Είχαν βρεθεί οι… φταίχτες!

Το αφύσικο για τον Παναθηναϊκό, ήταν αυτό που συνέβη με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Εκεί που η ομάδα χωρίς το παραμικρό κίνητρο, δίχως να έχει στην ουσία τίποτα να περιμένει, με τους πάντες να ασχολούνται με το πότε φεύγουν, δεν έχασε. Δυστυχώς η ευκολία του αποτελέσματος στο ντέρμπι με τον αιώνιο, ήταν κάτι που οι πάντες έβλεπαν να έρχεται και απλά το κοιτούσαν με χαμόγελο… Κανείς δεν μπήκε στη διαδικασία να στρίψει, κανείς δεν προσπάθησε έστω να προστατευτεί από τη «σύγκρουση».

Η εύκολη ανάγνωση είναι η διαφορά ποιότητας. Οκ, αυτό το ξέραμε, το ξέρουμε και δε θα αλλάξει ούτε την επόμενη σεζόν. Άρα αν είναι έτσι, να μην «κατεβαίνει» ο Παναθηναϊκός να παίξει με τον Ολυμπιακό να τελειώνουμε. Το «τριφύλλι» όμως, έχει αποδείξει πως μπορεί. Έχει αποδείξει όντας καλύτερο σε παιχνίδια με τον σαφώς ανώτερο ποιοτικά Ολυμπιακό. Άρα κι αυτή η… καραμέλα, που ξαναλέμε είναι σωστή, δεν αποτελεί αναγκαία συνθήκη. Όταν είσαι μια «γροθιά» εσωτερικά, όταν δουλεύεις με το μυαλό πάνω στο ματς και μόνο, όταν βασίζεσαι στο ποδόσφαιρο, πας και παίρνεις αποτελέσματα, πας και δείχνεις πως η φανέλα σου παραμένει το ίδιο «βαριά» παρότι έχει… ελαφρύνει απίστευτα το τωρινό σου στάτους.

Αλλά δυστυχώς στον Παναθηναϊκό δεν ήταν το ποδόσφαιρο σε πρώτο πλάνο. Το έχουμε ξεχάσει εδώ και καιρό αυτό. Μέχρι και τις παραμονές του ματς, είδηση αποτελούσε το αν θα πάει σε κάποιο εντός έδρας παιχνίδι στο γήπεδο ο Αλαφούζος και όχι το τι θα κάνεις στο ντέρμπι με τον αιώνιο. Είχαν βρεθεί και θα… εξιλαστήρια θύματα, οπότε εύκολη υπόθεση η δικαιολογία. Φταίει ο Ινσούα που κλώτσησε την μπάλα νευριασμένος στην προπόνηση, φταίει ο Ζαχίντ που ζήτησε να αποχωρήσει μετά το ματς, φταίει ο Δώνης που έβαλε στο instagram πως αυτό θα είναι το τελευταίο του ντέρμπι, φταίει ο Γιόχανσον που τραυματίστηκε και φυσικά φταίει και ο προπονητής Δώνης… Άρα, κανένα θέμα. Ας ασχοληθούμε ξανά με το πόσο έχει… ενεργοποιηθεί ξανά ο μεγαλομέτοχος, με το αν θα πάει γήπεδο κτλ.

Ο Παναθηναϊκός έχει καταστρατηγήσει εντελώς, το βασικότερο νόμο του ποδοσφαίρου. Το αυτονόητο ρε παιδί μου! Ποιο είναι αυτό; Πως η ΠΑΕ λειτουργεί για τη διευκόλυνση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Οι πάντες, από τον πρώτο ως τον τελευταίο στο «τριφύλλι», θα πρέπει να εργάζονται καθημερινά για να εξυπηρετούν αυτό που θα βγαίνει στο χορτάρι! Μια αυτονόητη λειτουργία, που δε σχετίζεται αποκλειστικά με το πόσα χρήματα έχεις. Ναι, σαφώς και παίζουν τεράστιο ρόλο, αλλά δεν είναι το παν. Διότι με τη νοοτροπία που έχει ο Παναθηναϊκός, ακόμη κι αν το μπάτζετ ανέβει στα 20 εκατ. ευρώ (λέμε τώρα) δεν υπάρχει η παραμικρή τύχη για επιτυχία!

