Δεν υπάρχει άλλος χρόνος ή «περίοδος χάριτος»

Συχνά γίνεται κουβέντα σε μια ομάδα όπου τα πράγματα δεν πάνε καλά, αν οι παίκτες παίζουν άσχημα ή μέτρια επειδή «δεν θέλουν» ή «δεν μπορούν». Αν δηλαδή μπορούν να παίξουν καλύτερα αλλά επιλέγουν να μην τα δώσουν όλα - επειδή δεν γουστάρουν τον προπονητή τους π.χ. - ή αν «τόσο μπορούν, τόσο παίζουν». Στον Παναθηναϊκό, από το ξεκίνημα της χρονιάς, ισχύουν με κάποιον τρόπο και τα δυο.

Υπήρχε μπόλικη κουβέντα για τον Πογιάτος και το πόσο δεν κατάφερε να επιβληθεί στα αποδυτήρια. Για τον απόμακρο Ρόκα. Για τις οικονομικές ανισορροπίες στα συμβόλαια που προκάλεσαν γκρίνιες. Για «ταραχοποιά» στοιχεία στα αποδυτήρια, που γκρίνιαζαν πολύ και τους έκαναν όλους άνω - κάτω. Για διαφωνίες κάποιων για το σύστημα που είχε επιλέξει ο προπονητής. Για παράπονα και «μουτράκια» απ' όσους ήταν εκτός βασικών πλάνων. Εγώ λέω ότι ακόμα και όλα αυτά να ίσχυαν, είναι πράγματα που συναντάμε στο 95% των ομάδων παγκοσμίως: πάντα παραπονιούνται αυτοί που δεν παίζουν, πάντα υπάρχει «ζήλεια» απέναντι σ' αυτόν που παίρνει περισσότερα, σε όλα τα αποδυτήρια της υφηλίου υπάρχουν «δύσκολα παιδιά» με πιο έντονο χαρακτήρα, σχεδόν παντού κάποιοι διαφωνούν με το σύστημα της ομάδας ή αμφισβητούν την επάρκεια του προπονητή. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν υπήρχαν όλα αυτά, αλλά πώς τα διαχειρίζεσαι - στον Παναθηναϊκό τα άφησαν όλα αυτά στην τύχη.

Η αλλαγή προπονητή από μόνη της, δεν διορθώνει αυτόματα όλες τις «κακοτεχνίες», όπως η πρόσληψη ενός αρχιτέκτονα ή ενός διακοσμητή, δεν διορθώνει αυτόματα όλα τα λάθη που μπορεί να έγιναν στο χτίσιμο ενός σπιτιού. Μόνο που ο Παναθηναϊκός, δεν μπορεί να γκρεμιστεί Οκτώβρη ή Νοέμβρη μήνα και να χτιστεί από την αρχή, όπως ακριβώς ένα σπίτι που έχει χτιστεί για να μείνει κάποιος, δεν μπορεί να γκρεμιστεί και να χτιστεί από την αρχή όταν ο ιδιοκτήτης μένει εκεί. Ούτε φυσικά η διακοπή για τις Εθνικές ομάδες μπορεί να δώσει τον απαραίτητο χρόνο στο Μπόλονι να αλλάξει και πολλά πράγματα - το μόνο που ίσως του δώσει, είναι τον Βιγιαφάνες σε καλύτερη κατάσταση, τον Χουάνκαρ, ίσως και τον Αντονίτο, άρα περισσότερες επιλογές ενόψει συνέχειας.

Δεν δείχνει πάντως το πρόβλημα να είναι αυτοί που λείπουν, ούτε καν αυτοί που παίζουν - δείχνει να είναι βαθύτερο, αυτό που λέγαμε στην αρχή «τόσο μπορούν». Αυτή την περίοδο, οι παίκτες της ομάδας - ανεξάρτητα από αξία, βιογραφικό και συμβόλαιο - δείχνουν ότι δεν μπορούν να παίξουν καλύτερα. Σε ένα ρόστερ πολύ πιο πλούσιο από το περσινό, με (θεωρητικά) καλύτερο δίδυμο στόπερ, με (θεωρητικά) δυο ποιοτικές επιλογές στην επίθεση, με (θεωρητικά) καλύτερο δίδυμο στα χαφ σε σχέση με πέρυσι, με (θεωρητικά) ποιοτικότερες λύσεις στα εξτρέμ, ο Παναθηναϊκός παίζει χειρότερα από πέρυσι. Πιθανότατα διότι άλλαξε ο προπονητής και μαζί του άλλαξε η «οικογενειακή ατμόσφαιρα», η χημεία, η τακτική. Μάλλον διότι ήρθαν αρκετοί νέοι παίκτες, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν να παίξουν μπάλα αρκετούς μήνες και χρειάζονται λίγο χρόνο. Ίσως διότι το στήσιμο και η πρετοιμασία έγινε με Ρόκα - Πογιάτος και εδώ και μερικές εβδομάδες πορεύονται με Μπόλονι.

Αν το πρόβλημα είναι ψυχολογικό ή θέμα έλλειψης αυτοπεποίθησης, φοβάμαι ότι τα πράγματα δεν θα βελτιωθούν εύκολα, πολύ απλά διότι από το Νοέμβρη ακόμα και η θέση που οδηγεί στην Ευρώπη, θα μοιάζει με κυνήγι χαμένου θησαυρού - πώς να νιώσεις καλύτερα και να παίξεις με σιγουριά, αν βλέπεις την τετράδα ή την πεντάδα με το κυάλι; Αν το θέμα είναι τακτικό και αγωνιστικό, τότε πρέπει να το λύσει ο Μπόλονι, βρίσκοντας τον τρόπο να κάνει την ομάδα πιο δημιουργική και αποτελεσματική - το «πώς» οφείλει να το γνωρίζει ο ίδιος: έχει υλικό, έχει παίκτες με διαφορετικά στοιχεία, γνώριζε πριν έρθει πού έρχεται και τι θα βρει κι απ' τη στιγμή που είπε το «ναι», αυτό σημαίνει ότι έχει και το know-how να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. Αν χρειάζεται ένα τεχνικό διευθυντή στο πλάι του ή έναν γενικό αρχηγό, έναν άνθρωπο ανάμεσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα και τη διοίκηση, ας τον ζητήσει ή ας τον «επιβάλει» η διοίκηση.

Ό,τι είναι να γίνει πάντως, πρέπει να γίνει εδώ και τώρα, διότι ο καιρός πέρασε, η ομάδα αγκομαχάει, έχει «κλωτσήσει» ένα σωρό βαθμούς στο ΟΑΚΑ, έχει βγάλει ένα πρόγραμμα βατό με μικρή συγκομιδή βαθμών και ακολουθούν παιχνίδια πολύ πιο δύσκολα. Τα οποία μπορεί να σε πληγώσουν πολύ άσχημα, απ' ό,τι η εντός έδρας ήττα από τον Άρη ή τον Ατρόμητο, σε διάφορα επίπεδα.