Για να δεις ξανά ποδόσφαιρο και μπάσκετ, πρέπει να ζήσεις!

Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε να λειτουργεί η Ελλάδα σαν κανονικό κράτος μπροστά σε μια παγκόσμια κρίση. Είναι η πρώτη φορά που, έστω και με καθυστέρηση σε κάποιες περιπτώσεις όπως στον αθλητισμό, έχουν παρθεί τα σωστά μέτρα. Σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Πέρα, βέβαια, από όσα μπορεί να επιβάλει και να κάνει το κάθε κράτος, υπάρχει και η ατομική ευθύνη. Κι εκεί είναι η ώρα να δείξουμε ότι δεν είμαστε «όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη». Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε ότι είμαστε σοβαροί, ότι είμαστε Έλληνες κι όχι «Ελληναράδες» με την χείριστη έννοια του όρου. Πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να δείξουμε υπευθυνότητα.

Όσο επικίνδυνο και ανεύθυνο είναι να ακούς ανθρώπους να λένε «και τώρα τι θα τα κάνω εγώ τα παιδιά που έκλεισε το σχολείο», άλλο τόσο και περισσότερο είναι το να ακούς ανθρώπους να λένε «και γιατί να μην γίνουν οι αγώνες δεν κατάλαβα;» ή ομάδες να επιμένουν να διεξαχθούν αναμετρήσεις.

Είναι εγκληματικό να ζητάς να παιχτεί ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή… υποβρύχιο κέρλινγκ την ώρα που ο πλανήτης βιώνει μια πανδημία η οποία δεν ξέρει κανείς πως θα εξελιχθεί. Καταξιωμένοι επιστήμονες λένε πως «δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που πολεμάμε» και εσένα σε νοιάζει «ο θρύλος», «η πανάθα», «η παοκάρα», «η αεκάρα» και πάει λέγοντας;

Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρούμε αδιανόητο να υπάρχει σύλλογος στην Ελλάδα που να επιμένει για τη διεξαγωγή αγώνων σε επαγγελματικό επίπεδο. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, την ώρα που πρόσφατα στον ίδιο «οργανισμό», στον ίδιο σύλλογο έφτασαν άπαντες στο… αμήν με την επιμονή να ταξιδέψει η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού για να παίξει στο Μιλάνο που είναι σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού λόγω κοροναϊού…

Επιτέλους, λίγη υπευθυνότητα σε αυτή τη χώρα. Καιρός είναι επαγγελματικοί σύλλογοι με τέτοια απήχηση να δίνουν το καλό παράδειγμα κι όχι να βάζουν… μπουρλότο με τέτοιες συμπεριφορές και απόψεις.

Αν αγαπάς τον αθλητισμό τόσο πολύ, σημαίνει πως αγαπάς και τη ζωή. Για να βλέπεις λοιπόν την εκάστοτε ομαδάρα σου, για να βλέπεις ή και να εξασκείς το αγαπημένο σου σπορ, για να σηκώσεις ένα ακόμα πρωτάθλημα αν είσαι επαγγελματίας των σπορ θα πρέπει να ζήσεις. Κι η επιβίωσή μας, αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα, είναι στα δικά μας χέρια.

Είναι στο δικό μας μυαλό, στη δική μας υπευθυνότητα. Το ΛΟΥΚΕΤΟ παντού είναι ό,τι πιο σωστό έχει αποφασιστεί σε αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Από αθλητικές διοργανώσεις μέχρι θέατρα, κινηματογράφους, εκκλησίες και οτιδήποτε άλλο. Μπορείς να διασκεδάσεις και στο σπίτι σου, να κάνεις την προσευχή σου στο σπίτι σου, να αθλείσαι στο ύπαιθρο κρατώντας ασφαλείς αποστάσεις από άλλους αθλούμενους και μη, να τηρείς τους κανόνες υγιεινής και να μην βάζεις τον εαυτό σου και τους άλλους σε κίνδυνο, για να περάσει κι αυτή η μπόρα. Δεν είναι τόσο δύσκολο.

Μπορείς. Όλοι μπορείτε. Όλοι μπορούμε και ΠΡΕΠΕΙ να το κάνουμε…

ΥΓ. Το παρολίγον… έγκλημα της Euroleague φαίνεται ότι δεν έγινε μάθημα. Δεν έχει σημασία το ότι οι αγώνες της Πέμπτης (12/03) στο Europa League θα γίνουν κεκλεισμένων των θυρών. Η UEFA θα έπρεπε ΧΘΕΣ να έχει σταματήσει τα πάντα για ένα διάστημα.

ΥΓ2. Αυτοί που τραγουδάγανε «στα τέτοια μας τον γράφουμε τον κοροναϊό», φαντάζομαι είναι οι πρώτοι που έχουν εξαντλήσει μάσκες, αντισηπτικά και υγρά μαντηλάκια έτσι; Ας αποδείξουμε για μια φορά πως δεν είμαστε χώρα… καρναβάλι. Καιρός είναι.

ΥΓ3. Πριν λίγο καιρό, το OnSports είχε πάρει θέση και φώναζε για τη διεξαγωγή όλων των αθλητικών αναμετρήσεων στη χώρα πίσω από κλειστές πόρτες. Τότε κάποιοι… έσκουζαν πως αυτό το άρθρο ανέβηκε για λόγους… πολιτικής. Τώρα, υποθέτουμε, κατάλαβαν γιατί υπήρξε αυτή η θέση από την ιστοσελίδα μας…

ΥΓ4. Προφανώς καταλαβαίνετε πως η αθλητική επικαιρότητα θα πάψει, αν δεν έχει ήδη πάψει, να απασχολεί. Αυτό θα προκαλέσει σοβαρή ζημιά σε όλους τους εργαζόμενους, μεταξύ αυτών και τα media, στον χώρο του αθλητισμού. Πάνω από όλα, όμως, μπαίνει ο ανθρώπινος παράγοντας. Η υγεία μας. Δεν παίζουμε με αυτά και δεν είναι όλα... μπίζνες στη ζωή. Σε διαφορετική περίπτωση, θα επιλέγαμε να μην σχολιάσουμε καν την κατάσταση, αν μας ένοιαζε μόνο ο εαυτός μας κι η τσέπη μας...