Το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσική…

Το ποτήρι ποτέ σε αυτή τη ζωή δε θα είναι μισογεμάτο, μετά από ήττα στην Τρίπολη απ’ τον Αστέρα. Ποτέ όμως! Πάντα άδειο θα είναι. Όχι μισοάδειο, σκέτο άδειο. Ναι, ήταν θετικός ο Καρλίτος για ένα ημίχρονο, ναι για μισή ώρα έπαιξες κάπως καλά. Ε και; Έχασες. Μηδέν δείχνει ο βαθμολογικός πίνακας. Από την πρώτη μέρα του Πρωταθλήματος κυνηγάς…

Να αρχίσουμε να «δείχνουμε» μόνο τον Πογιάτος, είναι όχι απλά άστοχο, αλλά άνανδρο ποδοσφαιρικά. Διότι ξέραμε τι πρέπει να περιμένουμε. Ξέραμε τις δυσκολίες που θα υπάρξουν. Ο Παναθηναϊκός είναι μια εντελώς νέα ομάδα επειδή ξαφνικά… θυμήθηκε πως πρέπει να τα αλλάξει όλα. Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που επιλέγει να κάνει το δύσκολο, δηλαδή να πιέζει ψηλά, να έχει κατοχή, να ανεβάζει τις γραμμές του, να είναι θελκτικός στο μάτι. Αυτό δε γίνεται απ’ τη μία μέρα στην άλλη, ούτε πατώντας ένα κουμπάκι. Όπως δε γίνεται να… θυμηθήκαμε τώρα πως ο 42χρονος είναι άπειρος από κοουτσάρισμα πρώτης ομάδας, γιατί έχει κάνει σημαντική καριέρα στις ακαδημίες, όταν πριν κάποιο καιρό… αποθεώναμε την πρόσληψή του από τις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης. Μονά ζυγά όπως μας βολεύουν, δε γίνεται!

Γιατί έχασε ο Παναθηναϊκός στην Τρίπολη λοιπόν; Πολύ απλά επειδή δε σεβάστηκε το ίδιο το ποδόσφαιρο. Όταν παίζεις με αριστερή πλευρά τον Μαυρομμάτη (στόπερ) και τον Καρλίτος (σέντερ φορ), πώς μπορείς να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις ενός αγώνα; Χωρίς αυτό να σημαίνει πως πήγαν άσχημα αυτά τα παιδιά. Όταν περιμένεις στα κεντρικά χαφ να κάνει… παπάδες ο Σερπέζης (μια χαρά πήγε το παιδί στο βαθμό του δυνατού) και να σου δώσει την απαιτούμενη ισορροπία που θες απ’ αυτή τη θέση, πώς αισθάνεσαι σίγουρος πως θα πετύχεις; Όταν με το ζόρι πρέπει να χωρέσεις δύο εξαιρετικούς επιθετικούς, αλλά στην ουσία ακυρώνεις τον ένα (Μακέντα), τότε απλά πρέπει να αποδεχθείς τη μοίρα σου.

Δεν το σεβάστηκε το ποδόσφαιρο ο Παναθηναϊκός, γι’ αυτό και ηττήθηκε. Γι’ αυτό και τον «κλείδωσε» με τόση ευκολία ο Αστέρας στο δεύτερο μέρος. Γι’ αυτό και δεν μπόρεσε η ομάδα ακόμη και μετά το γκολ που δέχτηκε, να κάνει έστω ένα σουτ. Και μπήκε δυστυχώς πολύ νωρίς στην εσωστρέφεια.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως ήδη φαίνεται να ψάχνουν οι πάντες… εξιλαστήριο θύμα. Στο πρόσωπο του Πογιάτος. Ο οποίος μοιάζει με… εύκολο θύμα και είναι άδικο. Φανταζόμαστε δεν είπε ο 42χρονος να του φέρουν αριστερό μπακ τρεις μέρες πριν τη σέντρα. Δεν είπε ο Ισπανός να μην του πάρουν χαφ που θα δώσει ισορροπία και θα κάνει τη διαφορά. Χαφ που θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Έναν Κουρμπέλη στο «8» με λίγα λόγια. Ναι, ο Βιγιαφάνιες θα μπει στην ομάδα και θα είναι τεράστιο συν. Αλλά σε δημιουργικό επίπεδο. Ούτε ο Αργεντινός θα δώσει την ισορροπία. Για να πετύχεις θες μια τριάδα στα χαφ που θα κάνει διαφορά. Αυτό που δεν κάνει ο Αγιούμπ για παράδειγμα, που όσες φορές τον έχουμε δει, δεν πασάρει σωστά, δεν τρέχει πολύ, δεν είναι δυνατός, δεν μαρκάρει καλά, αλλά θεωρείται βασικό κεντρικό χαφ…

