Αγωνία με... λαχτάρα!

Τώρα, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και με όλο αυτόν τον καταιγισμό πληροφοριών αναφορικά με την πανδημία του κορονοϊού μπορεί και να μου πει κανείς «Ποιο μπασκετάκι ρε φίλε; Δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου;». Και να μην έχει και παντελώς άδικο. Αλλά όχι. Δεν γίνεται να μείνουμε «φυλακισμένοι» στο τι μπορεί να συμβεί. Συνεχίζουμε να ζούμε κανονικά, προσαρμοσμένοι όμως πλήρως στα δεδομένα της εποχής.

Μάσκες, χέρια και αποστάσεις για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα από τον «εφιάλτη» της πανδημίας. Η αγωνία για τα μελλούμενα είναι απολύτως φυσιολογική, η αγωνία για τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τους αγαπημένους μας, τους συνανθρώπους μας, όμως και η λαχτάρα του να ζήσουμε όσα στερηθήκαμε το τελευταίο διάστημα, τους τελευταίους μήνες είναι εξίσου σημαντική. Και μια από τις μεγαλύτερες λαχτάρες για όλους εμάς που αγαπάμε τον αθλητισμό είναι το μπάσκετ. Και πιο συγκεκριμένοι οι φίλοι του Παναθηναϊκού ανυπομονούν να δουν την αγαπημένη τους ομάδας, στην νέα σελίδα της ιστορίας της.

Αχαρτογράφητα ύδατα

Μην τα ξαναλέμε. Γιαννακόπουλος (με ότι αυτό συνεπάγεται) δεν υπάρχει πλέον και οι «πράσινοι» είναι αναγκασμένοι να «κολυμπήσουν» σε... αχαρτογράφητα ύδατα. Δεν τους έφταναν τα «ύδατα» της πανδημίας, έχουν να διαχειριστούν και την πιο δύσκολη στιγμή της ιστορία της ομάδας. Πάντως μέχρι στιγμής τόσο η διοικητική τριανδρία (Τριαντόπουλος, Αλβέρτης, Διαμαντίδης) όσο και ο Γιώργος Βόβορας με τους συνεργάτες του τα έχουν πάει περίφημα.

Οι «πράσινοι» κατάφεραν να «δουλέψουν» με εξαιρετικό τρόπο τα... πιεσμένα οικονομικά τους και να «χτίσουν» μια ομάδα με μπόλικη ποιότητα και μπόλικο κίνητρο. Με παίκτες όπως οι Νεμάνια Νέντοβιτς, Πιέρ Τζάκσον, Χάουαρντ Σαντ-Ρος, έχοντας παράλληλα την αφρόκρεμα του ελληνικού μπάσκετ (Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Μήτογλου).

Ακόμα είναι μόνο η αρχή... της αρχής

Η προετοιμασία, λοιπόν, των πρωταθλητών, ξεκίνησε αλλά ακόμα κανείς δεν μπορεί να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα. Πέραν των δεδομένων και όλων όσων ξέραμε. Για το.. ένστικτο του Νέντοβιτς, για το «πολυεργαλείο» Σαντ-Ρος, αλλά και την οπτική αλλά και αγωνιστική εξέλιξη πολλών άλλων αθλητών. Και φυσικά για την «δίψα» που υπάρχει στο ΟΑΚΑ για μπάσκετ και νίκες. «Δίψα» που δεν είναι μόνο των παικτών, αλλά και του κόσμου που ανυπομονεί να δει την ομάδα που «χτίζει» ο Γιώργος Βόβορας και δεν θα έχει καμία σχέση με εκείνες των προηγουμένων ετών. Άλλο στυλ, άλλη φιλοσοφία, άλλα δεδομένα...