Ο Παναθηναϊκός ζει σε μία πλάνη…

Έχεις μια ομάδα. Που είναι καλή. Όχι στο επίπεδο που θες, σε καμία περίπτωση, επειδή της λείπουν υλικά, της λείπουν εχέγγυα. Παρ’ όλα αυτά, είναι συσπειρωμένη, έχει «χημεία», έχει καλό κλίμα. Αυτή την ομάδα, με μια κίνηση τη χαλάς. Διώχνεις προπονητή, αφήνεις παίκτες να φύγουν. Εκεί σταματά η κουβέντα. Όταν έχεις μπροστά σου τη λύση, όταν έχεις κάνει τα δύσκολα και τα σβήνεις μέσα σε μια μέρα, τότε δεν μπορεί να σου φταίει τίποτα άλλο!

Μέχρι πρότινος συζητούσαν οι Παναθηναϊκοί που έχει… μαυρίσει η ψυχή τους, ευελπιστώντας πως όπως την περασμένη σεζόν θα γυρίσει το κλίμα. Με την περιβόητη ατάκα «κι ο Δώνης στο ξεκίνημα της περασμένης σεζόν, τέσσερα ματς δε νίκησε». Αλήθεια είναι. Μόνο που τα δύο ήταν εκτός, το ένα εντός ντέρμπι με τον αιώνιο και η πραγματική γκέλα ήταν η έκταση του σκορ στον Άρη και η ήττα εντός απ’ τον ΟΦΗ. Πέμπτη αγωνιστική νίκησες. Και φαινόταν πως το πράγμα γυρίζει.

Έφυγε ο Δώνης θα μας πείτε και δίκιο έχετε. Μη στεκόμαστε σε εκείνο το «έγκλημα». Ας προσπαθούσες να διατηρήσεις τουλάχιστον το ρόστερ, κάποια απ’ τα «εργαλεία» που είχες. Εδώ προχώρησες πάλι σε λογικές και κινήσεις αμφιβόλου αξίας. Σε στιγμές που «φώναζαν» πως ακόμη και καλοί να είναι οι παίκτες, λόγω συνθηκών θα έχεις πρόβλημα.

Ακούμε διαρκώς πως φταίει η νοοτροπία. Πως φταίνε οι… losers ποδοσφαιριστές. Σωστά, σε όλα τα άλλα επίπεδα ο Παναθηναϊκός είναι γεμάτος γεννημένους νικητές! Οι παίκτες του… χαλάνε τη μαγιά. Ας δούμε λοιπόν τον σχεδιασμό που μέχρι κι ένα παιδάκι το καταλάβαινε, αλλά ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός έβλεπε πως θα πάει για τρίτη θέση τουλάχιστον.

Έφυγαν όλα τα δεξιά μπακ. Και πήρες τον Σάντσες που βγήκε πρώτη φορά απ’ τη χώρα του (Αργεντινή) και είχε κάνα εξάμηνο να παίξει ποδόσφαιρο. Ε, πώς να μην είναι κακός στην αρχή; Θα μας πείτε έπαιξε καλά με το Βόλο. Όντως, δεν ήταν κακός. Απαντήστε μόνοι σας στον εαυτό σας όμως: Αν ο Γιόχανσον είχε ακριβώς την ίδια εμφάνιση, θα λέγατε «τι καλά που έπαιξε» σε ματς που ο Παναθηναϊκός δε νίκησε στην έδρα του; Ξαναλέμε, απαντήστε μόνοι σας. Επειδή υποτίθεται ο Σουηδός έφυγε γιατί ήταν ακριβός (ενώ ανεβάσαμε το μπάτζετ ξαναλέμε). Έφυγαν και οι νεαροί (ο Βαγιαννίδης επειδή ήθελε) για να έρθει ο 33χρονος κλινήρης Αντονίτο. Έτσι όπως πάει θα νομίζουμε σε λίγο πως το «κλινήρης» είναι το μικρό του όνομα. Υγεία να έχει ο άνθρωπος, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκες…

