Ξεκάθαροι ρόλοι στην επίθεση!

Τον χειμώνα ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Καρλίτος. Ο Ισπανός θα έχει δικαίωμα να αγωνιστεί από την ερχόμενη σεζόν. Στην επόμενη επίσημη υποχρέωση του «τριφυλλιού» με λίγα λόγια. 30 ετών, έμπειρος στράικερ, καλός, παίκτης με βιογραφικό και κυρίως ποιότητα-αγωνιστικά χαρακτηριστικά, που ήθελε ο Παναθηναϊκός. Κανείς δε λέει όχι. Αυτά όλα, τον καθιστούν όχι απλά υποψήφιο για την ενδεκάδα, αλλά σχεδόν σίγουρα βασικό. Εκτός αν το «τριφύλλι» της εποχής αυτής, πιστεύει κανείς πως μπορεί να έχει στον πάγκο στράικερ με συμβόλαιο κοντά στο μισό εκατομμύριο! Όσα θα παίρνει ο αρχηγός Κουρμπέλης δηλαδή μετά την επέκταση που έκανε.

Την ίδια ώρα, στο ρόστερ υπήρχε και υπάρχει ακόμη, ο Φεντερίκο Μακέντα. Ο παίκτης που πέρα απ’ το γεγονός πως είναι γνωστός, μέσα σε μια διετία κατόρθωσε να βρεθεί στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του! Αυτό μαρτυρούν οι αριθμοί τουλάχιστον, αλλά και η εικόνα που είδαμε σε πολλά ματς. Ο Ιταλός με συμβόλαιο σχεδόν στα μισά απ’ τον Καρλίτος, είναι ξεκάθαρο πως θέλει επέκταση με περισσότερα λεφτά (σχεδόν διπλασιασμό). Ή να αποχωρήσει να πάει κάπου που θα πάρει καλύτερα λεφτά. Κι αυτό θα γίνει λογικά… Όσο κι αν δεν μας αρέσει επειδή πάλι θα φύγει ένας παίκτης που ήρθε στα κάτω του, τον ανέβασες και πάνω στην άνοδό του τον χάνεις (όπως έγινε με τον Μπεργκ για παράδειγμα, χωρίς να συγκρίνουμε ως ποδοσφαιριστές τους δύο), είναι το λογικό η συγκεκριμένη παραχώρηση.

Με Καρλίτος και Μακέντα μαζί, ο Παναθηναϊκός θα είχε να επιλέξει ανάμεσα στο να παίζει διαρκώς με δύο επιθετικούς ή να έχει την πολυτέλεια να διαθέτει δύο ακριβούς παίκτες (για τα δεδομένα του) και ποιοτικούς στην ίδια θέση, με τον έναν εξ αυτών να μένει στον πάγκο. Συν τις υπόλοιπες λύσεις στην επίθεση όποιες κι αν θα είναι αυτές. Όμως ποιος θα ήταν βασικός; Πώς θα αντιδρούσε ο άλλος; Προφανώς και ο Καρλίτος δεν ήρθε για να… γυαλίζει πάγκο. Προφανώς και ο Μακέντα ακόμη και να πάρει τα λεφτά που θέλει, δε θα δεχτεί εύκολα να χάσει θέση βασικού ενώ δύο χρόνια έδειξε πως του αξίζει να είναι εκεί!

Με απλά λόγια, δεν υπάρχουν με αυτούς τους δύο διακριτοί ρόλοι στην επίθεση. Δεν υπάρχει ιεραρχία αν θέλετε. Και στις ομάδες είναι απαραίτητο αυτό το στοιχείο. Ναι, κανείς δε θα… πάρει τη φανέλα στο σπίτι. Όμως πάντα μα πάντα υπάρχουν κάποιοι που λογίζονται πιο πιθανοί για βασικοί (ας το θέσουμε έτσι για να μην πούμε σκέτο βασικοί). Μην ακούτε τα βαρύγδουπα του στυλ «θέλουμε δύο ισάξιες ενδεκάδες». Οι βασικοί με τις εναλλακτικές πάντα θα έχουν διαφορές, είτε μιλάμε για Παναθηναϊκό, είτε για Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Γιουβέντους, Λίβερπουλ κτλ.

Ίσως από τη στιγμή που αποκτήθηκε ο Καρλίτος να ήταν στο πλάνο του τεχνικού διευθυντή η πώληση του Μακέντα. Κάτι που θα φάνταζε και ως λογικό σε επίπεδο πλάνου. Με απλά λόγια για να μην το κουράζουμε: Ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται να έχει διακριτούς ρόλους. Διότι με αυτό τον τρόπο θα βοηθήσει και την ομαλή καθημερινότητα. Την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια όπως συνηθίζουμε να λέμε. Ναι, ο Παναθηναϊκός του Γιώργου Δώνη και του ρόστερ που υπήρχε αυτή τη σεζόν, διέθετε εξαιρετικό κλίμα. Αλλά τώρα μπαίνουν πολλά νέα πρόσωπα. Όχι πιτσιρίκια, όχι Έλληνες που ενσωματώνονται ευκολότερα. Αν μέσα σε αυτές τις αλλαγές, βάλεις και αμφιβολία σε επίπεδο ρόλων, τότε θα δημιουργηθεί πρόβλημα!

