Επένδυση στην Ευρώπη με νεαρούς

Ο Παναθηναϊκός θέλει να κάνει μία ανταγωνιστική ομάδα, ώστε να διεκδικεί επιτέλους τίτλους, αλλά παράλληλα είναι σημαντικό ν’ αποκτήσουν υπεραξία οι ποδοσφαιριστές του και να μπορεί να ελπίζει σε πωλήσεις, που θα του δώσουν οικονομική ανάσα, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα ενίσχυσης.

Οι μεταγραφικές κινήσεις δεν έχουν ολοκληρωθεί. Όταν συμπληρωθεί το παζλ, θα είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Προς το παρόν, πάντως, είναι ξεκάθαρο ότι ο σύλλογος μπορεί να ευελπιστεί σε προσφορές κυρίως για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές του. Οι λόγοι είναι απλοί. Το νεαρό της ηλικίας αρκετών εξ αυτών και το γεγονός ότι μπορούν να γίνουν μέλη της Εθνικής, κάτι που αυτόματα ανεβάζει τη μετοχή τους.

Ας δούμε τις μεταγραφές μέχρι στιγμής. Αποκτήθηκε για την επίθεση ο Καρλίτος, ο οποίος τον Ιούνιο έκλεισε τα 30 του χρόνια. Στο τέλος της επόμενης σεζόν θα είναι 31. Αν έχει φοβερούς αριθμούς, μπορεί να προσελκύσει ενδιαφερόμενους, αλλά όχι από προηγμένα πρωταθλήματα. Όπως συνέβη με τον Μπεργκ, που έφυγε 31 ετών, είναι πιθανό να βρεθεί μία ομάδα από την αραβική χερσόνησο, αλλά δύσκολα θα δώσει χρήματα που θα ικανοποιούν τον Παναθηναϊκό. Πάρτε παράδειγμα, τον Μακέντα. Με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο βιογραφικό του, με δύο καλές σεζόν στο «τριφύλλι» κι έναν χρόνο πριν τη λήξη του συμβολαίου του, το να βρεθεί προσφορά ενός εκατ. ευρώ φαντάζει θαύμα.

Ο Βιγιαφάνιες τον Οκτώβριο κλείνει τα 29 του χρόνια. Σαφώς δεν είναι μεγάλος κι αυτός, όμως, οποιαδήποτε ομάδα θα δει ότι στο Μεξικό δεν είχε την πορεία που ήθελε κι επιπλέον στη Τουρκία δεν είχε αριθμούς. Ο Αργεντινός άσος έχει ποιότητα, αλλά και σ’ αυτή τη περίπτωση δεν θα έρθει ομάδα να σκορπίσει εκατομμύρια. Η Αλάνιασπορ, άλλωστε, τον πήρε πριν δύο χρόνια με ένα ποσό που δεν ξεπερνούσε το ένα εκατ. ευρώ.

Ο Βέλεθ είναι επίσης 29 ετών και τις μεταγραφές του τις έχει κάνει όλες ως ελεύθερος, οπότε και εδώ δεν μπορεί να προσδοκά πολλά χρήματα ο Παναθηναϊκός. Ο Σαβιέρ είναι 28 και η μεγαλύτερη ομάδα στην καριέρα του είναι πλέον το «τριφύλλι». Επίσης, είναι δύσκολο με αυτό το βιογραφικό να εξελιχθεί σε έναν παίκτη που μπορεί να δώσει σημαντική ανάσα στο ταμείο.

Αποκτήθηκε ακόμα ο 24χρονος Αϊτόρ. Αυτός ναι, στην ηλικία του, εφόσον έχει αριθμούς στην Ελλάδα, θα είναι ένας παίκτης που μπορεί να αποκτήσει υπεραξία. Στη Τβέντε τη δεύτερη σεζόν είχε και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο, ωστόσο, είναι παράξενο το ότι δεν ενδιαφέρθηκαν έντονα ομάδες από μεγάλα πρωταθλήματα. Όπως και να έχει, είναι 24 ετών, εξτρέμ κι ασφαλώς μπορεί στον Παναθηναϊκό ν’ ανεβάσει τη μετοχή του. Ειδικά, αν την επόμενη σεζόν παίξει στην Ευρώπη.

Ο Αγιούμπ θα κριθεί την ερχόμενη σεζόν. Είναι κι αυτός σε εξαιρετική ηλικία, 26 ετών και σε σχέση με τους άλλους ξένους, εφόσον είναι βασικό στέλεχος στο «τριφύλλι», μπορεί να κληθεί στην εθνικού του Μαρόκου. Είναι φυσικά πιο εύκολο από την Ισπανία και την Αργεντινή… Πάντα οι εθνικές παίζουν ρόλο στην άνοδο της μετοχής ενός ποδοσφαιριστή.

Το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι η απουσία αρκετών διεθνών παικτών και βεβαίως η Ευρώπη. Όσο δεν παίρνει μέρος σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ώστε να διαφημίσει τα προϊόντα στη βιτρίνα του, δεν μπορεί να πουλήσει ακριβά. Όταν, όμως, έρθει η ώρα και πάλι να παίξει εκτός συνόρων, είναι πιο πιθανό να πουλήσει ακριβά τους Έλληνες παρά τους ξένους.

Η απουσία της Ευρώπης φαίνεται σε υποθέσεις, όπως των 27χρονων διεθνών Διούδη, Κουρμπέλη. Δεν έχουν φέρει κάποια τρομερή πρόταση, αλλά με την παρουσία στην Εθνική, πάντα έχουν σε σχετικά καλό επίπεδο τη μετοχή τους. Ο 23χρονος Χατζηγιοβάνης, αν κληθεί στην Εθνική, αυτόματα θα ανέβει επίπεδο. Τώρα δυσκολεύεται να φέρει 1,5 εκατ.

 Ο Μπουζούκης επίσης δεν θα είναι απλό να φέρει αρκετά εκατομμύρια. Τα ίδια ισχύουν και για τον Πούγγουρα, τον Καμπετσή, τον Εμμανουηλίδη και τον Αλεξανδρόπουλο. Ποιος παίκτης του Παναθηναϊκού μπορεί τώρα να πουληθεί 3-4-5 εκατομμύρια; Η απάντηση είναι σκληρή. Κανείς. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να παίξει στην Ευρώπη και λογικά αυτό θα συμβεί το επόμενο καλοκαίρι, αλλά δεν θα έχει αντίκρισμα, αν παράλληλα δεν επενδύσει και στα ελληνόπουλα, που είναι πιο εύκολο να γίνουν διεθνείς από τους ξένους.

Γενικά πρέπει να επενδύσει σε ηλικίες που έχουν τη δυνατότητα ν’ αποκτήσουν υπεραξία.  Γιατί στην Ευρώπη με 30χρονους, μπορεί να είναι ανταγωνιστικός, αλλά οικονομικά δεν θα έχει οφέλη. Εννοείται ότι είναι απαραίτητοι και οι 30χρονοι στον αγωνιστικό χώρο και στα αποδυτήρια. Μην κάνει, όμως, το λάθος να εξαφανίσει νέους παίκτες και μετά να αναρωτιέται γιατί δυσκολεύεται να πουλήσει.