«The Last Dance», επεισόδια 3 και 4: Δώσμου χίλια μάτια να το βλέπω

Και κάθε Δευτέρα, αρχής γενομένης της Δευτέρας του Πάσχα και για πέντε Δευτέρες συνολικά, έχουμε ραντεβού με τα δυο καινούργια επεισόδια μιας ιστορίας γύρω από τον Μάικλ Τζόρνταν, του οργανισμού των Μπουλς συνολικά και του τρόπου που κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή του κόσμου.

Στα δυο καινούργια επεισόδια που είδαμε τη Δευτέρα από το Netflix, θυμηθήκαμε και μάθαμε διάφορα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για το πώς «ταξίδεψε» αυτή η ομάδα προς το πρώτο της πρωτάθλημα, πώς χτίστηκε, ατσαλώθηκε, «μπολιάστηκε» και σφυρηλατήθηκε, μέχρι το έκτο και τελευταίο της το 1998.

- Ο «Ζεν Μάστερ» Φιλ Τζάκσον

Όχι απλά ένας προπονητής, αλλά ένας μποέμ τύπος, ένας άνθρωπος διαφορετικός από τους άλλους. Μελέτησε τη ζωή των Ινδιάνων, ταξίδεψε, πήρε δυο πρωταθλήματα ως παίκτης των Νικς, μαστούρωσε, διάβασε πολύ και κάποια στιγμή το έριξε στην προπονητική. Του πήρε λίγο καιρό να βρει τα πατήματά του, να χτίσει κώδικες επικοινωνίας με τους παίκτες του, να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Τζόρνταν και να τους περάσει τη φιλοσοφία της «τριγωνικής επίθεσης», αλλά μόλις το κατάφερε, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Κυρίως, διότι κατάφερε να εξηγήσει στον Τζόρνταν, ότι μόνο αν γίνουν καλύτεροι οι συμπαίκτες του και συμμετέχουν περισσότερο στο επιθετικό [παιχνίδι, θα μπορούσε η ομάδα να αλλάξει επίπεδο. Και να κατακτήσει και ο ίδιος ο Τζόρνταν περισσότερους και σημαντικότερους τίτλους από αυτόν του MVP ή του πρώτου σκόρερ.

- Το πολύτιμο «Σκουλήκι»

Ο Ντένις Ρόντμαν είναι ένας παλαβός τύπος. Αλλά αυτό που λέμε «ωραίος τρελός». Στα δυο αυτά επεισόδια έχουμε την ευκαιρία να δούμε το background ενός ανθρώπου ιδιαίτερου, που τον έδιωξε η μάνα του από το σπίτι, που γύριζε από δω κι από εκεί και βρήκε τη διέξοδό του και τη σωτηρία του ουσιαστικά στο μπάσκετ. Ντριτρόιτ Πίστονς, παρέα με τα υπόλοιπα «Κακά Παιδιά του Ντριτρόιτ», ξύλο και των γονέων, τσαμπουκάδες, περίεργα κουρέματα, επώνυμες γκόμενες, ένα αποτυχημένο πέρασμα από τους Σπερς και τελικά Μπουλς. Εκεί όπου μόνο ένας τύπος σαν τον Φιλ Τζάκσον θα μπορούσε να τον καταλάβει, να τον αφήσει να «αναπνεύσει», να ανεχθεί τις ιδιοτροπίες του και να μην προσπαθήσει να τον βάλει σε καλούπια. Και μόνο μια τόσο τεράστια προσωπικότητα σαν τον Τζόρνταν, θα μπορούσε να τον κάνει τόσο λειτουργικό και πολύτιμο στο δρόμο για το δεύτερο three-peat. Α, ναι, κάπου στη μέση της διαδρομής, τον πήρε ο ύπνος στο αυτοκίνητο με το όπλο στα πόδια. Εκείνο το βράδυ θα μπορούσε να είχε βάλει τέλος στη ζωή του. Ευτυχώς, ζει και βασιλεύει μέχρι σήμερα, για να μας χαρίζει ακόμα μερικές δόσεις τρέλας. Highlight; Η άδεια που ζήτησε για να πάει διακοπές στο Λας Βέγκας. Ο Φιλ Τζάκσον του έδωσε 48 ώρες, κάπου την τέταρτη μέρα πήγε ο Τζόρνταν και τον μάζεψε από το δωμάτιο που άραζε με την Κάρμεν Ηλέκτρα.

- Τα «Κακά Παιδιά του Ντιτρόιτ» ήξεραν να κερδίζουν, αλλά δεν ήξεραν να χάνουν.

Είναι γνωστό ότι οι Μπουλς σιχαίνονταν (και ακόμα σιχαίνονται) τους Πίστονς, ότι ο Τζόρνταν αντιπαθεί τόσο πολύ τον Αϊζέια Τόμας που έβαλε βέτο να μην πάει ο Τόμας στη «Dream Team», ότι έπεφτε ανελέητο ξύλο στους μεταξύ τους αγώνες, ότι δυο συνεχόμενες χρονιές - πριν το πρώτο πρωτάθλημα των Μπουλς - οι Πίστονς τους κέρδισαν στους τελικούς της Ανατολής. Στα δυο αυτά επεισόδια βλέπουμε και ακούμε τον Τζόρνταν να «στάζει μέλι» για τον Τόμας, βρίζοντάς τον αρκετές φορές, αλλά έχει τους λόγους τους: βασικότερος όλων, η απρέπεια των Πίστονς, να σηκωθούν και να φύγουν από το γήπεδο, τη χρονιά που οι Μπουλς έσπασαν την κατάρα και τους «σκούπισαν» στους τελικούς της Ανατολής με 4-0, λίγο πριν κερδίσουν τους Λέικερς και φορέσουν το πρώτο τους δαχτυλίδι.

- Η «Συντροφιά των Δαχτυλιδιών»

Προφανώς ο Μάικλ Τζόρνταν είναι το κεντρικό πρόσωπο του ντοκιμαντέρ και της επιτυχίας των Μπουλς και ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία του αθλήματος. Αλλά τα επεισόδια αυτά μας εξηγούν με μεγάλη σαφήνεια, πως πέρα από τον Φιλ Τζάκσον, τίποτα δεν θα συνέβαινε χωρίς το step-up και τη συμβολή ολόκληρης της ομάδας: ο Πίπεν και στα δυο thhree-peat. Ο Χόρας Γκράντ, ο Πάξον, ο B.J. Άρμστρονγκ στην πρώτη τριετία. Ο Ρόντμαν, ο Κούκοτς, ο Κερ, ο Χάρπερ στη δεύτερη. Σωματοφύλακες του Μάικ, παραστάτες, δεύτεροι ρόλοι, πείτε το όπως θέλετε, αλλά καθοριστικοί στις επιτυχίες, αποδέχθηκαν το ρόλο τους στην ομάδα χωρίς βεντετισμούς και καρπώθηκαν το μερίδιο της επιτυχίας που τους αναλογούσε.