O Δημήτρης ακόμη και στο «φεύγω» του, έδωσε μάχη για τον Παναθηναϊκό…
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τον επίλογο μιας ολόκληρης εποχής από έναν γεννημένο πολεμιστή…
Υπάρχουν πολλά να πεις και να γράψεις για τη συνέντευξη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Ειδικά αν είσαι «άνιωθος» θα αναλύσεις ακόμη και το «και» για να στήσεις μία ακόμη ιστορία για τον Δημήτρη. Το κάνουν από χθες πολλοί. Εδώ ξημεροβραδιάζονταν πάνω από το Instagram του και έκαναν pause στα stories του μπας και βρουν κάτι να γράψουν για το τι θα έλεγε χθες…
Όσοι πάλι βλέπουν απλά το προφανές και δεν ψάχνουν θεωρίες συνωμοσίας και… ανοησίας, είχαν όλες τις απαντήσεις από τον περασμένο Ιούνη. Με ένα κλικ στο You Tube. Τότε που ο Δημήτρης είχε πει τι θα συμβεί λέγοντας χαρακτηριστικά «Γράφτε το στην πέτρα». Κι όταν ένας Γιαννακόπουλος λέει «γράφτε το στην πέτρα», για να αλλάξει άποψη πρέπει να βγει ο ήλιος από τη δύση. Από χθες ο Παναθηναϊκός έχει περάσει σε μια άλλη εποχή. Έπειτα από 33 χρόνια, 41 τίτλους και 450.000.000 ευρώ… Κι είναι από τις φορές που οι αριθμοί λένε την αλήθεια. Μυθικά πράγματα. Αυτά που μαζί με το επώνυμο «ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ» έκανε τον Παναθηναϊκό την καλύτερη ομάδα που έβγαλε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός. Σε όλα τα σπορ. Για αυτά όμως θα μιλήσει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, ο Ιστορικός του μέλλοντος. Όσοι καταγράφουμε και δεν διαστρεβλώνουμε το παρόν, δύο πράγματα θα κρατήσουμε από τη χθεσινή συνέντευξη. Ναι δύο. Το πρώτο είναι ο κόμπος στο λαιμό και τα δάκρυα που συγκράτησε με τεράστιο κόπο ο Δημήτρης, την ώρα που έγραφε τον επίλογο… Όταν έβγαζε την κάθε λέξη με περίσσιο κόπο. Όπως βγαίνουν τα λόγια ψυχής.
Το άλλο είναι ότι ακόμη και στο «φεύγω» του, αυτός ο τρελός που έχει αγαπήσει βαθιά τον Παναθηναϊκό έδωσε μια ακόμη μάχη. Και πάλι μόνος εναντίον όλων.
Μάχη για να μην ξεπουληθεί η Λεωφόρος. Μάχη για να υπάρξει αύριο για τον Παναθηναϊκό. Μάχη απέναντι στο σάπιο σύστημα του Ζόρντι. Μάχη, μάχη, μάχη…
Ο Δημήτρης έγραψε το τέλος με το μόνο στοιχείο που δεν μπορεί του αμφισβητήσει κανείς. Ούτε οι φίλοι, ούτε οι εχθροί. Ότι είναι πολεμιστής. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία. Και συναισθήματα. Στιγμές που έγιναν αναμνήσεις. Απ΄αυτές που θα λέμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας… «Υπήρχε κάποτε μια οικογένεια που πήρε μια ομάδα και την έκανε μύθο: Ο Παναθηναϊκός των Γιαννακόπουλων…».
Υγ. Ο Παύλος είναι εδώ… Δεν έφυγε ποτέ. Ούτε θα φύγει.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.