Ο αθλητισμός στο πιο επικίνδυνο μονοπάτι από ποτέ!
Ο Νίκος Συρίγος αναρωτιέται γιατί μπορεί να πηγαίνει κόσμος στα μπαρ και στα εστιατόρια και όχι στα γήπεδα.
Από την ώρα που «έσκασε» ο κορονοϊός, ζούμε τη ζωή μας αλλιώς. Προφανώς και χειρότερα από πριν. Σε όλα. Ζούμε υπό καθεστώς τρόμου. Κι αυτό είναι το χειρότερο όλων. Το αμέσως χειρότερο είναι οι δουλειές που χάνονται κι αυτές που θα χαθούν. Γιατί με τον τουρισμό να πηγαίνει κατά διαόλου, πρέπει να είσαι απελπιστικά αφελής για να πιστέψεις ότι «όλα θα πάνε καλά»… Δεν θα πάνε. Και θα πρέπει να βρούμε τρόπους, αντοχή και αλληλεγγύη (ξανά) ως Έλληνες για να μείνουμε όρθιοι και σε αυτή, τη νέα δοκιμασία.
Η υγεία είναι το πρώτο που βάλλεται από τον ιό. Το δεύτερο είναι ο τουρισμός. Και το τρίτο θα μπορούσε εύκολα να είναι ο αθλητισμός. Επικών διαστάσεων η ζημιά που έχει υποστεί. Σε όλα τα επίπεδα. Με μεγαλύτερη φυσικά το οικονομικό. Η πτώση των εσόδων, είτε από τη διακοπή των διοργανώσεων, είτε από την απουσία των φιλάθλων αγγίζει τα όρια της καταστροφής. Υπάρχουν όμως και άλλα κακά νέα από την απουσία του κόσμου. Για πρώτη φορά στην Παγκόσμια Ιστορία του αθλητισμού, διαρρηγνύεται η σχέση αθλήματος-κόσμου. Το γήπεδο, η εξέδρα, όχι απλά βγαίνει από τις συνήθειες του κόσμου αλλά… απαγορεύεται! Και ξέρετε, φαντάζομαι, τι σημαίνει να χάσεις τη συνήθεια σου σε κάτι. Τη μεγαλύτερη δύναμη δηλαδή στον πλανήτη. Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, δεν λένε; Ακριβώς. Άκουσα προχθές τον Νίκο Χαρδαλιά να λέει μέσες-άκρες ότι θα αργήσει η επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα. Κι αναρωτήθηκα…
Γιατί άραγε κάποιος μπορεί να πάει σε ένα μπαρ, σε μια συναυλία, στην εκκλησία, στο μετρό, στο λεωφορείο κοκ με τη μάσκα του κλπ. και όχι στο γήπεδο. Έστω και σε ένα ποσοστό. Έστω με απόσταση ο ένας από τον άλλον. Γιατί δεν μπορεί να αφήσουν ένα ποσοστό της τάξης του 30% της χωρητικότητας του γηπέδου ανοικτό ώστε να πηγαίνει ο φίλαθλος; Δηλαδή ο κορονοϊός κολλάει στους αθλητικούς χώρους αλλά όχι στα μπαρ και τα εστιατόρια; Άμα λάχει ας… σερβίρουν οι ομάδες καμιά ποικιλία αλλαντικών ή τυριών και μπύρα άνευ αλκοόλ, αφού μόνο το φαγητό και το ποτό, διαφέρει στις… συνθήκες σε σχέση με τα μαγαζιά εστίασης από τα γήπεδα. Για να τελειώνουμε…
Αν τραβήξει πολύ αυτή η ιστορία, ο αθλητισμός μπαίνει στο πιο επικίνδυνο μονοπάτι από ποτέ. Να χάσει την επαφή του με τον κόσμο. Να χάσει δηλαδή αυτό που τον μετατρέπει από δραστηριότητα σε κοινωνικό φαινόμενο. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.