Θα μιλήσει το «ένστικτο»

Κι άλλες χρονιές Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός συναντήθηκαν νωρίς, είτε για το πρωτάθλημα, είτε για την Ευρωλίγκα - αλλά σε τελείως διαφορετικές συνθήκες: τότε, κάναμε απλά λόγο για τον βαθμό ετοιμότητας των ομάδων. Τώρα, είναι μια από τις πολλές και διάφορες παραμέτρους του παιχνιδιού. Διότι πέρα από το (χαμηλό για όλους) βαθμό ετοιμότητας, ζούμε στην εποχή του κορωνοϊού, με άδεια γήπεδα (όχι παντού αλλά στην Ελλάδα οι ομάδες παίζουν χωρίς κόσμο), με συνεχόμενα τεστ μήπως έχει κολλήσει κανείς, με ταξίδια που μπορεί να είναι δυο φορές πιο κουραστικά σε σχέση με το παρελθόν (όπως το πρόσφατο Ελλάδα - Ρωσία του Παναθηναϊκού μέσω Αγγλίας).

Πλάι σε όλα αυτά έχουμε τον Παναθηναϊκό με καινούργιο προπονητή, λίγους «παλιούς» και πολλούς καινούργιους παίκτες, δυο σίγουρους απόντες (Τζάκσον - Μποχωρίδη), διότι αμφίβολους (Σαντ-Ρος και Ουάιτ) κι έναν που ήρθε πριν λίγες μέρες και πρόλαβε ίσα-ίσα να μάθει τις μπασκέτες του ΟΑΚΑ (Σάικς). Και τον Ολυμπιακό με ουσιαστικά καινούργιο προπονητή (ο Μπαρτζώκας ήρθε μεν την περασμένη σεζόν, αλλά η πανδημία δεν του επέτρεψε να κοουτσάρει σε πολλά παιχνίδια), ο οποίος το καλοκαίρι διάλεξε τους παίκτες που θεωρεί πως του κάνουν και πάει στο ντέρμπι με την απουσία του Ζαν Σαρλ. Κι επιπλέον, ο Ολυμπιακός έχει δώσει μόνο ένα επίσημο παιχνίδι, αυτό με τη Ζαλγκίρις, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός είχε δυο δυνατά τεστ για το Σούπερ Καπ πέρα από το παιχνίδι με τη Χίμκι.

Ήρθε πολύ νωρίς ένα σπουδαίο παιχνίδι, που θέλαμε να το δούμε πιο μετά, όταν και οι δυο ομάδες θα έχουν βρει ρυθμό, ρόλους, χημεία και πατήματα στο παρκέ. Διότι τώρα, το πιο πιθανό είναι να δούμε «ένστικτο»: ατομική ποιότητα, μάτι που γυαλίζει, προσωπικότητες, αλλά λιγότερο συνεργασίες, τακτικό πλάνο και «υποταγή» στο σύστημα. Δύσκολο μοιάζει στις αρχές Οκτώβρη να βάλεις το «εγώ» κάτω από το «εμείς» - και καμιά φορά, σε τέτοιους αγώνες, είναι καλοδεχούμενο το «εγώ» και οι προσωπικές προσπάθειες, όταν τίποτα άλλο δεν δείχνει να λειτουργεί σωστά.

Όποιος ψάξει για φαβορί και αουτσάιντερ σε ένα τέτοιο παιχνίδι, κινδυνεύει να την πατήσει - όπως την πάτησαν όσοι είχαν προβλέψει άνετη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ζαλγκίρις και άνετη ήττα του Παναθηναϊκού από την Χίμκι. Βλέποντας πάντως «ψυχρά» τα ρόστερ των δυο ομάδων και τις απουσίες τους, νομίζω πως οι περισσότεροι συμφωνούμε πως ο Ολυμπιακός, στα χαρτιά τουλάχιστον, δείχνει να έχει ένα μικρό προβάδισμα. Αν το ΟΑΚΑ ήταν γεμάτο ή/και αν ο Παναθηναϊκός ήταν πλήρης, θα μπορούσαμε να κάνουμε άλλου είδους εκτίμηση της κατάστασης, αλλά με τα «αν» και τα «εφόσον» ροζ φύλλο δεν πήρε κανείς.

Αντιθέτως, ροζ φύλλο πήραν πολλοί που έμοιαζαν πιο αδύναμοι ή πληγωμένοι ή υποδεέστεροι, αλλά το πίστεψαν και το κυνήγησαν παθιασμένα από το τζάμπολ μέχρι την τελευταία φάση. Κι αυτός ακριβώς πρέπει να είναι ο μπούσουλας και ο οδηγός του Παναθηναϊκού απέναντι στον Ολυμπιακό, όπως ήταν και στη Ρωσία κόντρα στη Χίμκι: μάχη για κάθε κατοχή, έλεγχος των ριμπάουντ, αυταπάρνηση και ένα βήμα μπροστά από τις μεγάλες προσωπικότητες της ομάδας όταν η μπάλα καίει.

Και κάτι τελευταίο: μπορεί να είμαστε στην αρχή του δρόμου στη φετινή Ευρωλίγκα και να μην κρίνει τίποτα απολύτως το ντέρμπι, αλλά και οι δυο ομάδες έχουν ένα πολύ ισχυρό κίνητρο: ο μεν Παναθηναϊκός θέλει πολύ να κάνει το 2 στα 2 σε ένα πρόγραμμα αγώνων γεμάτο παγίδες και κακοτοπιές στις πρώτες αγωνιστικές, ο δε Ολυμπιακός δεν θέλει με τίποτα να ξεκινήσει με 0 στα 2, αντιθέτως θέλει να ρεφάρει στο ΟΑΚΑ την «εκτός προγράμματος ήττα» της πρεμιέρας.