Ματς κεκλεισμένων δεν μπορούμε να κάνουμε, φωνάζουμε για τον κόσμο…

Στην εποχή του κορονοϊού ζούμε καταστάσεις που ενδεχομένως δεν είχαμε φανταστεί. Λαμβάνονται αποφάσεις για τις οποίες άλλοι είναι σύμφωνοι, άλλοι διαφωνούν.

Από τα σχολεία, μέχρι την εστίαση, την παρουσία θεατών σε συναυλίες, στα γήπεδα. «Γεμάτοι οι χώροι στις συναυλίες, άδεια τα γήπεδα. Έχει λογική αυτό;», αναρωτιούνται οι περισσότεροι. Δεν έχουν άδικο. Σε τηλεοπτικά πλάνα, βίντεο, φωτογραφίες βλέπεις εστιατόρια να έχουν κόσμο σε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες τετραγωνικά, βλέπεις συναυλίες, ίσως και μπουζούκια γεμάτα. Ασφαλώς και υπάρχει συνωστισμός.

Στα γήπεδα είναι εύκολο, αν επιτραπεί ένα ποσοστό οπαδών επί του συνόλου της χωρητικότητας να μην παρατηρηθεί συνωστισμός. Σε έναν ανοιχτό χώρο, θεωρητικά όλα είναι καλύτερα. Καταρχάς, είναι δεδομένο ότι όλα έχουν άξονα το χρήμα. Αν δεν επιτραπούν συναυλίες, δεν ανοίξουν τα θέατρα, αρκετός κόσμος θα μείνει στην ανεργία κι επίσης κάποιοι διάσημοι θα έχουν απώλεια εσόδων. Εννοείται, ότι το ίδιο ισχύει όταν είναι κλειστά τα γήπεδα και οποιαδήποτε επιχείρηση. Η Πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια. Δεδομένα.

Η πρώτη σκέψη για τα γήπεδα είναι απλή. «Δηλαδή, δεν μπορούν να μπουν 10.000-15.000 στο ΟΑΚΑ στα ματς του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ; Να μπουν 6.000-7.000 στο «Γ. Καραϊσκάκης» και στην Τούμπα;». Ας υποθέσουμε ένα ποσοστό 30% επί της χωρητικότητας. Η απάντηση είναι σαφώς και μπορεί να επιτραπεί ένα μικρό ποσοστό, να έχουν και οι ομάδες κάποια έσοδα.

Πάμε, όμως, στην επόμενη σκέψη, στις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου και στη διαχρονική αδυναμία των ομάδων, να ελέγξουν τον κόσμο τους και παράλληλα και οι οπαδοί να συμμορφωθούν με τις νέες συνθήκες και γενικά με το φίλαθλο πνεύμα. Βγαίνουν, λοιπόν, μερικές χιλιάδες εισιτήρια. Ας ασχοληθούμε με τις μεγάλες ομάδες, αυτές που μπορούν εύκολα να γεμίσουν το γήπεδό τους. Διαθέτουν ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, ο Άρης, ο ΟΦΗ εισιτήρια. Ποιος θα τα προμηθευτεί; Έχει κανείς αμφιβολία ότι ένα μεγάλο μέρος δεν θα πάει στους οργανωμένους; Δεν εννοώ ότι αυτοί είναι οι… κακοί της υπόθεσης. Σίγουρα, όμως, θα καταλήξουν στους συνδέσμους τα περισσότερα και για λόγους που όλοι αντιλαμβάνονται αρκετά θα είναι και γι’ αυτούς με τα γεμάτα πορτοφόλια. Τους θαμώνες των επισήμων.

Δύσκολα, ωστόσο, μπορούμε όλοι να φανταστούμε να παίρνει το «Γ. Καραϊσκάκης», το ΟΑΚΑ 10.000 κόσμο κι αυτοί να είναι απλωμένοι σαν στρατιωτάκια, που έχουν τον χώρο ευθύνης τους… Δύο μέτρα απόσταση. Μόνο που το λες για γήπεδο, σε πιάνουν τα γέλια. Θα βγάλει για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός 7.000 εισιτήρια; Ποιος πιστεύει ότι οι μισοί δεν θα συγκεντρωθούν στη θύρα 7; Κι ας έχουν εισιτήρια σε πέντε θύρες. Του Παναθηναϊκού το ίδιο; Δηλαδή αυτοί του ΠΑΟΚ θα απλωθούν στη Τούμπα και δεν θα είναι στην 4 ή τη 4Α; Οι φίλοι του Άρη θ’ αφήσουν το πέταλο; Όλοι για να κάνουν κερκίδα, το κέφι τους γενικά. Και τι θα γίνει τότε; Θα σταλεί η αστυνομία να τους προτρέψει να μην συνωστίζονται; Ή, θα πηγαίνουν άνδρες των εταιριών ασφαλείας να τους παρακαλούν να κρατούν αποστάσεις; Οι ομάδες θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά, γιατί αυτό κάνουν χρόνια τώρα και θα ζήσουμε… υπέροχες στιγμές.   

Απορούμε όλοι οι φίλοι του αθλητισμού γιατί δεν ανοίγουν τα γήπεδα, όταν αποδεδειγμένα δεν μπορούμε να διοργανώσουμε ένα ματς ακόμα και κεκλεισμένων των θυρών. Η αστυνομία λέει «μακριά από εμάς, να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας», οι ομάδες κάνουν ό,τι γουστάρουν, οι οπαδοί πηγαίνουν χιλιόμετρα σε άλλες πόλεις, έτσι για να δείξουν ότι δεν μασάνε και να πουν δυο… λόγια με τους αστυνομικούς. Αν βρεθεί και κάποιος αντίπαλος απέναντί τους, ποιος τη χάρη τους…

Ας πάμε και στην εικόνα. Αγώνας χωρίς κόσμο, είναι φαγητό χωρίς αλάτι. Δεδομένα, δεν σου κάνει αίσθηση, ακόμα κι αν βλέπεις ομαδάρες, παικταράδες σε νοκ άουτ φάση ή σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Κάτι σε απωθεί. Ποια είναι η λύση; Σε ό,τι αφορά τη Ελλάδα; Ή θα κάνουμε υπομονή, μέχρι να τελειώσει αυτή η ιστορία, τουλάχιστον να κοπάσει η τρομολαγνεία, ή κόσμος κανονικά κι ό,τι γίνει. Γιατί αυτό με το ποσοστό θα καταδείξει τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου κι εκτίμησή μου είναι ότι θα ζήσουμε τραγελαφικές καταστάσεις.