Οι «μικροί» έστειλαν μήνυμα στις μεταγραφές!

Αυτό που είδα από αυτό το παιχνίδι είναι, ότι ξεχώρισαν οι «μικροί», άσχετα αν στο διάστημα, που αγωνίστηκαν δέχθηκαν το γκολ. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός είχε ενέργεια, ήταν πιο ορθολογικός, προσπαθούσε κάτι να κάνει και είχε τις δύο μεγάλες ευκαιρίες του στο ματς. Στην πρώτη ο Σερπέζης με σουτ έστειλε την μπάλα δίπλα από το δοκάρι, στην δεύτερη ο Εμμανουηλίδης από κοντά δεν μπόρεσε να σκοράρει σε μία φάση, που την δημιούργησε μόνος του πριν δεχθεί την τελική πάσα από τον Σαμαρά.

Ο Σερπέζης στα 28 λεπτά, που αγωνίστηκε έκανε όσα δεν έκανε για 71 λεπτά ο Αγιούμπ. Ο «μικρός» εκτός από την ευκαιρία, είχε δύο πολύ καλά σουτ, έκανε σωστές αλλαγές παιχνιδιού και κυρίως έπαιζε γρήγορα και βοηθούσε πολύ ανασταλτικά. Έπαιξε ιδανικά την θέση 8. Αντίθετα ο Αγιούμπ... κούρασε την μπάλα, την κράταγε πολύ , απείλησε μόλις μία φορά την αντίπαλη εστία και καθυστερούσε την ανάπτυξη, ενώ ανασταλτικά λίγες φορές... ασχολήθηκε. Και φάνηκε να εκνευρίζεται σε μία φάση και να τα... χώνει σε συμπαίκτη του. Το καμπανάκι για τον Αγιούμπ έχει χτυπήσει-όπως έχω αναφέρει- από το τέλος της προηγούμενης σεζόν και τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του.

Πάνω από όλους ήταν ο Αλεξανδρόπουλος. Αυτός ήταν ο καλύτερος στο δεύτερο ημίχρονο. Ήταν ο μόνος, που έπαιζε κάθετα και επιχείρησε πολλές φορές-με επιτυχία-να σπάσει το πρέσινγκ των αντιπάλων. Με την εικόνα του Αλεξανδρόπουλου μέχρι τώρα είναι φανερό, ότι πρέπει να τον εμπιστευτεί ο Πογιάτος και ο Ρόκα, που πριν τα play off είχε ζητήσει να δοθεί δανεικός, διότι δεν ήταν έτοιμος να παίξει! Ελπίζω ο «μικρός» να έπεισε τον Ρόκα στα play off και τώρα στα φιλικά και να μην φέρει και άλλο αμυντικό χαφ. Η παρουσία του στο δεύτερο ημίχρονο ήταν καθοριστική, για να έχει έναν ρυθμό ο Παναθηναϊκός σε αντίθεση με το πρώτο, που ο Κουρμπέλης ήταν κακός και χωρίς ενέργεια. Σκεφτείτε να ήταν ξένος ο Αλεξανδρόπουλος και να τον βλέπατε σήμερα για πρώτη φορά τι θα λέγατε και τι θα γράφαμε...

Κι ο Εμμανουηλίδης παραλίγο να σκοράρει, αλλά κυρίως με την διάθεση, που έδειξε, έκανε την άμυνα της Λαμίας να τον αισθανθεί σε αντίθεση με τον Χατζηγιοβάνη στο πρώτο μέρος και τον Σαβιέρ στο δεύτερο ημίχρονο, που δεν είχε ουσία με την μπάλα στα πόδια.

Γενικά αν πρέπει να κρατήσουμε κάτι από αυτό το φιλικό είναι η απόδοση των τριών αυτών παιδιών, αλλά και η καλή παρουσία του Ζαγαρίτη στο δεύτερο ημίχρονο. Πάμε τώρα να δούμε κάποια πραγματάκια, που θέλω να σταθώ:

*Ο Καρλίτος έχει να παίξει 8,5 μήνες και αυτό φαίνεται και θέλει τον χρόνο του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η δύναμή του είναι το γκολ εντός περιοχής. Δεν το λέω εγώ, το λένε, όσοι τον βλέπουν στις προπονήσεις, εδώ και μήνες. Η θέση του είναι εντός περιοχής και εκτός είναι έξω από τα νερά του, όπως φάνηκε ότι ήταν παίζοντας αριστερά στο 4-3-3. Πιστεύω, ότι για να εκμεταλλευτεί τα δύο επιθετικά όπλα ο Πογιάτος έχει τρεις λύσεις. Ή να παίξει με τους δύο μπροστά κι ένα 4-4-2, θυσιάζοντας ένα χαφ και βάζοντας τον «Βίγια» στην άκρη να συγκλίνει, ή αν επιμείνει στο 4-3-3 να τραβήξει λίγο έξω τον Μακέντα , αφήνοντας τον Καρλίτος στην περιοχή. Ή ακόμα και σε κάποια ματς να αφήνει τον έναν στον πάγκο και να τον βάζει στην διάρκεια του αγώνα, ξεκούραστο, για να βοηθήσει επιθετικά.

*Ο Φακούντο Σάντσες ήταν πηγή κινδύνων στο πρώτο μέρος, όταν από την πλευρά του έγιναν τρεις φάσεις, αλλά είναι φανερά ανέτοιμος και θέλει την προσαρμογή του, θέλει τον χρόνο του και για αυτό ίσως χρειαστεί να έρθει ένας ακόμα έτοιμος δεξιός μπακ. Είναι νωρίς να κριθεί και πρέπει να του δώσουμε χρόνο, αλλά σε αντίθεση με αυτά που ακούγαμε από την Αργεντινή, εγώ δεν είδα τη δύναμη να είναι το στοιχείο του παιχνιδιού του.

*Καμία μεταγραφή μέχρι τώρα δεν έχει πείσει στα τρία φιλικά, ότι κάνει την διαφορά, μ’ εξαίρεση τον Βέλεθ, που φαίνεται ότι θα παίξει μαζί με τον Σένκεφελντ και σήμερα έσωσε ένα γκολ με απομάκρυνση πάνω από την γραμμή.

*Ο Πογιάτος μετά το ματς ζήτησε χρόνο λογικά, διότι χτίζει μία νέα ομάδα. Η Λαμία, που δεν έχει ιδιαίτερες αλλαγές στο ρόστερ της ήταν πιο ομάδα στο γήπεδο. Και ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο ήταν καλύτερος από το πρώτο, διότι έπαιξαν 8 παιδιά από τις Ακαδημίες, είχαν ενέργεια και ομοιογένεια. Φυσικά ούτε σε αυτό το διάστημα η ομάδα ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά τουλάχιστον έκανε δύο φάσεις για γκολ και παρότι δέχθηκε το τέρμα στάθηκε καλύτερα αμυντικά απ' ό,τι στο πρώτο μέρος, όπου η Λαμία είχε τέσσερις φάσεις για γκολ. Όταν χτίζεις κάτι νέο, θέλεις χρόνο, αλλά χρόνος για τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει και θέλει αποτελέσματα από την αρχή του πρωταθλήματος.