Αν δεν τα αλλάξει… θα αλλάξει!

Τα… κουκιά για τον Παναθηναϊκό είναι μετρημένα. Σε μια σεζόν ιδιαίτερα κομβική, διάλεξε να πάει με τόσες αλλαγές, ανεβάζοντας το μπάτζετ αλλά αυτό πολλές φορές δε φέρνει την επιτυχία. Όχι πως δε χρειαζόταν να γίνει, σαφώς και ήταν ζητούμενο στα επίπεδα που ήταν το «τριφύλλι». Όμως το να ανέβει το μπάτζετ για κινήσεις που δε θα έχουν αποτέλεσμα, θα είναι πλήγμα. Αγωνιστικό πάνω απ’ όλα. Για μια ομάδα που έτσι κι αλλιώς είναι υπερβολικά πληγωμένη. Το αντιλαμβάνεται ακόμη περισσότερο ο καθένας, στις εβδομάδες Ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Εκεί είναι και το ζητούμενο φυσικά. Να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει στην Ευρώπη. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, για να είναι σίγουρος πρέπει ή να κατακτήσει το Κύπελλο ή να τερματίσει στην πρώτη τριάδα! Διότι η 4η θέση πρακτικά δε σε εξασφαλίζει, καθώς αν το Κύπελλο κατακτηθεί από σύλλογο που δε θα είναι στους πρώτους τέσσερις (δύσκολο βέβαια) τότε το ένα Ευρωπαϊκό εισιτήριο πάει εκεί. Το θέμα για τον Παναθηναϊκό λοιπόν, είναι να περάσει και την ΑΕΚ! Για να το πούμε απλά… Όχι να κοιτά μόνο τον Άρη, τον Ατρόμητο κτλ. Ο στόχος (αν μπορεί να είναι τέτοιος για τον Παναθηναϊκό) πρέπει να είναι η ΑΕΚ! Καθώς Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ μοιάζει ουτοπικό ακόμη και ως σκέψη αυτή τη στιγμή.

Σαφέστατα για να συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει να διαφοροποιηθούν κάποια ζητήματα αγωνιστικά που δείχνει η ομάδα να έχει θεματάκια. Νωρίς είναι ξέρουμε, αλλά με ήττα στην Τρίπολη και τη Λάρισα (εκτός) να έρχεται, η κλεψύδρα αδειάζει. Μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, ο Πογιάτος θα είναι το πρώτο… θύμα αν κάτι δεν πάει καλά. Αν δεν αλλάξει ο Παναθηναϊκός, θα αλλάξει ο Ισπανός τεχνικός! Τόσο απλά…

Τι πρέπει να αλλάξει; Είναι μια σειρά από στοιχεία που έχουν φανεί και κάνουν… μπαμ. Δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά αν δεν βελτιωθεί εκεί η κατάσταση, ο Παναθηναϊκός συνολικά θα έχει αποτύχει στην πρώτη σεζόν μετά από κάποια χρόνια που έχει στόχο. Στόχος που αν χαθεί, θα είναι καταστροφή!

*Πρώτα απ’ όλα πρέπει να βελτιωθεί η κατάσταση με τα εξτρέμ. Είτε διατηρήσει το 4-3-3, είτε το γυρίσει σε 4-2-3-1, είναι αδιανόητο ο Παναθηναϊκός να συνεχίσει να περιμένει απ’ τον Καρλίτος να… βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα. Ο Αϊτορ μέχρι στιγμής σε φιλικά και το ένα επίσημο είτε ήταν τραυματίας είτε δεν έδειξε κάτι. Ο Σαβιέρ καλός σε κάποιες στιγμές, αλλά δεν είναι σίγουρο πως μπορεί να ανοίξει κλειστές άμυνες με το ένας με έναν που έχει. Ο Χατζηγιοβάνης μοιάζει… χαμένος είτε επειδή δε βρίσκει ρυθμό ως αλλαγή, είτε επειδή δεν του πάει η δεξιά πλευρά. Σε κάθε περίπτωση ο Παναθηναϊκός στα «φτερά» έχει θέμα. Και μη γελιέστε, ο Αϊτορ δεν παίρνει πολύ λιγότερα χρήματα απ’ τον Ζίβκοβιτς που πήρα ο ΠΑΟΚ για παράδειγμα…

*Είναι ευτυχία το να διαθέτει ο Παναθηναϊκός δύο φορ του επιπέδου Μακέντα και Καρλίτος. Απλά με το… ζόρι δε χωράει η ευτυχία μαζί! Περισσότερο μοιάζει να «μπουκώνει» η ομάδα με το να τους χωρέσουμε και τους δύο με κάποιο τρόπο. Ο Καρλίτος για ένα ημίχρονο ήταν καλός στην Τρίπολη για παράδειγμα, αλλά ο Μακέντα ήταν… αλλού. Το ίδιο συνέβη στο φιλικό με τον ΠΑΟΚ. Με το ζόρι δε γίνεται να χωρέσουν και οι δύο, οπότε η λύση ίσως να είναι διαφορετική. Ξαναλέμε, είναι ευτυχία να έχεις αυτούς τους δύο. Όπως κάποτε είχε ο Παναθηναϊκός Γκονζάλες και Σανμαρτεάν με τον Μαλεζάνι να προσπαθεί να τους χωρέσει και τους δύο και τελικά να… τρώει τα μούτρα του.

