Ο συμβολισμός της Ριζούπολης…

Γίνεται ένας γενικός… χαμός με τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδος. Γιατί; Απλά και μόνο επειδή η μία πλευρά δε θέλει να παίξει στη Ριζούπολη. Γιατί; Επειδή είναι κοντά στην έδρα της ΑΕΚ. Οκ. Σοβαρότατη δικαιολογία για ένα κεκλεισμένων των θυρών ματς. Δύο τελικούς έχασε ο Παναθηναϊκός στο Φάληρο, από ΑΕΚ και Πανιώνιο τέλη δεκαετίας του ’90. Προφανώς έπρεπε να μην κατέβει να παίξει. Ή φανταστείτε τι πρέπει να πουν οι ομάδες της Θεσσαλονίκης που χρειάστηκε να έρθουν στην Αθήνα τόσες και τόσες φορές για τελικούς. Κι όμως… τον χαμό τον κάνει ο Ολυμπιακός για ένα κεκλεισμένων των θυρών ματς στη Ριζούπολη!

Το πιο τρομακτικό απ’ όλα, είναι οι διάφορες αναφορές που ακολουθούν το συγκεκριμένο όνομα. Αναφορές που πλέον γίνονται απροκάλυπτα, ανοιχτά και με… καμάρι. «Τι σας κάναμε στη Ριζούπολη το 2003». Κάπως έτσι δηλαδή. Σε εκείνο το ντέρμπι που πάντα μα πάντα θα πρεσβεύει απίστευτα πολλά για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Σημάδεψε το ίδιο το άθλημα και πάντα θα λειτουργεί ως σημείο αναφοράς. Όπως λειτούργησε το πέναλτι του Παπουτσέλη. Στην πορεία των ετών υπήρξαν χειρότερες διαιτητικές αποφάσεις. Όμως εκείνο το πέναλτι, ήταν η απαρχή μιας πραγματικότητας στο άθλημα που είτε την παραδέχεται κάποιος είτε όχι, διαφοροποίησε σε τεράστιο βαθμό την ιστορία και την πορεία του αθλήματος και των συλλόγων.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως υπάρχουν ακόμη και τώρα κάποια παλαίμαχοι (ένας εξ αυτών, σημαντικό κεφάλαιο για το Ελληνικό ποδόσφαιρο), δημοσιογράφοι που συνήθως έχουν αρκετές δουλειές και προβεβλημένες, οι οποίοι αμφισβητούν το τι πραγματικά έγινε στη Ριζούπολη. Γεγονός που πάντα θα αποτελεί μεγαλύτερη ντροπή κι απ’ τα ίδια τα γεγονότα. Απ’ την ίδια τη νοοτροπία που δημιούργησε και «έδειξε» εκείνο το ματς, εκείνη η μέρα, εκείνη η αντιμετώπιση όλων των γεγονότων. Από την αποστολή του Παναθηναϊκού, απ’ τα αποδυτήρια, απ’ την «υποδοχή» στο γήπεδο, απ’ την έξοδο στον αγωνιστικό χώρο, απ’ την αντιμετώπιση των οπαδών του «τριφυλλιού» που πήγαν στο γήπεδο. Τα πάντα… Απ’ όποια πλευρά κι αν το πιάσεις. Κι όμως το χειρότερο όλων είναι η προσπάθεια να σου πουν μέσα στη μούρη σου πως… δεν έγινε τίποτα. Τουλάχιστον το 2020 και με αφορμή το που θα γίνει ο φετινός τελικός, όλοι παραδέχτηκαν… Ακόμη κι αν το έκαναν για να περηφανευτούν, η ουσία είναι πως παραδέχτηκαν.

Η Ριζούπολη που ξαφνικά… μπήκε έτσι δυναμικά στη ζωή μας λόγω του τελικού ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό, πάντα θα αποτελεί ένα απίστευτα άσχημο συμβολισμό για το ποδόσφαιρο. Διότι αποτελεί αφετηρία σε όποια αναφορά για καταστάσεις που επηρεάζουν την ομαλή διεξαγωγή ενός αγώνα. Για καταστάσεις που καταδεικνύουν πως «θα πάρω αυτό που θέλω και για να το κάνω θα χρησιμοποιήσω όλα τα μέσα που μπορώ». Για τη νοοτροπία με την οποία δυστυχώς αρχίζουν πολλοί να συμβιβάζονται. Αυτό το «να νικάω κι ας νικάω με κάθε τρόπο». Ναι, ίσως από τότε να υπήρξαν ατμόσφαιρες που μπορούν να χαρακτηριστούν και χειρότερες (π.χ. το ντέρμπι του Καλόπουλου από κάθε άποψη θέτει σοβαρή υποψηφιότητα), αλλά η Ριζούπολη ήταν, είναι και θα είναι το σημείο αναφοράς αυτής της λογικής.

Ίσως γι’ αυτό ακριβώς να έχει φέρει τόσες αντιδράσεις. Ανάλογες αντιδράσεις υπήρχαν αναφορικά με τον Θωμά Μητρόπουλο πριν κάποιο καιρό, τον οποίο βέβαια είχε αντιπρόεδρο ο Ολυμπιακός. Προφανώς όταν κάτι το ζεις, όταν κάτι σε εξυπηρετεί, δε θέλεις να το δεις να κάνει κάτι ανάλογο απ’ την απέναντι πλευρά. Και η Ριζούπολη δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση λοιπόν. Η Ριζούπολη του υπεύθυνου μέτρων ασφάλειας που μετά εργάστηκε σε συγκεκριμένη ομάδα, η Ριζούπολη του παρατηρητή ΕΠΑΕ που μετά εργάστηκε σε συγκεκριμένη ομάδα, η Ριζούπολη που διαιτητή που μετά είχε εξέλιξη και έγινε μέχρι και πρόεδρος της λίγκας.

Η Ριζούπολη έχει πάψει απ’ το 2003 και μετά να είναι απλά το γήπεδο που βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Έχει πάψει να είναι η έδρα του Απόλλωνα Σμύρνης. Είναι πλέον ο συμβολισμός μιας κατάστασης, ο συμβολισμός του τρόπου. Ακόμη και μεταξύ μας όταν συζητάμε λέμε για πλάκα έστω «αν δεν γίνει αυτό που θέλω θα στο κάνω… Ριζούπολη». Βέβαια, πλάκα που δε φέρνει χαμόγελα. Ειδικά για τους Παναθηναϊκούς. Οι οποίοι εδώ που τα λέμε, έχουν κάθε δικαίωμα να γελούν βλέποντας αυτή τη «διαμάχη» Ολυμπιακού-ΑΕΚ για το συγκεκριμένο γήπεδο και για το λόγο που τσακώνονται.

Υ.Γ. Έρχεται ντέρμπι με τον Ολυμπιακό για τον Παναθηναϊκό. Γενικά υπάρχει μια αίσθηση πως… απλά θα χάσεις και η ζωή συνεχίζεται, δεν έγινε τίποτα. Ο Παναθηναϊκός σε αυτό το ματς, μοιάζει να είναι το τελευταίο… ανάχωμα για να μην πάρει αήττητο Πρωτάθλημα ο αιώνιος. Το αν μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό εμπόδιο, θα φανεί…

Υ.Γ.1: Το δείπνο των Χρήστου Δώνη, Εμάνουελ Ινσούα, Ματίας Γιόχανσον, είναι σπουδαιότερο γεγονός απ’ αυτό που εμείς κατανοούμε.