Νίκη με καμπανάκια και μηνύματα από τους παλιούς

Αν ήταν επίσημο το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό θα λέγαμε μετράνε οι τρεις βαθμοί και ότι κέρδισε με μέτρια εμφάνιση. Επειδή, όμως, δεν ήταν επίσημο, αλλά φιλικό το παιχνίδι η νίκη δεν μετράει, αλλά η νέα προβληματική εμφάνιση σε όλα τα επίπεδα φωνάζει !

Αντίπαλος ήταν ο Λεβαδειακός , ομάδα που τον χωρίζει τον Παναθηναϊκό μία κατηγορία και όμως οι «πράσινοι» παρουσίασαν τα ίδια προβλήματα με την πρεμιέρα και ίσως και ήταν ένα κλικ χειρότερος διότι δεν έκανε τις ευκαιρίες, που είχε στην Τρίπολη, για ένα 20λεπτο. Ο Πογιάτος το είδε σαν επίσημο το παιχνίδι, το ίδιο και οι παίκτες. Έπαιξαν οι βασικοί και αυτή την φορά ο Ισπανός έβαλε τον Αϊτόρ αντί του Μακέντα από την αρχή και πέρασε την θέση του τον Καρλίτος, δηλαδή φορ.

Με το γνωστό 4-3-3, τον Ζαγαρίτη αριστερά και όλους τους παίκτες στις θέσεις τους. Παρόλα αυτά το πρόβλημα δημιουργίας ήταν μεγάλο. Ο Αγιούμπ στα χαφ δεν είχε καμία ουσία στις ενέργειές του και δεν έκανε μία πάσα για γκολ σε όλη την ώρα του αγώνα. Ο Σαβιέρ ήταν κακός, όπως και ο Αϊτόρ, που δεν πέρασαν μία φορά τον αντίπαλο σε ένα με έναν. Ο Παναθηναϊκός υπέφερε στην δημιουργία φάσεων, αλλά υπήρχε και άλλο πρόβλημα . Για άλλο ένα παιχνίδι και με την ομάδα να πρεσάρει ψηλά και τις γραμμές να είναι μακριά μεταξύ τους ο Λεβαδειακός βρήκε δύο καθαρές ευκαιρίες για γκολ. Την στιγμή, που σε όλο το πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός είχε μία ψευτοφάση σε σέντρα –σουτ του Αϊτόρ.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Πογιάτος έβγαλε τον αρνητικό Σαβιέρ, πέρασε τον Μακέντα φορ και τον Καρλίτος κοντά του αριστερά. Η εικόνα δεν άλλαξε ιδιαίτερα και το μόνο, που άλλαξε ήταν να σκοράρει ο Παναθηναϊκός με πέναλτι, που κέρδισε ο Κουρμπέλης και στο οποίο ευστόχησε ο Μακέντα. Οι μόνες στιγμές, που φάνηκε κάτι να αλλάζει επιθετικά, ήταν όταν μπήκε ο Χατζηγιοβάνης αντί του Αϊτόρ. Ο Έλληνας ακραίος δημιούργησε δύο πολύ καλές στιγμές από δεξιά και μάλιστα στη μία ο Καρλίτος του φώναξε «μπράβο» δύο φορές, αφού για 90 λεπτά περίμενε την μπάλα να έρθει στα πόδια του και ήρθε στο τελευταίο λεπτό!

Αν κάτι είδαμε σε αυτό το φιλικό είναι τους παλιούς να ξεχωρίζουν. Ο Κουρμπέλης, όσο αγωνίστηκε ήταν εξαιρετικός, τόσο δημιουργικά, όσο και ανασταλτικά και πέρασε και δύο κάθετες στον Αϊτόρ, που δεν τις εκμεταλλεύτηκε. Είχε πάθος στο παιχνίδι του λες και ήταν επίσημο. Και ο Μπουζούκης ήταν καλός με πολλά τρεξίματα και βοήθεια στην κυκλοφορία της μπάλας . Το γκολ το έβαλε ο Μακέντα , ενώ και ο Ζαγαρίτης αριστερά έκανε κάποιες κούρσες στο πρώτο ημίχρονο. Ο δε Χατζηγιοβάνης μπήκε και είδαμε να γίνονται δύο φάσεις από δεξιά.

 Οι παλιοί έδειξαν, ότι τώρα, που η ομάδα δεν είναι έτοιμη ακόμα είναι απαραίτητο να παίζουν, διότι ξέρουν πρόσωπα, καταστάσεις και το πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός είναι ΑΝΑΓΚΗ να κερδίζει τώρα. Όσο δεν κερδίζει, τόσο θα μεγαλώνει το πρόβλημα και θα αμφισβητείται ο Πογιάτος, που επαναλαμβάνω ότι δεν φταίει. Από έναν προπονητή  που είναι άπειρος και δεν έχει δουλέψει πρώτος, δεν περιμένεις να φτιάξει μία ομάδα με πολλούς νέους παίκτες με το καλημέρα. Περιμένεις αν φτιάξει μία ομάδα να το κάνει μετά από καιρό, άρα αν θες άμεσα αποτελέσματα δεν παίρνεις έναν άπειρο προπονητή, αλλά έναν προπονητή, που έχει εμπειρία και ξέρει πώς να παίρνει αποτελέσματα χωρίς η ομάδα να παίζει καλά. Όταν σαν διοίκηση παίρνεις τον ρίσκο με έναν άπειρο προπονητή, τότε ρισκάρεις και η ευθύνη είναι δική σου, όχι του προπονητή, που ήρθε. Ο Πογιάτος δουλεύει πολύ καθημερινά στην προπόνηση, αλλά η απειρία του είναι φανερή.

Σε κάθε περίπτωση με αυτή την εικόνα η ομάδα δεν μπορεί να συνεχίσει και μόνο αν έρθουν αποτελέσματα θα έχει τον χρόνο, αλλιώς…

*Έχουν περάσει τόσα παιχνίδια και περιμένω να δω μία κίνηση, μία ασίστ, ένα γκολ από τον Αγιούμπ, που έχει από τα πιο ακριβά συμβόλαια για να κάνει την διαφορά στο κέντρο.

*Υπάρχει γενικά προβληματισμός μετά και τη σημερινή εμφάνιση και το γεγονός, ότι η ομάδα δεν βελτιώνεται και η νίκη με την Λάρισα είναι μονόδρομος, για να μην έχουμε τριγμούς…