μέσα σε τόσο λίγες μέρες «μίνι - προετοιμασίας», που ακολουθούν τις προβληματικές εμφανίσεις με Απόλλωνα (παρότι κέρδισε) και Ατρόμητο (που έχασε). Τι θα έχει προλάβει να αλλάξει ο Μπόλονι, όταν τα προβλήματα είναι τόσα πολλά και παράλληλα «βαθιά»; Τη δημιουργία και την ανάπτυξη; Τη συνύπαρξη του Μακέντα με τον Καρλίτος; Την ψυχολογία που είναι στα πατώματα; Την ανασταλτική λειτουργία, όταν οι θεωρούμενοι «βασικοί» (Σένκεφελντ, Βέλεθ, Χουάνκαρ, Σάντσες) έχουν συναντηθεί μόνο στο πάρκινγκ του Κορωπίου και σχεδόν ποτέ όλοι μαζί στο γήπεδο; 

 

Η ψυχρή λογική όμως, δεν παίζει μπάλα - όπως δεν παίζουν και τα μπάτζετ. Και καμιά φορά, τα γενναία «restart» χρειάζονται ένα γερό ηλεκτροσόκ και ένα ισχυρό κίνητρο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο αυτή τη στιγμή για οποιονδήποτε παίκτη του Παναθηναϊκού και για τον προπονητή του, από ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, δεν υπάρχει δυσκολότερο παιχνίδι ούτε πιο συναισθηματικά φορτισμένο από αυτό: όταν παίζεις με τον πρωταθλητή, την ομάδα που είναι το μεγάλο φαβορί και για τον φετινό τίτλο, που συμμετέχει στους ομίλους του Τσάμπιινς Λιγκ και μάλιστα στην έδρα του, πρέπει να νιώθεις ότι είναι ΤΟ παιχνίδι και ότι πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Για να δώσεις απαντήσεις σε όλους τους επικριτές σου, για να κάνεις μια νέα αρχή, για να κλείσεις στόματα, για να αποδείξεις - πρώτα στον εαυτό σου και μετά σε όλους τους άλλους - ότι η χρονιά δεν έχει «χαθεί» από τις 21 Νοεμβρίου. 

 

Ένα ντέρμπι είναι πάντα ανοιχτό σε όλα τα αποτελέσματα. Ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί, αλλά αυτό δεν απαγορεύει στον Παναθηναϊκό να ονειρεύεται ένα θετικό αποτέλεσμα. Αλλά ακόμα κι αν τελικά χάσει ο Παναθηναϊκός, έχει σημασία το πώς θα χάσει: θα παραδοθεί χωρίς να δώσει καν μάχη ή θα παλέψει όσο πιο σκληρά μπορεί; Διότι αν κάνει το τελευταίο, αν τα δώσει όλα, αν δούμε μια ομάδα αποφασισμένη να «πεθάνει στο γήπεδο», τότε ίσως δούμε ένα πραγματικό ντέρμπι.