Δείξε μου τους μέσους σου να σου πω ποιος είσαι…

Το αλφάβητο του ποδοσφαίρου, είναι ο άξονάς σου. Δηλαδή ο τερματοφύλακας, στόπερ, χαφ, φορ. Εκεί επιβάλλεται να είσαι δυνατός. Είναι η βάση για να φτιάξεις μια καλή ομάδα. Αν κάτι απ’ αυτά δεν έχεις, όσο δυνατός κι αν είσαι αλλού, φαντάζει απίθανο να πετύχεις κάτι. Ο Παναθηναϊκός εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχει την ποιότητα των αντιπάλων του στην Ελλάδα. Ειδικά ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού. Με την ΑΕΚ οκ δεν είναι τόσο μεγάλη η διαφορά σε επίπεδο ρόστερ, αλλού υπάρχουν διαφορές όμως αυτό είναι διαφορετική συζήτηση.

Ένα σύνολο λοιπόν που δεν μπορεί να έχει την ποιότητα των άλλων, που δεν μπορεί να έχει την προσωπικότητα των άλλων (γιατί κι αυτή πληρώνεται), επιβάλλεται να είναι αψεγάδιαστο σε όλα τα άλλα. Να έχει «χημεία», αυτοματισμούς, έναν προπονητή που θα παίρνει το 100% απ’ τους παίκτες και θα «διαβάζει» σωστά τα ματς, αλλά κυρίως θα διαθέτει λογική ποδοσφαιρική στον αγωνιστικό χώρο. Η λογική αφορά και τις θέσεις. Αφορά την κατανομή της δύναμής σου, αυτής που μπορείς να διαθέτεις τέλος πάντων.

Τι έχει λοιπόν ο Παναθηναϊκός; Έχει ικανότητα στους φορ. Δεν υπάρχει διαφωνία εκεί. Στο τέρμα έχει βρει την ισορροπία του με τη σταθερότητα του Διούδη. Στόπερ με Σένκεφελντ, Βέλεθ, Πούγγουρα, υπάρχει κι εκεί μια τριάδα αξιόπιστη. Τι μένουν; Τα χαφ. Κι εκεί οι «πράσινοι» έχουν καλούς ποδοσφαιριστές δεν τίθεται θέμα. Κουρμπέλης, Βιγιαφάνιες είναι τα σημεία αναφοράς. Όμως αρκούν;

Πίσω απ’ τον «Κούρμπε» στους κόφτες, υπάρχει ο Αλεξανδρόπουλος. Θα το δούμε το παιδί, πήγε καλά στα πλέι οφ, όμως ήταν μια διαδικασία δίχως ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έχει δρόμο ακόμη. Αυτό ισχύει περισσότερο για τον Σερπέζη που είναι κεντρικό χαφ. Εκεί υπάρχει κι ο Μπουζούκης που μπορεί να δώσει λύσεις, όμως δεν είναι βέβαιο πως έχει την ισορροπία για να ανταπεξέλθει στο απόλυτο ως κεντρικό χαφ. Α, είναι κι Αγιούμπ. Ο ποδοσφαιριστής που είναι 8 μήνες στον Παναθηναϊκό κι ακόμη ψάχνουμε να βρούμε τι καλό έχει ως παίκτης.

Με απλά λόγια, υπάρχει ανάγκη για ποιότητα. Υπάρχει ανάγκη για τουλάχιστον έναν παίκτη. Μια ανάγκη που ο Παναθηναϊκός δείχνει και πάλι να την αφήνει στην άκρη για τελευταία στιγμή, αν δεν την αφήσει γενικά… Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, οι «πράσινοι» εδώ και χρόνια ρίχνουν το βάρος τους σε όλες τις θέσεις πλην αυτές των χαφ. Λες και δεν τους ενδιαφέρει, λες και θα μπορέσουν αν έχουν εξαιρετικά άκρα για παράδειγμα, να διαθέτουν μια εξαιρετική ομάδα χωρίς καλά χαφ!

