Μην μολύνετε την Εθνική

Η διακοπή των αγωνιστικών υποχρεώσεων λόγω Εθνικής, ελπίζω ότι θα ρίξει τους τόνους και θα βοηθήσει την ηρεμία να επιστρέψει. Διότι όλη αυτή η τοξικότητα, η γκρίνια και ο παραλογισμός, δεν αντέχεται - και είμαστε ακόμα στη τέταρτη αγωνιστική και με τρεις ομάδες μας σε ευρωπαϊκούς ομίλους! Αντί όμως οι ευρωπαϊκές προκρίσεις, τα έσοδα και οι προκλήσεις που ανοίγονται να χαρίζουν χαμόγελα και αυτοσυγκράτηση, βλέπουμε υστερίες, φωνές, καταγγελίες και βρισιές. Χωρίς να έχει παιχτεί ούτε ένα ντέρμπι ακόμα, χωρίς καλά - καλά να έχουν ολοκληρωθεί οι μεταγραφές, χωρίς να έχουμε δει στο γήπεδο τους παίκτες που αποκτήθηκαν.

Μέσα σε όλο αυτό το τοξικό περιβάλλον, με φωνές για τον Κλάτενμπεργκ (για την πρόσληψη του οποίου συναίνεσαν και οι 4 «μεγάλοι»), με αμφισβήτηση για το VAR (για την αναγκαιότητα του οποίου συμφώνησαν άπαντες πέρυσι) και την αγορά της γραμμής (η απουσία της οποίας πέρυσι προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες), φτάνουμε σήμερα και πάλι να φωνάζουμε. «Να βγουν οι διάλογοι των διαιτητών», «να μη βγουν οι διάλογοι». «Να μας πουν ποιος τοποθετεί τις γραμμές και με ποιον τρόπο», «να βγάλουμε χάρακα και μοιρογνωμόνιο για να δούμε αν μπήκε σωστά». «Να μας πει ο Κλάτενμπεργκ για όλες τις επίμαχες φάσεις», «να μας πει για τις πιο σημαντικές». Και ως συνήθως, άκρη δεν βγαίνει: αυτός που αδικείται ή πιστεύει ότι αδικείται θα συνεχίσει να χαλάει τον κόσμο με VAR ή δίχως VAR, με ξένο αρχιδιαιτητή ή με Έλληνα, με ξένους διαιτητές ή τον Χριστό διαιτητή και το Άγιο Πνεύμα τέταρτο!

Μέσα σε όλα αυτά, έχουμε την Εθνική. Με το φιλικό με την Αυστρία και τα επίσημα που ακολουθούν. Με έναν προπονητή που πασχίζει να διατηρήσει την πειθαρχία, τη συγκέντρωση και να κλείσει τα αυτιά του στις κραυγές και τις κακοήθειες σχετικά με το ποιον έβαλε και ποιον όχι, πόσα λεπτά έπαιξε ο τάδε και πόσο καταπονήθηκε ο δείνα, αν δικαιούται να ασκεί κριτική ένας παίκτης στις επιλογές του προπονητή του σχετικά με το ποιος πρέπει να παίζει και ποιος να καλείται στην Εθνική.

Το τελευταίο θέμα το ξέκοψε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο ο Φαν Σχιπ, σε ό,τι είχε να κάνει με τις δηλώσεις του Σιόβα: ο παίκτης έμεινε εκτός Εθνικής, ο προπονητής ξεκαθάρισε ότι θα καλεί αυτούς που κρίνει ότι πρέπει να είναι στην ομάδα και θα βάζει να παίζουν αυτούς που θεωρεί κατάλληλους ο ίδιος, χωρίς να λογαριάζει σε ποια ομάδα παίζουν, έπαιζαν ή μπορεί να παίξουν μελλοντικά, χωρίς να κάνει μικροπολιτική στην πλάτη της Εθνικής και να κρατάει ισορροπίες «για να μην βρει κανέναν μπελά». Ήταν ξεκάθαρος ο Ολλανδός και επιθυμεί να κριθεί για το προφανές: για τη δουλειά που κάνει στην Εθνική, τα αποτελέσματα που φέρνει και το αν η ομάδα του πετύχει ή όχι τους στόχους που έχουν τεθεί.

Και αυτό είναι το δίκαιο να συμβεί: να κρίνουμε τον Ομοσπονδιακό μας προπονητή για το έργο του και όχι για της δημόσιες σχέσεις του ή το πόσο δημοφιλής είναι στους κόλπους ή τους «κύκλους» της μιας ή της άλλης ομάδας. Αλλά για να γίνει αυτό, για να τον κρίνουμε δίκαια και χωρίς προκαταλήψεις, πρέπει να του δώσουμε τη δυνατότητα να εργαστεί χωρίς εμπόδια και «τρικλοποδιές», χωρίς τοξικότητα και ειρωνείες. Πρέπει να τον βοηθήσουμε όλοι ώστε να δουλεύει σε ένα περιβάλλον υγιές και ποδοσφαιρικό, να απλώσουμε μια ασπίδα γύρω του που θα του επιτρέψει να εστιάσει αποκλειστικά στη δουλειά του και όχι στα γύρω - γύρω.

Κυρίως πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε, ότι η παραμικρή επιτυχία του Φαν Σχιπ είναι επιτυχία της Εθνικής και κατ' επέκτασιν του ελληνικού ποδοσφαίρου, των Ελλήνων ποδοσφαιριστών, των συλλόγων στους οποίους ανήκουν. Η όποια επιτυχία της Εθνικής ανεβάζει επίπεδο τους ποδοσφαιριστές και παράλληλα τη χρηματιστηριακή τους αξία, τραβάει περισσότερα βλέμματα πάνω τους, κάνει καλό σε όλους. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε στις (όχι και πολύ μακρινές) εποχές, όπου η Εθνική μας γινόταν σάκος του μποξ του κάθε «ψαρά» και του κάθε ημιεπαγγελματία που έμπαινε στο γήπεδο και αντί να βλέπει απέναντί του μια πρώην Πρωταθλήτρια Ευρώπης, έβλεπε ένα συνονθύλευμα βαριεστημένων τύπων, που κοιτούσαν το ρολόι για να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα με την «αγγαρεία», για να πάνε καμιά βόλτα στη Γλυφάδα.