Καλά μαντάτα ενόψει πρεμιέρας

Ήταν και δεν ήταν πρόβα - τζενεράλε το φιλικό του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ το Σάββατο. Ήταν, διότι είδαμε αρκετά ξεκάθαρα πώς επιθυμεί να βλέπει ο Ντάνι Πογιάτος την ομάδα του να αγωνίζεται: σε 4-3-3, με πολύ τρέξιμο, με πρέσινγκ ώστε να κλέβει μπάλες και να βρίσκει ανοργάνωτη την αντίπαλη άμυνα, με ανεβάσματα από τα πλάγια μπακ που θα συμμετέχουν ενεργά στην επιθετική ανάπτυξη, με αλλαγές στους δυο επιθετικούς (Μακέντα και Καρλίτος) στη διάρκεια του αγώνα, άλλοτε στην κορυφή και άλλοτε στα αριστερά. Το έζησε πολύ έντονα το παιχνίδι ο νέος (και νεαρός) προπονητής, φώναζε συνέχεια, έδινε οδηγίες, μοίραζε «μπράβο» και επεσήμανε λάθη σε όλο το ματς, σαν να επρόκειτο για επίσημο παιχνίδι - ξέρει καλά πως οι μέρες για την πρεμιέρα στην Τρίπολη είναι λιγοστές και τα περιθώρια στενά,

Παράλληλα, δεν ήταν ακριβώς πρόβα - τζενεράλε, διότι έλειπαν πολλοί και σημαντικοί παίκτες, άλλοι 11δάτοι κι άλλοι σημαντικά γρανάζια στο φετινό ροτέισιον: έλειπε ο Κουρμπέλης, ο Σένκενφελντ και ο Διούδης, έλειπε ο Βιγιαφάνιες, ο Αϊτόρ και ο Μπουζούκης, έλειπε ο Αλεξανδρόπουλος, ο Εμμανουηλίδης, ο Χατζηθεοδωρίδης και ο Ιωαννίδης. Και φυσικά, έλειπε (και λείπει ακόμα) ο παίκτης που θα έρθει για βασικός αριστερός μπακ. Μιλάμε για τουλάχιστον πέντε παίκτες 11άδας και για αρκετούς άλλους που μπορούν να διεκδικήσουν θέση βασικού ή να έρθουν από τον πάγκο και να αλλάξουν πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας.

Κάποιοι απ' αυτούς θα απουσιάζουν και στην πρεμιέρα με τον Αστέρα, αλλά σημασία σε μια ομάδα δεν έχει τόσο ποιοι λείπουν, αλλά ποιοι παίζουν. Έχουμε ξαναπεί ότι ο φετινός Παναθηναϊκός φτιάχτηκε με μια συγκεκριμένη λογική: να έχει όχι απλά καλούς παίκτες 11άδας, αλλά και βάθος στο ρόστερ του. Και αυτό, δείχνει να επιτυγχάνεται όχι μόνο με τις μεταγραφές που έγιναν (Βιγιαφάνιες, Φακούντο, Σαβιέρ, Καρλίτος, Αϊτόρ), όχι μόνο με τη διατήρηση των παικτών που ήθελε ο Παναθηναϊκός να παραμείνουν (Μακέντα - Σένκενφελντ - Χατζηθεοδωρίδης), αλλά και με την αγωνιστική πρόοδο που έχουν κάνει μερικοί από τους «μικρούς».

Τον Χατζηγιοβάννη και τον Μπουζούκη τους «μάθαμε» καλά τα προηγούμενα χρόνια. Ο Χατζηθεοδωρίδης, πριν τραυματιστεί, είχε προλάβει να δείξει ότι έχει θέση στο ρόστερ της ομάδας. Ο Εμμανουλίδης βελτιώθηκε και «ανδρώθηκε» πέρυσι παίζοντας δανεικός στον Πανιώνιο, στον Ιωαννίδη που ήρθε φέτος από τον Λεβαδεικό πιστεύουν πολύ στην ομάδα. Αλλά ο Αλεξανδρόπουλος και ο Σερπέζης, είναι δυο παίκτες που πέρυσι μας συστήθηκαν και στην προετοιμασία δείχνουν να αρπάζουν την ευκαιρία που τους δόθηκε από τον Πογιάτος. Με τρεξίματα, με ωριμότητα και με τακτική παιδεία, έδειξαν στα φιλικά προετοιμασίας ότι έχουν το ανάστημα να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ομάδα και παράλληλα βγάζουν έναν «βραχνά» από τους ώμους του Ρόκα: δεν μοιάζει, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, επιτακτική ανάγκη να αποκτηθεί ένα ακόμα κεντρικό χαφ ή τέλος πάντων δεν χρειάζεται να βιαστεί ο τεχνικός διευθυντής για μια προσθήκη, αντίθετα μπορεί ενδεχομένως να περιμένει μια καλή ευκαιρία που μπορεί να προκύψει στις αρχές Οκτώβρη, λίγο πριν τη λήξη της «καλοκαιρινής« μεταγραφικής περιόδου.

Προφανώς και αν προκύψει ένας παίκτης τύπου Ανουάρ, να το κοιτάξει πολύ ζεστά ο Ρόκα. Αλλά ο Αλεξανδρόπουλος με τον Σερπέζη, μαζί με τον Κουρμπέλη και τον Αγιούμπ, δίνουν και ποιότητα και λύσεις στον άξονα και «απομακρύνουν» μια επιλογή τύπου Φάουστο, μια λύση ανάγκης δηλαδή με μεγάλο ρίσκο, στην οποία μπορεί να προχωρούσε η ομάδα αν οι δυο «μικροί» δεν έδειχναν τόσο καλό πρόσωπο. Παράλληλα, κόντρα στις «φωνές», τις ενστάσεις και τις διαφωνίες ότι «αφελληνίζεται το ρόστερ» και «χαντακώνονται τα παιδιά από τις Ακαδημίες», βλέπουμε ότι και φέτος οι ταλαντούχοι νεαροί μπορούν να έχουν και ρόλο και χρόνο στα παιχνίδια της ομάδας. Όπως συμβαίνει πάντα, είναι στο χέρι του καθενός να δουλέψει σκληρά, να βελτιωθεί, να μάθει πράγματα και να γίνει παίκτης πρώτης γραμμής.