Άρα και ο επόμενος επιθετικός που θα έρθει (αν τελικά όπως φαίνεται παραχωρηθεί ο Μακέντα) πρέπει να είναι σαφώς καλός ποδοσφαιριστής, αλλά χωρίς να έχει πρόβλημα να ξεκινά απ’ τον πάγκο. Χωρίς να έχει την απαίτηση να πάρει το «9» και να ξεκινά διαρκώς. Εκτός αν πείσουν οι «πράσινοι» τον Καρλίτος πως δε θα είναι βασικός, κάτι που φαντάζει απίθανο… Δεν έχει να κάνει με κακούς χαρακτήρες όλο αυτό που λέμε, ακόμη και τα καλύτερα παιδιά να είναι οι ποδοσφαιριστές είναι λογικό να θέλουν να παίζουν. Ειδικά αν έχουν ποιότητα και εμπειρία. Αν δεν το θέλουν, τότε δεν διαθέτουν φιλοδοξία, που είναι ακόμη χειρότερο!

Η διάκριση των ρόλων είναι το στοιχείο που κάνει ξεκάθαρα τα πάντα ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές διψασμένους, ανάμεσα σε αθλητές που θέλουν να αγωνίζονται φυσικά. Διαφορετικά θα επικρατήσει κάποιου είδους αναρχία που δε βοηθά σε τίποτα, ειδικά μια νέα προσπάθεια με αρκετά νέα πρόσωπα και νέο τεχνικό τιμ.

Για να μην παρεξηγηθούμε: Δε λέμε διώξε τον Μακέντα και φέρε κάποιο… παιδάκι. Σαφώς αν φύγει ο Μακέντα, πρέπει να έρθει καλός παίκτης. Απλά αυτός που θα έρθει, να ξέρει ποιος είναι ο ρόλος του. Να γνωρίζει τι θα κάνει στον Παναθηναϊκό. Κι ας αποδείξει με τη δουλειά του και τις εμφανίσεις του πως πρέπει να είναι βασικός. Αυτού του είδους η κατάσταση ανάμεσα σε Μακέντα και Καρλίτος, καταλαβαίνετε πως υπάρχει; Όχι. Αυτό δεν μπορεί να είναι καλό…

Να κλείσουμε και με ένα παράδειγμα. Όταν ήρθε ο Γιόχανσον στον Παναθηναϊκό, ήρθε ως εναλλακτική του Κουλιμπαλί στα… χαρτιά. Όταν ήρθε ο Ινσούα, αποκτήθηκε ως εναλλακτική του Χουλτ (επίσης στα χαρτιά). Ειδικά ο Αργεντινός για μισή σεζόν σχεδόν, ήταν στον πάγκο και δεν έβγαλε κιχ. Λέτε να μην ήθελε να παίξει; Σαφώς και ήθελε. Ήξερε όμως το ρόλο του απ’ την πρώτη στιγμή. Μετά έγινε και βασικός, έκανε και την καριέρα που έκανε στο «τριφύλλι». Δεν υπήρξε πρόβλημα και λόγω των χαρακτήρων, αλλά κυρίως λόγω της διάκρισης των ρόλων!

Υ.Γ. Ο Άρης του Καρυπίδη, πλήρωσε περίπου 1.000.000 (όπως λένε και γράφουν) και «καθάρισε» απ’ τα ban. Τα οποία ήταν της παλιάς ΠΑΕ. Κοινώς πληρώθηκαν χρέη του παρελθόντος που έκαναν άλλοι. Γιατί; Για να μπορεί να λειτουργήσει ο Άρης και να κάνει όσα θέλει να κάνει. Ο Παναθηναϊκός δύο χρόνια πριν (και κάτι παραπάνω) άφηνε τον Βέμερ να του αφαιρεί 6 βαθμούς, δεν πλήρωσε τις υποχρεώσεις (ή έστω δεν τις διακανόνισε) για να γλιτώσει την ποινή της UEFA. Τρία χρόνια εκτός Ευρώπης. Ξαναλέμε, δείτε τι έκανε ο Άρης του Καρυπίδη. Όχι η Παρί Σεν Ζερμέν και η Μάντσεστερ Σίτι με τα πετροδόλαρα… Είπατε κάτι;