Περί ταλέντου

Δεν έχω εικόνα για τον Βαγιαννίδη, πέρα από τα 60-κάτι λεπτά κόντρα στον Παναιτωλικό. Ο Γιώργος Δώνης και οι συνεργάτες του έχουν καλύτερη εικόνα, που τον ζουν καθημερινά στις προπονήσεις. Και για να τον βάλει να παίξει εξτρέμ, ενώ είναι μπακ, καταλαβαίνω ότι ακόμα θέλει δουλειά στην τακτική και βελτίωση στο αμυντικό κομμάτι. Πράγματα που θα έρθουν αν συνεχίσει να δουλεύει σκληρά - στον Παναθηναϊκό ή όπου αλλού επιθυμεί να πάει, αν ακούει τους προπονητές του και αν παίζει. Όχι στη χάση και στη φέξη, όχι μόνο σε φιλικά και οικογενειακά διπλά, αλλά σε αγώνες κανονικούς. 18 και κάτι είναι άλλωστε, δεν είναι 15. Ως παίκτης κανονικός (πρέπει να) λογίζεται και όχι ως «ταλέντο» ή «hot prospect».

Όπως έλεγα και παραπάνω, εικόνα δεν έχω για το παιδί, αλλά ένας παίκτης που μπαίνει στο πρώτο του παιχνίδι πρωταθλήματος σαν βασικός και έχει γκολ και ασίστ, πέρα από ταλέντο, έχει και «άστρο». Έχει αυτό το κάτι που τον περιβάλει, που τον πασπαλίζει με ποδοσφαιρόσκονη και του δίνει ένα πρώτο εφόδιο να αναπτυχθεί και να φτάσει εκεί που του αναλογεί να φτάσει. Πού είναι αυτό; Κανείς δεν το ξέρει - ούτε φυσικά ο ίδιος ο παίκτης. Η καριέρα θέλει θυσίες, θέλει δουλειά, θέλει τύχη, θέλει να πάρεις ευκαιρίες, να πέσεις στους κατάλληλους ανθρώπους που θα ασχοληθούν μαζί σου, στην κατάλληλη ομάδα που θα σου δώσει ευκαιρίες, θέλει να μην έχεις τραυματισμούς που θα σε πάνε πίσω.

Για τους τραυματισμούς ή την τύχη ή τις θυσίες ή τη σκληρή δουλειά, δεν μπορώ να μιλήσω. Αλλά για την κατάλληλη ομάδα και τους κατάλληλους ανθρώπους που μπορούν να ασχοληθούν με την εξέλιξη ενός ταλαντούχου παιδιού, μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά ότι βρίσκεται στο σωστό μέρος. Ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική μεγάλη ομάδα που δείχνει τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στους μικρούς - κι αν πέρυσι το έκανε από ανάγκη, φέτος το κάνει από επιλογή.

Και ο Γιώργος Δώνης με τους συνεργάτες του, δείχνουν να είναι οι άνθρωποι που δίνουν ευκαιρίες, που βοηθούν τους παίκτες να προοδεύσουν, που δεν έχουν παρωπίδες ή κολλήματα ή «πρέπει να παίξει ο τάδε ή ο δείνα». Απλά παίζουν αυτοί που κρίνουν οι προπονητές ότι πρέπει να παίξουν.

Ο Μπουζούκης, ο Χατζηγιοβάννης, ο Πούγγουρας, ο Χατζηθεοδωρίδης, ο Αποστολάκης, ο Εμμανουηλίδης πέρυσι (και πιθανότατα προσεχώς), ο Αθανασακόπουλος, ο Αλεξανδρόπουλος, ο Μαυρομάτης πέρυσι, ο Περέα, είναι παίκτες μικροί σε ηλικία, άλλοι από τα φυτώρια της ομάδας και άλλοι που ήρθαν από αλλού, οι οποίοι είτε λογίζονται ως βασικοί, είτε έχουν πάρει ευκαιρίες.

Αξιοκρατικά και όχι επειδή είχαν κάποιο «βύσμα». Κι όλοι τους πρόσφεραν το «λίγο τους» ή το «πολύ τους» για να φτάσει ο Παναθηναϊκός από εκεί που κάποιοι τον είχαν για τα play-outs, να μπαίνει καμαρωτός και άνετος στα play-offs. Το οποίο φυσικά δεν είναι λόγος να πανηγυρίζει κανείς, αλλά σε συνδυασμό με τις καλές εμφανίσεις και τη συνολική βελτίωση της ομάδας, είναι αισιόδοξο για το μέλλον της ομάδας. Όποιος λοιπόν θέλει πραγματικά να παίξει και να βελτιωθεί, να πάρει ευκαιρίες για να δείξει ποιος είναι και τι μπορεί να γίνει μελλοντικά, ο Παναθηναϊκός μοιάζει το ιδανικό περιβάλλον.

Μπορεί να μην είναι σε θέση να δώσει τα μεγάλα συμβόλαια, μπορεί να μην υπάρχει (τουλάχιστον τη στιγμή που μιλάμε) η ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά υπάρχουν όλα τα υπόλοιπα που χρειάζεται ένας παίκτης για να «περπατήσει», πριν αρχίσει να «τρέχει» και στη συνέχεια κάνει «άλματα». Πολύ απλά διότι η λογική λέει πως η πολιτική του συλλόγου δεν θα αλλάξει, άρα δεν θα έρθουν αμφίβολης ποιότητας ξένοι ώστε να μείνουν οι ταλαντούχοι Έλληνες μεταξύ πάγκου και εξέδρας, απλά θα υπάρξει προσπάθεια για λίγες αλλά καλές προσθήκες, όπως αυτή του Καρλίτος. Κι όσο υπάρχει Γιώργος Δώνης στον πάγκο, μαζί με τους συνεργάτες του, υπάρχει η εγγύηση ότι θα εξακολουθεί να γίνεται δουλειά σημαντική, που θα βελτιώνει και τους παίκτες ατομικά και την ομάδα συνολικά.

Αν κάποιος επιθυμεί τα «γρήγορα χρήματα» του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ ή τη «ζαριά» μιας μετακίνησης στο εξωτερικό, είναι δικαίωμά του. Αλλά θα πρέπει να έχει πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, για να πιστέψει ότι θα καταφέρει σύντομα να βρει φανέλα βασικού στη νέα του ομάδα και δεν θα βολοδέρνει στη Β' ομάδα ή δανεικός δεξιά κι αριστερά. Διότι τότε μπορεί να έχει «φτιάξει» τον τραπεζικό του λογαριασμό, αλλά ίσως έχει παράλληλα «χαλάσει» την ποδοσφαιρική του προοπτική.