Η «κληρονομιά» του Δώνη

Τι θα ήταν τα play-offs για τον Παναθηναϊκό, αν ο Γιάννης Αλαφούζος δεν είχε ανακοινώσει στο Γιώργο Δώνη μέσω επιστολής ότι η συνεργασία τους λήγει; Ή αν είχε μεν σταλεί η επιστολή αλλά δεν είχε δημοσιοποιηθεί; Θα ήταν μια ευκαιρία για τον προπονητή να τσεκάρει κάποιους παίκτες και για κάποιους παίκτες η ευκαιρία να αποδείξουν αν αξίζουν να φοράνε αυτή τη φανέλα, αν αδικήθηκαν από το χρόνο συμμετοχής που πήραν κι αν αξίζουν να πάρουν ακόμα μια ευκαιρία. Θα είχαμε τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε αν το πλάνο του Δώνη μπορεί να λειτουργήσει όχι απαραίτητα με τους «βασικούς», αλλά με ένα κράμα βασικών - αναπληρωματικών, όχι μέσα σε μια ολόκληρη και κανονική σεζόν, αλλά στο πλαίσιο ενός μίνι - πρωταθλήματος με τις καλύτερες ομάδες (βάσει βαθμολογικής κατάταξης) της Σούπερ Λίγκας. Θα βλέπαμε ενδεχομένως παίκτες «άγουρους» και «άψητους» σε μεγάλα ματς και καυτές έδρες, να έχουν την «πολυτέλεια» να παίζουν σε άδεια γήπεδα, χωρίς την πιέση της γεμάτης Τούμπας ή του καυτού «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και να δείχνουν τι αξίζουν.

Δεν θα δούμε τίποτα απ' όλα αυτά προφανώς, διότι ο προπονητής μένει μέχρι να φύγει (στο τέλος των play-offs δηλαδή, αν δεν γίνει κάτι νωρίτερα), οπότε δεν έχει τίποτα να δει και να αξιολογήσει για τη νέα χρονιά, καθώς δεν θα βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας. Και διότι οι παίκτες, καταλαβαίνουν ότι θα αξιολογηθούν όχι από το Δώνη αλλά από τον Ρόκα (αν δεν έχουν αξιολογηθεί ήδη…) και τον Πογιάτος ή όποιον προπονητή έρθει, όπως καταλαβαίνουν επίσης ότι η ομάδα της επόμενης χρονιάς θα χτιστεί από τον τεχνικό διευθυντή και το νέο προπονητή με τα δικά τους «θέλω», τα δικά τους πλάνα και τα δικά τους μεταγραφικά αποκτήματα, στο μέτρο του δυνατού.

Όλα αυτά σημαίνουν, ότι η διαδικασία των play-offs για τον Παναθηναϊκό, που ούτως ή άλλως ήταν «άχαρη», καθώς δεν πρόσφερε ευρωπαϊκό εισιτήριο λόγω του ban, γίνεται πλέον μια απόλυτα τυπική διαδικασία, που ουσιαστικά έχει τελειώσει πριν καν αρχίσει. Τίποτα δεν θα αλλάξει για τον προπονητή αν κάνει π.χ. μόνο νίκες, όπως και τίποτα δεν θα αλλάξει για παίκτες που μπορεί να έχει αξιολογήσει ο Ρόκα ως «ανεπαρκείς» ή που έχει ήδη προγραμματίσει να φέρει καινούργιους στη θέση τους. Και καλώς ή κακώς, αυτή είναι η συνήθης και σωστή διαδικασία: ένας τεχνικός διευθυντής που έχει πάρει το «πράσινο φως» από τη διοίκηση, προτείνει/ επιλέγει τον προπονητή και μαζί κάθονται και αξιολογούν τις ανάγκες της ομάδας, βάσει του διαθέσιμου μπάτζετ.

Είναι απόλυτο δικαίωμα αυτού που διοικεί και πληρώνει, να αποφασίζει με ποιους ανθρώπους επιθυμεί να συνεργαστεί: από τη στιγμή που ο Γιάννης Αλαφούζος έκρινε πως δεν μπορεί για τους «χ» ή «ψ» λόγους να συνεχίσει με τον Γιώργο Δώνη στο τιμόνι της ομάδας, καλώς πήρε την απόφαση ποου πήρε. Και είτε συμπαθεί κανείς το Δώνη, είτε όχι, είτε τον θεωρεί καλό προπονητή, είτε μέτριο, οφείλει να σεβαστεί την απόφαση του ιδιοκτήτη. Το μόνο πράγμα που ενδεχομένως να μην «μέτρησε» σωστά ο Γιάννης Αλαφούζος, ήταν το timing - θα μπορούσε κάλλιστα να αφήσει τα play-offs και κυλήσουν και να ολοκληρωθούν, να μην διαταραχθεί η ηρεμία της ομάδας, να μην ρωτάνε οι παίκτες ο ένας τον άλλον «ποιος θα έρθει;» και «τι κάνουμε από δω και πέρα;» και να πει στον προπονητή την απόφασή του.

Αυτή όμως ήταν η απόφαση Αλαφούζου και δεν έχει νόημα να κοιτάζουμε πίσω και να λέμε τι έπρεπε ή τι δεν έπρεπε να γίνει. Στα μάτια τα δικά μου, ο Γιώργος Δώνης ήταν και είναι ένας καλός προπονητής, που «πόνεσε» την ομάδα, έβαλε πλάτη, την στήριξε και την κράτησε όρθια στα δύσκολα, που την εξέλιξε και την πήγε παραπάνω απ' όταν την ανέλαβε, που έβαλε τις βάσεις για να συνεχίσει να δουλεύεται και να φτάσει ψηλά. Δεν είχε την ευκαιρία να συνεχίσει πάνω στο πρότζεκτ που εκπόνησε με το Νίκο Νταμπίζα και συνέχισε να υπηρετεί μόνος του κάποια στιγμή, αλλά η γνώμη μου είναι πως αφήνει στον διάδοχό του μια ομάδα με ποδοσφαιρικές αρχές, με αρχή, μέση και τέλος, με πειθαρχία και αγωνιστικές αρετές τέτοιες, που θα τον βοηθήσουν - μόλις βάλει τις δικές του «πινελιές» και μεταγραφικές προσθήκες - να πατήσει πάνω σε μια σωστή και υγιή βάση.