Σε ένα παράλληλο σύμπαν…

Σε ένα παράλληλο σύμπαν ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν θα είχε ανάγκη από κανένα σφύριγμα και κανένα πέναλτι και κανέναν Κομίνη για να κερδίσει έναν αποδεκατισμένο και ελλειματικό Παναθηναϊκό, αλλά θα είχε και τη «μαγκιά» να βγει μετά το ματς και να το φωνάξει δημόσια. Ειδικά σε μια χρονιά όπου όλοι όσοι βλέπουμε και αγαπάμε το ποδόσφαιρο, χωρίς να επηρρεάζει την κρίση μας η οπαδική μας προτίμηση, παραδεχτήκαμε και παραδεχόμαστε ότι ο Ολυμπιακός πανάξια πήρε το πρωτάθλημα, έπαιξε την καλύτερη μπάλα στην κανονική περίοδο και παίζει την καλύτερη μπάλα στα play-offs. Αντί λοιπόν για «κύκλους», ειρωνείες και ανακρίβειες που προκαλούν γέλιο, θα μπορούσε επίσημα ο Ολυμπιακός να παραδεχτεί αυτό που είδαν μέχρι και οι τυφλοί σχετικά με το πέναλτι του Βαλμπουενά και την μη - αποβολή του Μπα, να δηλώσει ότι δεν χρειάζεται καμία βοήθεια και καμία «εξυπηρέτηση» τέτοιου είδους και να κερδίσει μερικούς πόντους σεβασμού όχι μόνο από τον κόσμο του, αλλά και από τους απέναντι.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο διαιτητής Κομίνης θα έπρεπε να είναι «κάπως πιο προσεκτικός» ή λιγότερο δουλοπρεπής όταν σφυρίζει ένα ντέρμπι ανάμεσα σε δυο μεγάλες ομάδες, όπου η μια τυγχάνει να είναι στα ντουζένια της και η άλλη να κουβαλάει ένα σωρό προβλήματα. Το αν είναι καλός διαιτητής, μέτριος ή ανίκανος, το καταλαβαίνει ο καθένας που παρακολουθεί ποδόσφαιρο ανάλογα με την κρίση του, την αισθητική του και τα οπαδικά του γυαλιά. Η δική μου εκτίμηση είναι πως ο Κομίνης είναι ένας κακός διαιτητής, που έχει σαλιώσει το δάχτυλο, το έχει σηκώσει ψηλά και βλέπει πού φυσάει ο άνεμος. Σφυρίζει λοιπόν με τέτοιον τρόπο, που θα του εξασφαλίσει μακροημέρευση στους πίνακες και συνέπεια στους ορισμούς, εφόσον ευνοεί την εκάστοτε ομάδα που νιώθει ότι έχει το πάνω χέρι σήμερα ή θα το έχει αύριο.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, κανείς δεν θα έπαιζε παιχνιδάκια με την ιστορία και τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Οι διαιτητές που θα ορίζονταν στα παιχνίδια του θα ήταν ξένοι ή Έλληνες που δεν είναι σε «ειδική αποστολή», ούτε είναι «κομάντο», ούτε θα ψειρίζουν τον κώλο της μαϊμούς σε κάθε παιχνίδι να βρουν τρόπο να ακυρώσουν γκολ του Παναθηναϊκού μέσω VAR (έγινε και με ΟΦΗ και με Άρη) ή να εφεύρουν πέναλτι κατά του Παναθηναϊκού, όπως έγινε με τον Ολυμπιακό. Διότι προξενεί απορίες το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζεται από τη διαιτησία ως μικρότερη ομάδα όχι μόνο σε σχέση με Ολυμπιακό, ΑΕΚ ή ΠΑΟΚ, αλλά και σε σχέση με ΟΦΗ, Άρη ή και Ξάνθη…

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, αυτός ο Παναθηναϊκός, δεν θα ήταν απαξιωμένος ακόμα και από τους πιο δικούς του ανθρώπους. Δεν θα πορευόταν στα play-offs χωρίς το παραμικρό κίνητρο, δεν θα είχε έναν προπονητή με ημερομηνία λήξης το τέλος των play-offs (και τους παίκτες του να το γνωρίζουν), δεν θα έπαιζε με το τέταρτο δεξί του μπακ και ένα σωρό παίκτες με ελάχιστες παραστάσεις, διότι έχουν αποχωρήσει τόσοι και τόσοι παίκτες. Δεν θα ήταν επίσης απαξιωμένος από τον ίδιο του τον κόσμο, που αντί να χειροκροτεί την προσπάθεια που κάνουν όσοι απέμειναν και όσοι εξακολουθούν να παλεύουν, βάζει στο ίδιο τσουβάλι τους πάντες και γυρνά την πλάτη στην ομάδα που αγαπά.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν θα μπορούσαν να συμβαίνουν πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά για κακή μας τύχη ζούμε στο συγκεκριμένο σύμπαν και σε μια πραγματικότητα που προξενεί θλίψη και απογοήτευση...