Last Dance - Επεισόδια 7 και 8: Το τίμημα του να είσαι ο καλύτερος

Θες να διαλέξεις το καλύτερο επεισόδιο της σειράς ή τα καλύτερα δυο επεισόδια που βγαίνουν κάθε Δευτέρα στο Netflix και δεν μπορείς: ήταν το 7 και το 8 τα καλύτερα ως τώρα; Δύσκολο ερώτημα, καθώς όλα έχουν μια διαφορετική ιστορία να διηγηθούν, είτε είναι μπασκετική, είτε προσωπική, είτε έχουν να κάνουν με ένα καινούργιο κίνητρο που ανακάλυπτε για να τον ωθεί πιο ψηλά, είτε με μια απώλεια, με λάθη και πάθη. Όπως και να έχει, τα επεισόδια 7 και 8 ήταν συγκλονιστικά, μιλούν (κυρίως) για την περίοδο εκείνη όπου ο Τζόρνταν παράτησε το μπάσκετ και έπιασε το ρόπαλο του μπέιζμπολ, λίγο μετά αφού δολοφονήθηκε ο πατέρας του, για την επιστροφή του στο μπάσκετ ενάμιση χρόνο μετά και όλα αυτά που έκανε ώστε να ξαναγίνει ο καλύτερος του κόσμου και να οδηγήσει τους Μπουλς σε τρία ακόμα σερί πρωταθλήματα.

- Ο χαμός του Τζέιμς Τζόρνταν

Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί χιλιάδες πράγματα, σενάρια και ιστορίες για τη δολοφονία του πατέρα του και την απόσυρση του Μάικλ Τζόρνταν από το μπάσκετ. Ότι η δολοφονία είχε να κάνει με τον τζόγο. Ότι ήταν ένα «μήνυμα» για το τι θα συνέβαινε στον ίδιο αν δεν έφευγε από το χώρο του μπάσκετ, ανοίγοντας το δρόμο σε άλλες ομάδες. Ότι το ΝΒΑ του επέβαλε ένα σιωπηρό ban διάρκειας 18 μηνών, λόγω των θεμάτων του με τον τζόγο, ώστε να μην χρειαστεί να ανοίξει κάποια δικαστική ιστορία που θα έπληττε τόσο τον ίδιο όσο και το ΝΒΑ. Η έκθεση της Αστυνομίας όμως ήταν ξεκάθαρη και σαφής: ο Τζέιμς Τζόρνταν, γυρίζοντας οδικώς προς το σπίτι του, σταμάτησε στην άκρη του δρόμου για να κλείσει λίγο τα μάτια του καθώς ήταν κουρασμένος. Δυο 18χρονοι τον λήστεψαν και τον σκότωσαν. Και οφείλουμε να αποδεχθούμε αυτό που είπε η Αστυνομία τότε και αυτά που λέει ο ίδιος ο Τζόρνταν στο ντοκιμαντέρ, χωρίς «ναι μεν, αλλά», χωρίς αστερίσκους και χωρίς θεωρίες συνωμοσίας. Και να καταλάβουμε πόσο διέλυσε τον Μάικλ Τζόρνταν η δολοφονία του πατέρα του, που ήταν και πατέρας και φίλος και ο κόσμος του ολόκληρος, σε μια φάση της ζωής του που είχε εξαντληθεί σωματικά και ψυχολογικά από τα τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα.

- Νομίζεις ότι είναι εύκολο να παραμένεις στην κορυφή;

Στο μυαλό πολλών ανθρώπων είναι ευλογία και ευτυχία να είσαι ο πρώτος των πρώτων. Λεφτά, αναγνωρισιμότητα, διαφημιστικά συμβόλαια, δόξα, τα πάντα. Εύκολο να το λες από τον καναπέ του σπιτιού σου, χωρίς να έχεις λογαριάσει ποτέ το τίμημα: πώς είναι να θέλουν ΟΛΟΙ να σε κερδίσουν, για να αποδείξουν κάτι; Πώς είναι να πρέπει να δουλεύεις κάθε χρόνο δυο φορές πιο σκληρά, για να παραμένεις στην κορυφή; Πώς είναι να πρέπει να γίνεσαι ο «κακός» στα αποδυτήρια, ο αντιπαθητικός, ο σκληρός, ακόμα και ο «νταής» ή αυτός που «κάνει μπούλινγκ» στους συμπαίκτες σου, για να τους δώσεις να καταλάβουν ότι πρέπει να γίνουν καλύτεροι, ότι πρέπει να ανέβουν στο δικό σου επίπεδο, για να μπορέσει η ομάδα να παραμένει ψηλά; Στα επεισόδια 7 και 8 παρουσιάζεται συχνά ένας απάνθρωπος Μάικλ Τζόρνταν, που όλοι οι συμπαίκτες του τον παραδέχονται ως παίκτη και ως γεννημένο νικητή, αλλά δεν τον γουστάρουν όλοι σαν άνθρωπο ή σαν τύπο. Αλλά ποιος είπε ότι ο Τζόρνταν ήθελε να κερδίζει σε διαγωνισμούς δημοφιλίας; Να κερδίζει δαχτυλίδια πρωταθλητή ήθελε.