Και το χειρότερο με τη μεσαία γραμμή, είναι πως το ίδιο μάθημα το πήρε και την περασμένη σεζόν το «τριφύλλι». Τότε που δεν έπαιρνε αμυντικό μέσο ενώ… φώναζαν οι πάντες και μόλις δεύτερη αγωνιστική ήρθε η αποβολή του Κουρμπέλη με τον ΟΦΗ και πήγες με κεντρικό μέσο Ζαχίντ στον Άρη και «έφαγες» τέσσερα! Είπαμε, το ποδόσφαιρο όταν του δείξεις ασέβεια σε τόσο απλά πράγματα, θα σε τιμωρήσει με τρομερά σκληρό τρόπο! Οι «πράσινοι» με τη μεσαία τους γραμμή συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια λάθη.

Ας ελπίσουμε μέχρι τέλος του μήνα να αλλάξει αυτό. Να αποκτηθεί έστω και αργά αυτός ο χαφ που θα διαφοροποιήσει την κατάσταση. Που θα σου δώσει ποδοσφαιρική λογική! Γιατί σε καμία περίπτωση το «τριφύλλι» δεν είναι για… πέταμα. Μαζεύτηκαν πολλές ανισορροπίες σε ένα ματς και το ίδιο το άθλημα σε τιμώρησε. Αν δεν αποδεχτείς την τιμωρία σου και θεωρήσεις πως για όλα έφταιξε η μοίρα, τότε απλά εμείς θα γράφουμε κι εσείς θα διαβάζετε για τις αιτίες της αποτυχίας σε 3-4 εβδομάδες από σήμερα και ίσως να λέμε πολλές.

Να μπει ο Χουάνκαρ, θα έρθει ο αναπληρωματικός του Σάντσες, να μπει ο Αϊτορ επιτέλους στο κλίμα (είχε και τους τραυματισμούς), να επιστρέψει ο Σένκεφελντ που ταιριάζει σε αυτή την αγωνιστική φιλοσοφία, να δούμε τον Βιγιαφάνιες που δημιουργικά θα σε ανεβάσει σαφώς και σιγά-σιγά να ισορροπήσει το πράγμα. Μαζί φυσικά με την κίνηση που είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ για τη μεσαία γραμμή. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ακυρώνεται κανείς Σερπέζης κτλ. Είναι χαζό να το σκεφτόμαστε. Ή ας το πάρουμε απόφαση πως θα πορευτεί ο Παναθηναϊκός έτσι, αλλά δε θα έχει απαιτήσεις για τετράδες ή πλέι οφ. Απλά θα εξελίξει τους νεαρούς για το βήμα παραπάνω.

Την ίδια ώρα όμως, πώς γίνεται να λέμε «στα χαφ είναι τα νέα παιδιά που πρέπει να πάρουν ευκαιρίες άρα καλύτερα να μη γίνει μεταγραφή» αλλά να φωνάζουμε επειδή αντικαταστάθηκε ο Κουρμπέλης και μπήκε στο ματς ο Αλεξανδρόπουλος; Δε δένουν αυτά τα δύο. Και η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει τεράστιες απαιτήσεις. Άρα πρέπει πρώτα να κοιτάξει το αγωνιστικό του προφίλ κι αφού αυτό είναι υποφερτό και μπορεί να σε οδηγήσει μπροστά, θα εξελίξεις και τους νεαρούς.

