Χειρότερη εποχή από εκείνη με Στραματσόνι!

Τις περισσότερες φορές όταν κάτι δεν πάει καλά, ο εκνευρισμός αφορά όχι την ίδια την αποτυχία (έστω και αρχική), αλλά τις δικαιολογίες που την ακολουθούν. Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή είναι μια κακή ομάδα. Ένα σύνολο που δε θυμίζει… σύνολο, μια ομάδα που τα έκανε όλα σαλάτα ακυρώνοντας τα όποια πλεονεκτήματα μπορεί να είχε μέχρι πριν λίγους μήνες. Συγχρόνως, οι νεοφερμένοι παίκτες (πάντα μέχρι τώρα) δε δείχνουν σε καμία περίπτωση πως μπορούν να σε σπρώξουν για το κάτι παραπάνω. Εδώ υπάρχει τεράστια αμφιβολία για το αν θα σε κάνουν να φτάσεις στα ίδια της περασμένης σεζόν. Κι όλα αυτά με μπάτζετ διπλάσιο σχεδόν!

Οι δικαιολογίες πάντα είναι τραγικές. Μεγαλύτερη όλων «χρειάζεται χρόνος είναι πολλά τα νέα πρόσωπα». Προφανώς αυτό δεν το ξέραμε όταν έγιναν οι παρουσιάσεις προπονητών, τεχνικών διευθυντών. Τώρα το μάθαμε. Όπως επίσης δεν ήξεραν οι ίδιοι οι άνθρωποι που πήραν τις τύχες της ομάδας στα χέρια τους, πως ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να αρχίσουν το Πρωτάθλημα διαφορετικά. Δε λέμε να είχαν τρεις νίκες σε ισάριθμα ματς, αν κι αυτό θα ήταν το Παναθηναϊκό. Να μην υπήρχε αυτό το… χάλι. Να μην έδινες την εικόνα λύπησης! Πλέον δεν μπαίνουν οι αντίπαλοι στη διαδικασία να σου κάνουν καζούρα έστω. Αυτό τα λέει όλα.

Για τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία με την παρούσα κατάσταση. Δε θα πούμε για το ιδιοκτησιακό, επειδή εκεί δε φαίνεται να υπάρχει κάτι στην επόμενη μέρα αν τελικά ο Αλαφούζος θέλει να παραχωρήσει τις μετοχές, κάτι για το οποίο αμφιβάλουμε. Ας αλλάξει τρόπο διοίκησης τουλάχιστον κι ας ξεκινήσει με το τέλος της υπομονής για τεχνικό διευθυντή και προπονητή (με αυτή τη σειρά). Όσο περνά ο καιρός, κακό στον Παναθηναϊκό γίνεται. Δε φαίνεται πως μπορεί να υπάρξει γυρισμός…

Επίσης, είναι τραγικές οι συγκρίσεις. Βλακείες του στυλ «κι ο Δώνης 1 βαθμό είχε πέρσι». Αυτό δε χρειάζεται καν απάντηση, είναι προφανές. Διαφωνούμε όμως ακόμη και με τη σύγκριση του στυλ «τα ίδια είχαμε και την εποχή Στραματσόνι». Όχι, καμία σχέση. Τώρα ο Παναθηναϊκός είναι σαφώς σε χειρότερη κατάσταση. Ο Ιταλός ήταν κακός προπονητής όπως αποδείχθηκε. Έφυγε το θέμα λύθηκε. Δεν είχε φέρει κακούς παίκτες όμως. Δεν είχε κακό ρόστερ η ομάδα. Ίσα-ίσα είχε το κορυφαίο των τελευταίων ετών. Ακόμη κι απ’ αυτό της ομάδας που πήρε το Κύπελλο.

Ο Ρόκα (κι ο Πογιάτος μετά ως επιλογή του) ανέλαβε έναν Παναθηναϊκό που ανέβαινε, είχε «φτιάξει» έναν αγωνιστικό κορμό και είχε φυσικά συγκεκριμένες αδυναμίες πάνω στις οποίες έπρεπε να δουλέψει για να τις λύσει μέσω ενίσχυσης. Έγινε κάτι απ’ όλα αυτά; Ο Στραματσόνι απ’ την άλλη, είχε αναλάβει μια ομάδα σε τραγική κατάσταση, με Εσιέν, Σάντσεθ κτλ. Έκανε πολλές μεταγραφές αλλάζοντας πάνω απ’ το μισό ρόστερ, έχοντας την έγκριση του ιδιοκτήτη φυσικά. Και δεν έφερε μόνο τον Ιμπάρμπο και τον Ιβανόφ.

