Τα δύσκολα ήταν το 2012, όχι τώρα… Τώρα έχει «τουμπεκί»!
Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός, από την στιγμή που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τα διοικητικά του, μπήκε σίγουρα στην πλέον παράξενη εποχή της Ιστορίας του.
Δεδομένα. Ένας… καλός φίλος που κοιμάται και ξυπνάει με το πώς θα αποδομήσει το έργο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, έγραψε ότι «η αποστολή που ανέλαβαν όσοι τρέχουν τον Παναθηναϊκό ήταν η πιο δύσκολη από τότε που η οικογένεια Γιαννακόπουλων πήρε τον ΠΑΟ στα χέρια της». Ιεροσυλία και σαν έκφραση αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Αλήθεια!
Κι εξηγούμαι: Θέλει πραγματικά μεγάλη ικανότητα και πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για να προσθέτεις διαρκώς κρίκους στην αλυσίδα μιας εμμονής που το αποτέλεσμα της είναι (κι αυτό αποδεικνύεται από παντού) να χάνεις διαρκώς σε αξιοπιστία. Αλλά προφανώς αυτό δεν ενδιαφέρει πια τον φίλο. Βλέπεις, ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται… Όταν πια κάθετι που γράφεις χαρακτηρίζεται από εμμονή, έχεις χάσει το παιχνίδι. Και οφείλεις να το ψάξεις και λίγο ψυχολογικά…
Πάμε όμως να εξηγήσουμε το γιατί: Η φετινή χρονιά για 1000+1 λόγους είναι ολοφάνερο ότι δεν κρύβει την παραμικρή πίεση για τον Παναθηναϊκό. Καμία. Κι αυτό διότι απόντος του Δημήτρη, όλοι αυτοί που… φώναζαν «πάρε τεεσάρι, τριάρι, δυάρι» και μια γκαρσονιέρα, έχουν κάνει το απόλυτο τουμπεκί! Από τους γνωστούς μυαλοπώληδες σαν τον… καλό φίλο, μέχρι τους οπαδούς. Και τους «οπαδούς» βεβαίως-βεβαίως! Κι αυτό είναι το μεγάλο «κέρδος» του τριφυλλιού. Ότι λείπουν όλοι αυτοί από την εξίσωση.
Αυτοί που κάθε καλοκαίρι έψαχναν την τρίχα στο ζυμάρι. Αυτοί που σκόρπιζαν μόνιμα μιζέρια. Που είχαν βάλει… αρνητικό πρόσημο στη χρονιά πριν καν αρχίσει! Που έπαιρνες τον Α και σου έλεγαν γιατί δεν παίρνεις και τον Β. Που έπαιρνες Έλληνες και σου έλεγαν ότι το κάνεις για να ρίξεις το μπάτζετ. Έπαιρνες ξένους και σου έλεγαν απέτυχε η ελληνοποίηση. Έφερνες τον Πεδουλάκη και σου έλεγαν είναι λίγος. Έφευγε ο Πεδουλάκης και σου έλεγαν «ντροπή που φεύγει». Έφερνες τον μύθο Πιτίνο και σου έλεγαν ήρθε για το… εφάπαξ. Έφευγε ο Πιτίνο και σου έλεγαν «χάσαμε τον ΜΥΘΟ». Αυτοί που δεν τους έπιανες πουθενά. Γιατί το θέμα τους δεν ήταν ο Παναθηναϊκός αλλά ο κακός Γιαννακόπουλος. Αυτός που ακόμη και τώρα που έφυγε, τύποι σαν τον… καλό φίλο προσπαθούν να εκμηδενίσουν την προσφορά του. Ξεχνώντας πχ. ότι το 2012 με έναν Παναθηναϊκό του ενάμιση παίκτη και με τους Ομπρανοβιτσολάγνους να σπέρνουν την καταστροφή και να ανεβάζουν στον… Θεό τον πήχη, έμεινε όρθιος και πήρε το νταμπλ, φτάνοντας ένα ματς μακριά από το FINAL 4 με τους διαιτητές να του κόβουν το δρόμο!
Όχι… καλέ μου φίλε! Η πιο δύσκολη χρονιά του Παναθηναϊκού από τότε που τον ανέλαβαν οι Γιαννακόπουλοι ήταν το 2012. Γιατί αν τότε ο Παναθηναϊκός δεν έμενε όρθιος, θα είχατε πέσει όλοι να τον κατασπαράξετε! Δεν σας πέρασε και τώρα, οκτώ χρόνια, δεκάδες ακόμη εκατομμύρια και κάμποσους τίτλους μετά, εσύ και οι φίλοι σου, μυαλοπώληδες και λοιποί, προσπαθείτε απλά να… δαγκώσετε τον Γιαννακόπουλο. Με τη διαφορά ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω και ο κόσμος ξέρει πια τι καπνό φουμάρει ο καθένας. Α… Κι αυτός που κοιμάστε και ξυπνάτε με τον εφιάλτη του, κοιμάται πια σαν το πουλάκι… Θάλασσα κι άμμος! 365 μέρες το χρόνο…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.