Η ήττα στην Τρίπολη και συνολικά το γιατί ήρθε, δεν είναι πυρηνική φυσική. Ούτε χρειάζονται διπλώματα προπονητικής για να την εξηγήσεις. Απλά ας έχουμε στο μυαλό μας πως είναι ένα αποτέλεσμα το οποίο σε στέλνει στη Λάρισα σε μειονεκτική θέση. Γιατί εκεί αν πάλι «στραβοπατήσεις», το πράγμα ξεφεύγει βαθμολογικά. Σε μια σεζόν που δεν παίζεις για την αναγνώριση και το χειροκρότημα, αλλά έχεις στόχους. Σε αυτή τη σεζόν διάλεξες να τα αλλάξεις όλα, όμως αυτό είναι ξεχωριστό θέμα που δεν έχει και νόημα να αναλυθεί αυτή τη στιγμή.

Η Ευρώπη δεν είναι απλά στόχος, είναι αυτοσκοπός. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, δεν έχει θέση στον Παναθηναϊκό. Ο οποίος ως οργανισμός δείχνει γενικά να μην έχει κατανοήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Σε πολλά επίπεδα, με πρώτο φυσικά την Ευρώπη. Ξαναλέμε, αν λειτουργούμε στη λογική «εντάξει μωρέ εξιλαστήριο θύμα έχουμε θα τα… φορτώσουμε όλα πάνω του», τότε όχι απλά ο δρόμος είναι λάθος, αλλά οδηγεί στην καταστροφή! Ο καθένας επιβάλλεται να παίρνει τις ευθύνες που του αναλογούν! Ο προπονητής τις δικές του, ο τεχνικός διευθυντής, οι παίκτες και φυσικά η διοίκηση. Η οποία έχει τις περισσότερες γιατί όλα τα άλλα, εξαρτώνται απ’ αυτή! Ακόμη και ο επικοινωνιακός τόνος και η τακτική του μεγαλώνω το μπόι μου σε σημείο που δυστυχώς δεν μπορώ να φτάσω αυτή τη στιγμή, είναι τραγικό λάθος.

Ο οργανισμός Παναθηναϊκός πρέπει να συσπειρωθεί γύρω από τον ποδοσφαιρικό στόχο! Μόνο έτσι θα πετύχει. Να ζουν και να αναπνέουν οι πάντες για να εξυπηρετούν τους παίκτες, το τεχνικό τιμ, τις ανάγκες τους. Σε επίπεδο διοίκησης, επικοινωνιακής πολιτικής, σκέψης, λογικής, τα πάντα. Όλα τα υπόλοιπα απλά σε κάνουν να χάνεις το στόχο. Που αν χαθεί (η Ευρώπη έστω) μιλάμε για την απόλυτη καταστροφή! Όποιος δεν το καταλαβαίνει, σε λάθος ομάδα βρίσκεται.

Ακόμη και το ίδιο το Παναθηναϊκός TV που είναι μια προσπάθεια που έγινε φέτος. Έχασε η ομάδα στην Τρίπολη, αν «στραβώσει» κάτι και στη Λάρισα, πόσοι θα ασχοληθούν με το να πληρώσουν για να δουν το ματς με τον Άρη, ή για να κάνουν ετήσια συνδρομή; Καλά τα βαρύγδουπα «Παναθηναϊκοί είμαστε δεν έχουν σημασία τα αποτελέσματα», αλλά δεν ισχύουν και το ξέρουν οι πάντες. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ’ το ποδόσφαιρο, γύρω απ’ τα αποτελέσματα, γύρω απ’ το ρόστερ που έχεις, απ’ το πώς γίνεσαι ασπίδα για την ομάδα. Αν είσαι ακριβός στα πίτουρα και φθηνός στο αλεύρι, οι… Τρίπολες θα γίνουν συνήθεια. Για μια ομάδα που εδώ και χρόνια είναι μακριά απ’ το στάτους της. Μην το ξεχνάμε…