Το ανατριχιαστικό βίντεο που δίνει απαντήσεις!

Η αποχώρηση του Χρήστου Δώνη μετά από 12 χρόνια στον Παναθηναϊκό έγινε κάτω από συγκινητικές στιγμές με τον παίκτη να δακρύζει και να πέφτει στις αγκαλιές όλων, για περισσότερο χρόνο στην αγκαλιά του Γρηγόρη Παπαβασιλείου που από μικρό παιδάκι τον έχει ζήσει από πολύ κοντά. Από μικρό παιδί όταν ήρθε στις Ακαδημίες μέχρι χθες, που πήγε για τελευταία φορά στο Κορωπί, ο Χρήστος πάλεψε, έδωσε τον καλύτερο εαυτό του στην ομάδα της καρδιάς του. Μίλησε λίγο, δούλεψε πολύ και ο υγιής κόσμος αυτό του το αναγνωρίζει.

Επειδή ζούμε στην Ελλάδα, όμως, ο Χρήστος την τελευταία διετία δεν κρινόταν για την απόδοσή του στο γήπεδο αλλά επειδή ο πατέρας του ήταν ο προπονητής. Μικρή σημασία είχε για …κάποιους το γεγονός ότι φέτος έκανε μία πολύ καλή χρονιά και παρουσίασε μεγάλη βελτίωση. Επίσης ήταν ….πρόβλημα το γεγονός ότι έπαιζε ο Χρήστος και όχι ο Ανουάρ από τον Γενάρη που ήρθε δανεικός. Όσο και αν στο γήπεδο κάθε φορά φαίνεται και πιο πολύ ότι ο Ανουάρ ΔΕΝ είναι οκτάρι, αλλά εξάρι. Άρα δεν έχει καμία λογική το «βάζει τον γιο του και δεν βάζει τον Ανουάρ», για να τελειώνουμε και με αυτή την ιστορία. Πέρα από το ότι το θεωρώ ανήθικο και μόνο που το συζητάμε αυτό για τον Γιώργο Δώνη, που έχει γράψει με χρυσά γράμματα ιστορία στον Παναθηναϊκό και όταν έκανε την κούρσα στο Αμστερνταμ κάποιοι που είναι σήμερα στην ομάδα δεν είχαν καμία σχέση με τον Παναθηναϊκό.

Ο Χρήστος Δώνης 12 χρόνια δούλεψε σκληρά, υπηρέτησε τον σύλλογο όσο καλύτερα μπορούσε, έπαιξε και σέντερ-φορ πριν τρία χρόνια για να βοηθήσει την ομάδα, έβαλε πλάτη στα αποδυτήρια, για να μην ξεσηκωθούν οι ξένοι που ήταν απλήρωτοι. Απέφυγε τα λόγια τόσα χρόνια και είχε πάντα χαμηλά το κεφάλι και δεν αντέδρασε ούτε όταν άκουγε …χυδαία σχόλια ειδικά τη φετινή περίοδο. Για μένα ο Χρήστος θα βρει την ησυχία του τώρα που φεύγει, διότι όλο αυτό που έζησε ήταν ψυχοφθόρο. Απλά τώρα, που φεύγει, θέλω να πω ότι η όλη παρουσία του στον Παναθηναϊκό από μικρό παιδί θα πρέπει να είναι πρότυπο συμπεριφοράς για όλα τα παιδιά που αρχίζουν από την Ακαδημία και έχουν φιλοδοξία να κάνουν καριέρα. Πολλή δουλειά, λίγα λόγια, χαμηλά το κεφάλι.

Θέλω, όμως, να σταθώ στο βίντεο που δημοσιοποίησε η ΠΑΕ από το αντίο του Χρήστου Δώνη στους συμπαίκτες του. Είχα καιρό να δω τέτοια αγάπη από συμπαίκτες του, για κάποιον παίκτη, που φεύγει από την ομάδα. Τον σήκωσαν στα χέρια μόλις τους είπε έναν σύντομο χαιρετισμό με τους Κολοβέτσιο και Μακέντα να παίρνουν την πρωτοβουλία. Σε αυτό το βίντεο δίνονται απαντήσεις για την πορεία της ομάδας και φέτος, όπου πέτυχε το καλύτερο που μπορούσε.

Το μυστικό της επιτυχίας μιας ομάδας είναι τα αποδυτήρια. Και ο Παναθηναϊκός είχε φοβερά αποδυτήρια και αυτό έβγαινε στο γήπεδο. Όλοι οι παίκτες ήταν μαζί στην προσπάθεια, να πετύχουν το καλύτερο, και για αυτό η ομάδα έβγαζε υγεία στο γήπεδο και ήταν απόλυτα ανταγωνιστική κόντρα στις μεγάλες ομάδες.

Το είδαμε αυτό στο βίντεο με ποιον τρόπο ΟΛΟΙ οι παίκτες πάνε στον Χρήστο τον αγκαλιάζουν, του κάνουν πλάκα, τον σηκώνουν στα χέρια. Εγώ σε αυτό το βίντεο δεν είδα αυτά που ακούγαμε κατά καιρούς, ότι είναι γιος του Γιώργου και κάποιοι παίκτες τσινάνε. Καμία σχέση. Εγώ σε αυτό το βίντεο είδα την μεγάλη αγάπη των παικτών και όλων των ανθρώπων στο Κορωπί για τον Χρήστο. Η εικόνα τα λέει όλα και βουλώνει στόματα .

Και για να κλείσω να πω το εξής. Για να μπορεί ο Παναθηναϊκός τη νέα περίοδο να πάει καλά θα πρέπει να έχει ανάλογα αποδυτήρια. Ο Γιώργος Δώνης αυτό το κατάφερε και με το παραπάνω . Δεν θα είναι εύκολο αυτό για τον Πογιάτος, αλλά και για τα αποδυτήρια που θα έχουν 7-8 νέα πρόσωπα και κάποιες αποχωρήσεις παικτών, όπως του Δώνη, του Γιόχανσον, του Ινσούα, που είχαν ατσαλωθεί τα τελευταία χρόνια με τις δυσκολίες, είχαν βάλει πλάτη για την ομάδα .

Τους καλύτερους παίκτες να έχει μία ομάδα, αν δεν έχει καλά αποδυτήρια δεν έχει ΚΑΜΙΑ τύχη. Μακάρι να τα καταφέρει ο Πογιάτος με την συμπαράσταση του Ρόκα…