Ραντεβού με τον οδοντίατρο

Θα πετύχει άραγε ο Μπόλονι; Εξαρτάται από το τι θεωρεί «επιτυχία» ο καθένας: αυτή τη στιγμή, με τον Παναθηναϊκό στους δυο βαθμούς, επιτυχία είναι να κάνει την πρώτη του νίκη. Ή να κάνει κάποιες μαζεμένες νίκες. Να αρχίσει να παίζει ποδόσφαιρο «της προκοπής», να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του, να (ξανα)κερδίσει τον κόσμο του. Ο ίδιος πάντως ο νέος προπονητής της ομάδας, βάζει τον πήχη σε ένα ύψος, που νιώθει πως μπορεί να τον περάσει μαζί με την ομάδα: είσοδος στα play-offs, άρα διεκδίκηση ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Και βλέπουμε.

Δεν περιμέναμε την παρουσίαση του Λάζλο Μπόλονι για να μάθουμε πως είναι «κανονικός προπονητής», έξυπνος, επικοινωνιακός και «γάτα» - τα λένε όλα αυτά αυτοί που τον γνωρίζουν, οι πρώην παίκτες και συνεργάτες του, οι δημοσιογράφοι που τον έχουν ζήσει, το ίδιο το βιογραφικό του. Όλα τα υπόλοιπα, «θα τα πει» στο γήπεδο, εκεί που μετράει και έχει σημασία. Εκεί θα δούμε πώς θέλει να παίζει η ομάδα του αλλά και αν μπορεί να παίζει η ομάδα με τον τρόπο που επιθυμεί ο προποητής, πόσο «ευέλικτος» μπορεί να γίνει, αν τον έχει «προσπεράσει το ποδόσφαιρο» ή ακόμα προχωράνε χέρι - χέρι, αν διατηρεί υψηλό κίνητρο στα 67 του ή όχι.

Κανείς δεν θέλει να πετύχει ο Μπόλονι στον Παναθηναϊκό, περισσότερο από τον ίδιο τον Μπόλονι - κι ας μην διανύει την πρώτη του νιότη, ούτε καν τη δεύτερη… Όπως ακριβώς κανείς δεν ήθελε να πετύχει ο Πογιάτος στον Παναθηναϊκό, περισσότερο από τον ίδιο τον Πογιάτος. Είναι σκληρό και δύσπεπτο «πιάτο» η αποτυχία και η απόλυση, είναι λεκές στο βιογραφικό σου και σε ακολουθεί και στην επόμενη και την παρα-επόμενη δουλειά σου, οι πιθανοί μελλοντικοί σου εργοδότες πάντα κάνουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις βλέποντας μια απόλυση μετά από 3 ή 4 αγώνες. Η φοβερη σύμπτωση είναι πως αμφότεροι, Πογιάτος και Μπόλονι, απολύθηκαν μετά από ελάχιστους αγώνες - αλλά στην ίδια μοίρα ή αφετηρία δεν είναι: ο μεν Πογιάτος πρέπει να «εξηγήσει» πρώτα στον εαυτό του και μετά στους συμπατριώτες του τι πήγε στραβά στην πρώτη του απόπειρα σαν πρώτος προπονητής σε μια άλλη χώρα, ο δε Μπόλονι, δεν χρειάζεται να εξηγήσει τίποτα και σε κανέναν: μετά από τόσα χρόνια προϋπηρεσίας, γεμάτα καλές και κακές στιγμές, επιτυχίες και αποτυχίες, ο Ρουμάνος είναι μια «γρια αλεπού» των πάγκων, που μπορεί να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις και να βάλει τάξη στην «αναρχία».

Μέσα στα πράγματα που περιμένουμε να μας δείξει ο Μπόλονι, είναι και η περίφημη επαναξιολόγηση του υλικού που παραλαμβάνει. Κομμένοι, βασικοί, αναπληρωματικοί, «καμμένοι», πιτσιρικάδες, έμπειροι, «ταλέντα» και 11δάτοι, όλοι θα κριθούν από τον καινούργιο προπονητή. Φαντάζομαι όχι «από το μηδέν», αυτό θα μπορούσε να γίνει με την ηρεμία και την ασφάλεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας, αλλά σε κάθε περίπτωση θα έχουν πολλοί και διάφοροι μια ακόμα ευκαιρία, ειδικά αυτοί που δεν κατάφεραν να την κερδίσουν ούτε πέρυσι, ούτε το καλοκαίρι. Αν την κλωτσήσουν και αυτή τη φορά, αυτό θα σημαίνει ότι είτε δεν μπορούν, είτε δεν θέλουν, είτε και τα δυο. Όσο για τα «εμφυτεύματα και τις εξαγωγές», για τα οποία έκανε λόγο ο καλός οδοντίατρος - προπονητής, να συμπληρώσω απλά πως υπάρχουν και οι «κουφάλες», οι «τραπεζίτες», οι «γέφυρες», το «αναισθητικό» και τα «σιδεράκια» - θα διαπιστώσει φαντάζομαι πολύ γρήγορα, πως η Επιστήμη του έχει ένα σωρό πτυχές, όπου όλες τους μπορούν να φανούν χρήσιμες στο πρότζεκτ που ανοίγεται μπροστά του. Και να φτιάξει τα «δόντια» και το «χαμόγελο» μιας ομάδας, που έχει φάει αρκετά χτυπήματα στην αρχή της χρονιάς και δείχνει στραπατσαρισμένη.