Μέχρι πριν λίγες μέρες (κυριολεκτικά) «παιζόταν» το αν ο Παναθηναϊκός θα πάρει χαφ. Πήρε και πολύ καλά έκανε. Ο Μαουρίσιο που τρεις μήνες δεν έκανε προπόνηση με ομάδα, δεν είχε αγωνιστεί, έπαιξε σε όλο το ματς με το Βόλο. Προφανώς δεν ήταν έτοιμος. Κι όμως, φαινόταν σα να έχεις κάτι που σου έλειπε! Έκανε ένα σουτ, είχε την ασίστ, είχε κάποια μαρκαρίσματα στη μεσαία γραμμή, 1-2 πάσες που έφεραν καλές στιγμές (π.χ. στον Μακέντα που του έφυγε για λίγο το κοντρόλ). Απ’ όσα έκανε ο ανέτοιμος Μαουρίσιο, ο Αγιούμπ σε όλες του τις συμμετοχές δεν έκανε ούτε το 5%! Είναι εξωφρενικό το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν να παρακάμψει το θέλω του προηγούμενου τεχνικού του διευθυντή για να πάρει τον παίκτη! Εξωφρενικό!

Ο αριστερός σου μπακ ήρθε τρεις μέρες πριν αρχίσει η σεζόν… Ο Μακέντα έμεινε με επιθυμία διοίκησης (θεμιτό) και μετά πάλευαν να τον χωρέσουν με τον Καρλίτος στην ενδεκάδα, κάνοντας τον Ισπανό εξτρέμ!

Και το κερασάκι στην τούρτα βεβαίως, τα εξτρέμ. Παίζεις με το Βόλο, βλέπεις τον Ουάρντα και σκέφτεσαι «ρε φίλε από μένα ποιος μπορεί να ντριπλάρει έτσι στο ένας με έναν;». Ο κανείς είναι η απάντηση. Άντε μόνο ο Χατζηγιοβάνης. Χρειαζόσουν εξτρέμ και έφερες τον Αϊτορ που έπαιζε σε μικρομεσαία Ολλανδική ομάδα (άρα πάντα έβρισκε χώρους) και τον Σαβιέρ που όλη του η καριέρα είναι σε μικρομεσαίες Πορτογαλικές ομάδες.

Δεν είναι δύσκολη η ποδοσφαιρική ανάλυση του Παναθηναϊκού. Πολύ εύκολη είναι. Το «τριφύλλι» επέλεξε να τα κάνει… μπάχαλο! Να χαλάσει την ομάδα που είχε την πιο κρίσιμη καμπή της προσπάθειάς του. Γι’ αυτό και τώρα είναι μπροστά στο φάσμα της απόλυτης καταστροφής. Χωρίς ίχνος υπερβολής, εκτός αν κάποιος θεωρεί πως δεν έγινε κάτι να χάσεις φέτος την Ευρώπη.

Ούτε φυσικά είναι λύσεις να περιμένεις πως ο Μπόλονι θα τα διορθώσει όλα. Μάλιστα έκανε πολλά λάθη, αλλά είναι χαζό να ρίξουμε σε αυτόν ευθύνη, παρότι έμεινε στις δύο αλλαγές με τη μία να ήταν η χρησιμοποίηση του Μολό που πραγματικά δεν έχει κανένα νόημα! Ούτε καν οι δηλώσεις του μετά δεν σε έκαναν να αισθανθείς πως κάτι θα αλλάξει. Διότι τον Μακέντα τον… σταυρώσαμε που πανηγύρισε έτσι το γκολ στην Κρήτη. Αλλά μετά το ματς με τον Βόλο, ο προπονητής δήλωσε πως έτσι είναι το ποδόσφαιρο και η χαρά που πήρες στο προηγούμενο ματς την έχασες σε αυτό με το Βόλο. Χαρά; Η ισοπαλία με τον ΟΦΗ; Οκ…

Ο συνδυασμός του δεν έχω τα έσοδα της Ευρώπης, δεν έχω συσπείρωση ως ομάδα, δεν έχω τη δύναμη των άλλων, δεν έχω σε καμία περίπτωση το μπάτζετ των άλλων και από πάνω… ρημάζω αυτό που έφτιαξα για να το αλλάξω τελείως με τρόπο που ξέρω πως δεν πετυχαίνει, που πίστευε ο Παναθηναϊκός ότι θα τον οδηγήσει; Στην επιτυχία; Είναι αδιανόητο αυτό που έχει γίνει!

