Το είναι και το φαίνεσθαι
Πολλές φορές δεν έχουν σημασία τα ονόματα αλλά οι πρακτικές.
Και εξηγούμαι για να γίνω πιο κατανοητός. Αν βάλεις το όνομα κάποιος θα σου πει, το γράφεις επειδή είσαι Παναθηναϊκός κι ο άλλος Ολυμπιακός κοκ. Οπότε για να μην αδικήσουμε το νόημα και την πραγματική ουσία ας αποφύγουμε την ονοματολογία. Όχι γιατί δεν έχει σημασία αλλά διότι η Ιστορία συνεχίζει και γράφεται, οπότε ο απολογισμός, το ταμείο που λένε, θα γίνει στο τέλος. Και για τον μεν και για τους δε.
Πάμε τώρα στο παρασύνθημα:
Από τη μία πλευρά έχουμε κάποιον που δεν μασάει τα λόγια, που σιχαίνεται τον καθωσπρεπισμό, που πηγαίνει με τσίτα τα γκάζια (κυριολεκτικά), που καπνίζει μανιωδώς, που ρίχνει μπινελίκια, που έχει ακραίες απόψεις, που είναι αντισυμβατικός, που προκαλεί αντιδράσεις, που δεν το παίζει καλό παιδί, που όταν προσφέρει κάτι κάπου δεν το διαφημίζει, που τα βάζει με το Θεό και με το διάολο, που δεν έχει αφήσει ούτε μισή μέρα όσους έχει στη δούλεψη του απλήρωτους, που δεν έχει βαρέσει κανόνι, που δεν έχει χρεώσει ούτε ευρώ την ελληνική οικονομία, που όταν το απαιτούν οι συνθήκες θα μπει κάπου για να σώσει την κατάσταση και όχι για να την καταδικάσει, που γενικά και ειδικά δεν κάνει πίσω. Κι αυτό το τελευταίο είναι εύκολο να σε κάνει να φαίνεσαι… κακό παιδί. Στα παπάρια του, θα μου πεις. Σωστό. Μεγάλη δουλειά το «είναι».
Από την άλλη έχουμε κάποιους που είναι σοβαροφανείς, που έχουν σημαία τον καθωσπρεπισμό, που δεν πίνουν, δεν καπνίζουν, δεν είναι των άκρων, που δεν έχουμε ακούσει τι πιστεύουν για την πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια, που έχουν ταμπέλα «καλά παιδιά», που όταν δίνουν ένα ευρώ το κάνουν… σημαία, που έχουν… κανονιάσει τη μισή Ελλάδα, που έχουν απλήρωτο όποιον έχουν στη δούλεψη τους, που έχουν χρεώσει μέχρι τα μπούνια την ελληνική οικονομία, που έχουν «πιάσει» μέχρι και τα καθίσματα, που έχουν γκρεμίσει Ιστορίες ετών, που πουλάνε γενικά παραμύθι. Αλλά έχουν την ταμπέλα του καλού παιδιού. Μεγάλη δουλειά το «φαίνεσθαι». Οπότε όλα καλά… Σωστό.
Όχι, δεν είναι όλα καλά. Γιατί κάποια στιγμή σε αυτή τη ρημάδα τη χώρα, πρέπει να επικρατήσει το είναι και όχι το φαίνεσθαι. Μόνο τότε θα βγούμε από την πραγματική «καραντίνα» που έχουν μπει τα μυαλά μας. Μόνο τότε θα κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός… Και στον αθλητισμό και στην κοινωνία. Αλλιώς θα μας φάει η... καραντίνα του μυαλού. Χειρότερη απ'αυτη που ζούμε τώρα. Και πιο επικίνδυνη και από τον κορονοϊό.
Υγ. Άσχετο: Το ότι ακόμη και ο κορονοϊός θα γινόταν αφορμή για… image making η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να το φανταστώ! Το τερμάτισαν; Μπα...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.