Οι «πράσινοι» εδώ και χρόνια, ενεργούν πάντα για να παρουσιάζονται ως σωστές οι διοικητικές κινήσεις τους. Γι’ αυτό πάντα στο τέλος της ημέρας, η φθορά μένει για ποδοσφαιριστές, για προπονητές, για όλους τους άλλους τέλος πάντων. Ποτέ για τη διοίκηση. Στην προκειμένη περίπτωση με επιστολή ενημερώθηκε ο προπονητής πως πρέπει να φύγει, πριν τη διαδικασία των πλέι οφ. Διοικητικά δεν ξέρουμε καν αν έγινε προσπάθεια να διατηρηθεί μια κάποια ηρεμία και να μείνουν να παίξουν οι παίκτες που λήγουν τα συμβόλαιά τους. Οι πάντες αποχωρούν λες και… έκλεισε το μαγαζί. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, ακούς μόνο για «δυσαρέσκεια για τον προπονητή». Κοινώς επικοινωνιακά ο οργανισμός που λέγεται Παναθηναϊκός, «καίγεται» απλά να δείξει πως η ευθύνη δεν βαραίνει καθόλου τη διοίκηση.

Δεν πα να εξανεμιστεί το χρέος. Δεν πα να μην αδικεί κανένας τον Παναθηναϊκό. Δεν πα να φτάσουμε στο σημείο το «τριφύλλι» να ακούγεται στα κέντρα αποφάσεων. Καμία τύχη δεν υπάρχει με τέτοια νοοτροπία. Καμία ελπίδα. Όπως διαλύθηκαν προηγούμενες προσπάθειες, έτσι διαλύθηκε κι αυτή, έτσι θα διαλυθεί και η επόμενη. Όπως έφυγαν ως μοναδικοί φταίχτες οι Νταμπίζας, Φύσσας, Βόκολος, Λυμπερόπουλος, ξανά Νταμπίζας (τεχνικοί διευθυντές) όπως έγινε το ίδιο με τους προπονητές (ειδικά Ουζουνίδης-Δώνης), θα συνεχίσει να υπάρχει η ίδια ακολουθία. Ο Παναθηναϊκός αντί να εξυπηρετεί τη λογική σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, αντί να εργάζονται οι πάντες για το τι θα βγει στο χορτάρι, το αγωνιστικό τμήμα μένει αβοήθητο για πολλοστή φορά, δε μιλά ο τεχνικός διευθυντής με τον προπονητή και είναι απλά Ιούνιος μήνας, ενώ σε όλα τα επίπεδα ισχύει το «ο Αλαφούζος να φαίνεται πως κάνει κάτι καλό κι όλοι οι άλλοι να πάνε να…».

Βρείτε εσείς την ελπίδα σε όλο αυτό κι εμείς θα ακολουθήσουμε. Επειδή κανείς Αϊτορ, κανείς Βιγιαφάνιες, κανείς Καρλίτος, κανείς Βέλεθ, δε θα λύσουν αυτό το πρόβλημα. Το αν απασχολεί κανέναν, νομίζουμε φαίνεται… Κατά τα άλλα, ας ασχοληθούμε ομαδικά με το ποιος θα πάει γήπεδο, ποιος θα τσακωθεί με τον Κούγια, ποιος θα δυσαρεστηθεί από την εικόνα της ομάδας στο Φάληρο κι όλα καλά… Η ζωή θα προχωρά κι ο Παναθηναϊκός θα αισθάνεται πως είναι φυσιολογικές οι ήττες με 3-0 από τον αιώνιο.

Υ.Γ. Είναι το λιγότερο αλητεία να κράζει ο καθένας τον Ινσούα για το λάθος του. Το έκανε; Ναι. Όμως έτσι ξαφνικά μετά από τρία χρόνια που δεν δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα, που έμεινε στην ομάδα στις δυσκολότερες εποχές της και πάντα έδινε τον εαυτό του, δεν μπορεί να… τρελάθηκε. Δεν μπορεί να έγινε… Βράνιες. Ούτε είναι λογική το «ίσως πάει στον Ολυμπιακό άρα φταίει». Αν κάποιον δεν τον θες (επειδή δεν είναι το δεν μπορείς, είναι και το δε θες) μετά δεν έχεις δικαίωμα να απαιτείς να μην πάει κάπου αλλού. Τόσο απλά.

Υ.Γ.1: Το χειρότερο δεν είναι η αντίδραση όσων φεύγουν απ’ την ομάδα. Το χειρότερο είναι το ξενέρωμα στα πρόσωπα όσων μένουν…