Ειδικά όταν παίζεις 4-3-3, έστω η σκέψη αυτή, είναι κωμική. Αλλά με οποιαδήποτε διάταξη πώς μπορείς να προοδεύσεις χωρίς καλούς μέσους; 4-2-3-1; 4-4-2 με κλασική διάταξη ή ρόμβο; 3-5-2; 3-4-3; Σκεφτείτε όποια τακτική θέλετε. Σε καμία δεν μπορείς να ανταποκριθείς δίχως να έχεις τους χαφ που πρέπει.

Κλασικό παράδειγμα ήταν ο τελικός Κυπέλλου. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το τρόπαιο κυρίως επειδή είχε καλύτερα χαφ απ’ την ΑΕΚ κι ας έπαιζε με ακραίους τον Τοροσίδη και τον Μπρούνο! Ο ΠΑΟΚ κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις έχοντας δύο κεντρικά χαφ σε καλή κατάσταση (Σβαμπ-Ελ Καντουρί), με τον Αυστριακό να μην είναι στα καλύτερά του στη Ρωσία, το μόνο Ευρωπαϊκό ματς που έχασε ο «δικέφαλος».

Πριν ένα χρόνο και κάτι, ο Παναθηναϊκός έφερνε ακραίους (άσχετα απ’ το αν δεν του βγήκαν) και σχεδόν δεν ασχολήθηκε με χαφ παίρνοντας τον Φάουστο Σεπτέμβρη μήνα. Τα αποτελέσματα φάνηκαν ειδικά στην αρχή της σεζόν. Εν συνεχεία το πράγμα συμμαζεύτηκε επειδή άλλαξε το σύστημα και βρήκαν ισορροπία Κουρμπέλης, Δώνης, Ζαχίντ. Παίζοντας στη θέση τους. Δηλαδή 6, 8 και 10. Και πάλι όμως, η ανάγκη υπήρχε. Φέτος γίνεται ακριβώς το ίδιο λάθος. Σε λίγες μέρες φεύγει ο Οκτώβρης κι ακόμη ψάχνει ο Παναθηναϊκός χαφ!

Όσο οι βασικές ανάγκες του ποδοσφαίρου δεν καλύπτονται, όσο πηγαίνει η ομάδα κόντρα στη λογική, δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει κάτι! Παιδί δημοτικού αν το ρωτήσεις τι χρειάζεται για να διαθέτεις μια αξιόπιστη ομάδα, ειδικά όταν δεν έχεις το μπάτζετ και την ποιότητα άλλων, θα σου πει ταχύτητα και δύναμη στη μεσαία γραμμή, παίκτες που θα κουβαλήσουν σωστά την μπάλα, θα πιέσουν εκεί και θα είναι η ισορροπία σου δημιουργικά και ανασταλτικά. Με κάθε σεβασμό αλλά ο Παναθηναϊκός δεν τα διαθέτει όλα αυτά.

Μπορεί να λυθεί το πρόβλημα με δουλειά στις προπονήσεις; Με τη «χημεία» που θα αποκτήσει κάποια στιγμή η ομάδα; Μέχρι ένα βαθμό ίσως. Στον απόλυτο βαθμό με τίποτα! Αν κάτι το έχεις έστω και λίγο, μπορείς να το αυξήσεις σιγά-σιγά. Αν δεν το διαθέτεις καθόλου, δεν μπορείς να το βελτιώσεις αν δεν το αποκτήσεις πρώτα! Όλα αυτά μάλιστα σε μια σεζόν που η απάντηση στο «πόσο χρόνο έχω;» είναι «καθόλου»!

Υ.Γ. Στην ΠΑΕ έχουν μπει 43,7 εκατ. ευρώ απ’ τον Αλαφούζο την τελευταία διετία. Σεβαστό. Για έναν Παναθηναϊκό που θα δώσει «μάχη» για την 4η θέση, προκειμένου να βγει Ευρώπη μετά από 3 χρόνια. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του…