*Το αμυντικό transition θέλει δουλειά. Δεν είναι εύκολο, γιατί με τον τρόπο που θες να αγωνίζεσαι θα έχεις θέματα στα μετόπισθεν. Θα υπάρχουν χώροι για τον αντίπαλο μόλις «σπάσει» την πίεσή σου. Όπως η ευκολία στη φάση του γκολ που έβαλε ο Αστέρας. Γενικά ο Παναθηναϊκός «τρώει» φάσεις. Αν δεν το λύσει αυτό, αν δεν το μετριάσει έστω, δεν υπάρχει ελπίδα. Καλό το θεαματικό ποδόσφαιρο, αλλά η ουσία μετράει. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μια ομάδα που θα χειροκροτούν οι πάντες παρότι δεν ήρθε το αποτέλεσμα. Ειδικά σε μια σεζόν με ξεκάθαρο στόχο.

*Ο Σάντσες δεν μπορεί να κριθεί από ένα επίσημο ματς, τον Χούανκαρ δεν τον έχουμε δει, αναμένεται ο Αντονίτο, να γυρίσει με το καλό κι ο Χατζηθεοδωρίδης. Προκειμένου να φανεί μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητές σου και στα μπακ. Κομβικές θέσεις σε κάθε σύστημα, ειδικά στο 4-3-3. Δεν τίθεται θέμα πως χρόνος για αναμονή δεν υπάρχει..

*Τεράστιος βραχνάς τα χαφ. Εκεί που το πρόβλημα ξεκινά απ’ την τεράστια αργοπορία στην απόφαση και κυρίως στην πιθανή υλοποίησή της για απόκτηση ενός κεντρικού χαφ. Παίκτη που θα δώσει την ισορροπία ανασταλτικά και δημιουργικά. Να σας φέρουμε ως παράδειγμα τον ΠΑΟΚ. Παίζει με δύο 8άρια στα χαφ (Σβαμπ, Ελ Καντουρί) και κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις σε ματς απαιτήσεων. Το ίδιο έκανε και τη σεζόν που πήρε το Πρωτάθλημα (ο Λουτσέσκου δεν έβαζε κόφτη). Δε λέει κανείς να βγει ο Κουρμπέλης φυσικά. Απλά είναι αδιανόητο το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός ακόμη το… ψάχνει για να δει αν θα πάρει χαφ. Ο Βιγιαφάνιες που θα επιστρέψει, είναι παικταράς, αλλά δεν προσφέρει αυτή την ισορροπία. Ο Αγιούμπ ακόμη αναμένουμε να κάνει ένα καλό ματς, ενώ υπάρχουν και οι Μπουζούκης-Σερπέζης. Δεδομένα ο Παναθηναϊκός θέλει παίκτη που θα τον οδηγήσει σε αυτή τη θέση. Δεδομένα πρέπει να ισορροπήσει. Με παίκτες που θα καλύπτουν στα άκρα ανασταλτικά, θα βοηθούν στον άξονα σε αυτό τον τομέα, αλλά κυρίως θα αποτελούν τους βασικούς δημιουργικούς σου μοχλούς. Τόσο με την πίεση που θα ασκούν στον αντίπαλο, όσο και με τις εμπνεύσεις τους. Ναι, δεν περιμένει κανείς τον Ινιέστα το γνωρίζουμε. Παίκτες υπάρχουν όμως. Ας γίνει έστω και με τεράστια καθυστέρηση η μεταγραφή που ο Παναθηναϊκός έπρεπε να έχει κάνει απ’ τις πρώτες.

*Το κλίμα εντός ομάδας το αναφέρουν πολλοί ως κάτι ανησυχητικό. Ελπίζουμε να είναι απλά κάτι που βγήκε λόγω της ήττας στην Τρίπολη. Αυτό είναι ευθύνη όλων να μετριαστεί, αν υπάρχει ως πρόβλημα εννοείται. Κι αν υπάρχει έστω κι ένα στοιχείο εντός ομάδας που δεν βοηθά σ’ αυτό, καλύτερα να μείνει στην άκρη. Τόσο απλά. ΑΝ υπάρχει ξαναλέμε, επειδή τα συμπεράσματα ειδικά μετά από πίκρες βγαίνουν εύκολα.