- Η παρένθεση του μπέιζμπολ

Σύμφωνα με τα όσα μας λέει ο ίδιος, η ιδέα του να παρατήσει το μπάσκετ και να παίξει μπέιζμπολ, ουσιαστικά υπήρχε στο μυαλό του από το καλόκαίρι του 1992, αμέσως μετά το δεύτερο πρωτάθλημα. Αλλά κάτι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η Dream Team και κάτι ότι ήθελε να κατακτήσει τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα, που δεν είχε καταφέρει ούτε ο Μάτζικ, ούτε ο Μπέρντ, τον «κράτησαν» στα παρκέ ακόμα έναν χρόνο. Μετά το three-peat όμως και το χαμό του πετέρα του, ο Τζόρνταν ανακοίνωσε αυτό που έμοιαζε αδιανόητο για όλο τον κόσμο, εντός και εκτός ΗΠΑ: άφηνε το μπάσκετ και πήγαινε να παίξει μπέιζμπολ. Με το #45 στη φανέλα, σε ένα εντελώς διαφορετικό άθλημα, 30άρης πια, όπου έπρεπε να ακολουθήσει ένα εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα εκγύμνασης και προπόνησης.

Ήταν καλός στο μπέιζμπολ ο Μάικλ; Ήταν καλός, αν έμενε θα γινόταν καλύτερος, αλλά ποτέ δεν θα γινόταν ο καλύτερος του κόσμου, όσο σκληρά κι αν προσπαθούσε, προπονούνταν και έβρισκε τρόπους να δίνει κίνητρο στον εαυτό του. Κι ίσως αυτός να ήταν και ο μεγαλύτερος λόγος που αποφάσισε, 18 μήνες μετά την απόσυρσή του, να επιστρέψει στο μπάσκετ. Η αφορμή δόθηκε όταν μια απεργία στο μπέιζμπολ έφερε lock-down στο άθλημα και τον ίδιο να κάνει μερικές προπονήσεις με τους παλιούς του συνοδοιπόρους. Κάπου εκεί, το νερό είχε μπει στο αυλάκι.

- Η πρώτη φορά που ο «θεός» έμοιαζε «θνητός»

Επέστρεψε «σκουριασμένος», με το 45 στην πλάτη και χρειάστηκε λίγα παιχνίδια για να αρχίσει και πάλι να φορτώνει με πόντους τα αντίπαλα καλάθια. Αλλά το πρόβλημα κρυβόταν λίγο παραπέρα: η πορεία της κανονικής περιόδου και η είσοδος στα play-offs, φανέρωσε αυτό που φοβούνταν αρκετοί, ότι δεν θα είχε τις αντοχές να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες και τη σκληράδα συνεχόμενων αγώνων, μια που δεν είχε κάνει «μπασκετική προετοιμασία» το καλοκαίρι που προηγήθηκε. Και αυτές ακριβώς οι σκέψεις επιβεβαιώθηκαν στη σειρά αγώνων με τους Ορλάντο Μάτζικ, τον Σακίλ, τον Χάρνταγουέϊ, τον »παλιόφιλο» Χόρας Γκράντ, τον Κένι Άντερσον και τους υπόλοιπους. Εκεί, όπου για πρώτη φορά ο Υπεράνθρωπος αποδείχθηκε θνητός, ό,τι κι αν έκανε. Εκεί που προσπάθησε να απαντήσει στις προσβολές και τις ειρωνείες φορώντας και πάλι το αγαπημένο του 23. Εκεί όπου για πρώτη και τελευταία φορά στην καριέρα του από τη στιγμή που πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα, βίωσε την αποτυχία και τον αποκλεισμό.

- Η επιστροφή στο θρόνο.

Η αμέσως επόμενη σεζόν, ήταν η καλύτερη στην ιστορία των Μπουλς, μια από τις καλύτερες στην ιστορία του ΝΒΑ, είχαν 72 νίκες και μόλις 10 ήττες στην κανονική περίοδο και το τέταρτό τους πρωτάθλημα. Ο λόγος; Ο Τζόρνταν δούλεψε το καλοκαίρι όσο ποτέ άλλοτε, ακόμα και ανάμεσα στα γυρίσματα του «Space Jam», καθώς ζήτησε να του φτιάξουν ένα ολόκληρο γυμναστήριο και γήπεδο μπάσκετ δίπλα στο σετ για να μπορεί να προπονείται. Εκεί έχτισε ξανά το κορμί του με μπασκετικούς όρους, σούταρε, ίδρωσε και αντιμετώπισε σε «προπονητικά ματσάκια» μερικούς από τους σπουδαιότερους παίκτες της εποχής, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του να παίξουν αντίπαλοι. Τι έκανε ο θεός; Συντόμευσε ουσιαστικά το χρόνο επιστροφής του με ταχύρρυθμα σεμινάρια μπάσκετ και παράλληλα «διάβασε» αρκετούς από τους αντιπάλους που θα αντιμετώπιζε λίγους μήνες μετά στα παρκέ του ΝΒΑ, ώστε να είναι προετοιμασμένος για το πώς πρέπει να τους διαλύσει….