Όσο κοιτάμε το ματς με τον Βόλο απλά χάνουμε το δάσος. Δηλαδή αν είχε μείνει το 1-0 τι θα άλλαζε; Πάλι τα ίδια προβλήματα θα υπήρχαν. Είναι αστείο να συζητάμε πως φταίει μόνο η νοοτροπία. Ωραία, αν είναι έτσι ας βάλουμε πέντε άσβερκους στα αποδυτήρια να φωνάζουν όλη μέρα στους παίκτες «ρε ξέρετε που βρίσκεστε; Διαβάστε που είστε. Παναθηναϊκός σημαίνει αυτό κι εκείνο». Να μάθουν τι είναι ο Παναθηναϊκός λοιπόν και να αποκτήσουν και νοοτροπία νικητή με αυτό τον τρόπο. Ή με κάποιον γενικό αρχηγό που στο παρελθόν ήταν σε επιτυχημένες εποχές του Παναθηναϊκού.

Αστεία πράγματα… Απλά και μόνο για να αλλοιώνουν μια τόσο ξεκάθαρη εικόνα λαθών, προβλημάτων, «εγκλημάτων» που έχουν γίνει και δυστυχώς επαναλαμβάνονται.

Άντε πάμε τώρα γερά, να κάνουν κι άλλες δηλώσεις οι παίκτες πως ζητούν συγγνώμη απ’ τον κόσμο, πως θα κάνουν το παν για να επανέλθει η ομάδα εκεί που αξίζει κι άλλα τέτοια. Θα πάρουμε καμιά νίκη με τη Λαμία και θα πανηγυρίζουμε. Όντας 10 βαθμούς πίσω απ’ τον Άρη, 8 απ’ τον Βόλο και πάει λέγοντας. Μετά από 5 ματς!

Σε τι να ελπίζει ο Παναθηναϊκός; Μπορεί να ανατρέψει τα πράγματα στο Πρωτάθλημα; Αμφιβάλουμε. Μακάρι να πέφτουμε έξω και να γυρίσει εντελώς το πράγμα. Αλλά… Αυτό που μοιάζει να μένει, είναι το Κύπελλο. Τίτλος είναι, έξοδο στην Ευρώπη σου δίνει η κατάκτησή του, ιδανικό σενάριο φαντάζει για μια ομάδα που είναι πολύ χειρότερη απ’ την εποχή που είχε περιορισμούς μεταγραφών και -6 στην πλάτη ως «προίκα» της διοίκησης.

Το κακό δεν είναι να μη νικάς… Το κακό είναι πως έχει γίνει δεύτερη φύση σου. Συνήθισε ο κόσμος πως ο Παναθηναϊκός δεν είναι έκπληξη να μη νικά το Βόλο στην έδρα του. Είναι απλά ένα αποτέλεσμα ρε παιδί μου. Μιλάμε για μια κατάσταση που σε πιάνει σύγκρυο απ’ την ντροπή και τη στεναχώρια. Ο Παναθηναϊκός κατάντησε να είναι απωθητικός. Να θέλουν όσοι τον αγαπούν να απομακρυνθούν επειδή τους κάνει κακό. Επειδή τους μιζεριάζει…

Μέσα σε όλα αυτά, μοιάζει τόσο ανώφελο να κάθεσαι και να βλέπεις πως σε δύο βδομάδες θα υπογραφούν όλα για το γήπεδο και θα αρχίσουν τα έργα σύντομα. Πραγματικά τόσο ανώφελο. Ο Παναθηναϊκός είναι αθλητικός όμιλος. Ο μεγαλύτερος της χώρας σύμφωνα με την άποψή μας. Το ποδόσφαιρό του μαραζώνει βουλιάζοντας στα λάθη. Με μεγαλύτερο όλων τη λογική πως το «τριφύλλι» είναι πεδίο για να ασκείται πολιτική. Έτσι έφτασε μέχρι εδώ η ομάδα…

Υ.Γ. Μια χαρά παίκτης ο Καρλίτος, αλλά πάρε λίγη φόρα στο πέναλτι…

Υ.Γ.1: Ο Παναθηναϊκός είναι «άρρωστος» επειδή με το νέο του προπονητή στον πάγκο, δεν ήταν καλύτερος σε σχέση με το ματς κόντρα στον ΟΦΗ.

Υ.Γ.2: Μέσα σε όλα είσαι και γκαντέμης… Δεύτερο ματς που σου κάνουν πρώτη φάση στο τέλος του ματς και σε ισοφαρίζουν (όπως με τη Λάρισα). Δεύτερο χαμένο πέναλτι. Στην Τρίπολη είχες δοκάρι στο 0-0. Ε οκ, δε σε πάει κιόλας…