Για όσους ξεχνούν, εποχή Στραματσόνι ήρθε ο Μολέδο ελεύθερος και με συμβόλαιο επιπέδου Βέλεθ. Τότε ήρθε ο Βιγιαφάνιες. Τότε ήρθε ο Γουακάσο που έφυγε επειδή δεν τον πλήρωναν κι όχι επειδή ήταν κακός παίκτης. Κάθε άλλο. Τότε ήρθε δανεικός ο Εβαντζελίστα που μετά όλοι ξέρουμε τι καριέρα έκανε. Τότε ήρθε ο Εμποκού, απ’ την εποχή του οποίου ο Παναθηναϊκός έχει να δει εξτρέμ επιπέδου.

Δεν ήταν τεχνικός διευθυντής βέβαια, αλλά οι επιλογές που έκανε δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές που έχουμε δει μέχρι τώρα απ’ τον Ρόκα. Ξαναλέμε, τότε μια ομάδα που έμοιαζε στο χείλος του γκρεμού, άλλαξε και έφτιαξε ένα σημαντικό ρόστερ. Τώρα μια στρωμένη ομάδα σε ένα βαθμό, μοιάζει να έχει απαξιωθεί πλήρως!

Αλλά εκεί είναι και όλη η ουσία. Με Στραματσόνι τεχνικός διευθυντής είχε έρθει ο Ζιλμπέρτο Σίλβα. Ο Ιταλός έκανε αυτό που γούσταρε έχοντας την εμπιστοσύνη του προέδρου. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Με τον τεχνικό διευθυντή να έχει φτάσει στο σημείο να διώχνει όποιον δε γουστάρει, να φέρνει όποιον γουστάρει και πάει λέγοντας.

Το πιο τραγικό είναι πως η τόση εμπιστοσύνη, πάει… περίπατο μέσα σε ένα μήνα. Διαβάζεις πως είναι «ξένο σώμα» ο Ρόκα και σκέφτεται πως κάποιος σε δουλεύει (όχι σε επίπεδο γραφόμενων, αλλά κατάστασης). Μετά από τόσα χρόνια ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που δεν μπορεί να καταλάβει που πάει το πράγμα. Έπρεπε να φτάσει στο σημείο αυτό για να γίνει ξεκάθαρο πως ο Ρόκα δεν κάνει!

Γιατί δεν κάνει. Μπορεί να ήταν εξαιρετικός για την ΑΕΚ Λάρνακας και την Κύπρο. Συγγνώμη αλλά εδώ είναι Παναθηναϊκός. Πώς λέμε για τους παίκτες πως αν κάνουν εξαιρετικές εμφανίσεις σε μικρές ομάδες, ίσως να μην αντέξουν το βάρος του μεγάλου συλλόγου; Και με τον Ισπανό αυτό αποδεικνύεται. Το μοντέλο του, η φιλοσοφία του, δεν μπορεί να πετύχει στο «τριφύλλι». Γιατί κανείς προπονητής με προσωπικότητα δε θα δεχθεί να το ακολουθήσει πρώτα απ’ όλα. Άρα αυτόματα ο Παναθηναϊκός δε θα έχει τον προπονητή που του αρμόζει. Άρα υπάρχει αυτόματα πρόβλημα! Δε συζητάμε καν για το αν δε του «βγουν» οι μεταγραφές, ή αν… ξεχάσει να πάρει χαφ όπως έχει γίνει μέχρι τώρα. Στοιχείο που από μόνο του έπρεπε να τον στείλει εκτός ομάδας!

Δε λύνεται το πρόβλημα με γενικό αρχηγό. Δε λύνεται το πρόβλημα με την υπομονή. Χρόνος υπάρχει. Έχεις παίξει τρία ματς. Το ρόστερ δεν έφτασε εκεί που θα έπρεπε, αλλά δεν είναι κακό. Θέλει όμως έναν τεχνικό που θα το συμμαζέψει και θα βάλει αρχές στην ομάδα. Θέλει έναν προπονητή που θα παίρνει το 100% απ’ τους παίκτες, θα ταιριάξει ένα σύστημα με το υλικό που διαθέτει και δε θα… τραβήξει σαν τον Προκρούστη τον κάθε ποδοσφαιριστή για να αποδώσει σε θέση που δεν του ταιριάζει.

Χάθηκε μια βδομάδα. Έπρεπε να έχει γίνει αυτή η αλλαγή. Το πλέον… τρελό, είναι πως δείχνει ο Παναθηναϊκός να περιμένει το ματς με τον ΟΦΗ. Εκεί βέβαια, αν νικήσει δε σημαίνει πως θα λύσει τα προβλήματά του ή πως ο Πογιάτος θα γίνει… προπονητάρα. Αν χάσει πάλι, θα έχει κάνει ακόμη ένα βήμα πίσω. Τη στιγμή που ήδη οι μπροστά του ξεμακραίνουν επικίνδυνα. Ειδικά για τα δεδομένα που υπάρχουν στο Πρωτάθλημα.