«Τελείωσε η χρονιά για τον Παναθηναϊκό;»

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι με τον αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ τελείωσε η χρονιά για τον Παναθηναϊκό. Ότι δεν έχει κάτι πλέον να κυνηγήσει κι ότι θα μπει στα play-offs σαν κομπάρσος. Δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ό,τι θέλει. Είναι δικαίωμα όμως του Δώνη και των παικτών του, να έχουν διαφορετική άποψη.

Ο Παναθηναϊκός είχε «κυκλώσει» το κύπελλο ως τον μόνο ρεαλιστικό στόχο που θα μπορούσε να κυνηγήσει φέτος. Φαβορί όμως δεν ήταν ποτέ, παρά μόνο στα μυαλά ορισμένων – ευτυχώς όχι του προπονητή και των παικτών. Διότι ακόμα κι αν πέρναγε τον ΠΑΟΚ, θα μπορούσε κάποιος λογικός άνθρωπος να χρίσει φαβορί τον Παναθηναϊκό απέναντι π.χ. σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ; Δεν νομίζω – στην πραγματικότητα μόνο με αντίπαλο τον Άρη θα μιλούσαμε για 50-50 πιθανότητες.

Είναι λογικό μετά τον αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ να υπάρχει απογοήτευση. Στα τελευταία ματς αρκετός κόσμος ανηφόρισε στο ΟΑΚΑ, ανέβηκε ο πήχης των προσδοκιών, γλυκάθηκαν οι οπαδοί της ομάδας, ήταν κι εκείνο το 2-0 στο πρωτάθλημα που χάρισε ελπίδες. Το 0-1 από τον ΠΑΟΚ έκανε πολλούς να ξεχάσουν πώς διαμορφώθηκε το 2-0 του πρώτου ματς, άρα και πόσο δύσκολη ήταν – ούτως ή άλλως – η αποστολή των «πράσινων» στη ρεβάνς. Ήρθε και το γκολ του Σφιντέρσκι και σχόλασε ο γάμος. Τι αντίδραση να βγάλουν οι παίκτες, που έπρεπε πλέον να ψάξουν για 4 γκολ σε 80 λεπτά, χωρίς να δεχθούν άλλο; Για ποια ψυχολογία μιλάμε και για ποια διάθεση; Όλο το πλάνο πήγε περίπατο μέσα σε 11 λεπτά – μαζί και οι λιγοστές ελπίδες ανατροπής και πρόκρισης.

Οπότε κατανοητό το «ξενέρωμα» από τον αποκλεισμό. Αλλά γιατί να τελείωσε η χρονιά; Ο Παναθηναϊκός μέχρι πριν λίγες εβδομάδες, όταν και έτρεξε ένα σερί 6 συνεχόμενων νικών, ήταν παρατημένος και απαξιωμένος, δεν μπορούσε να κερδίσει δυο συνεχόμενα ματς και έπαιζε μέτρια. Το τελευταίο διάστημα, έπαιξε ωραία μπάλα, είχε φρεσκάδα, πήρε μαζεμένες νίκες και έφτιαξε την ψυχολογία του – μέχρι που ήρθαν οι μαζεμένες ήττες από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Ήττες που δεν τις λες «εκτός προγράμματος» ή «εκτός λογικής» ή «εκπλήξεις» ή παιχνίδια που ήταν δικά του και όφειλε να τα κερδίσει.

Ο Παναθηναϊκός σαφώς και έχει διάφορα πράγματα να κάνει μέχρι το τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων: να ξαναβρεί τα πατήματά του, να ξαναπαίξει ωραία μπάλα και να χτίσει ένα καινούργιο νικηφόρο σερί. Να εντάξει τον Αγιούμπ στο παιχνίδι της ομάδας, περισσότερο κι από τον Ανουάρ και τον Νατζ, διότι ο πρώτος είναι δικός του και οι άλλοι δυο δανεικοί, όπως άλλωστε και ο Ζαχίντ. Να αξιολογήσει ο Δώνης το υλικό του όσο πιο βαθιά μπορεί, ώστε να δει σε ποιους πραγματικά μπορεί να στηριχτεί για την επόμενη μέρα, πέρα από τους 13-14 «βασικούς»: Μπεκ, Κολοβός, Καμπετσής, είναι τρείς παίκτες με ένα μεγάλο ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι τους. Να μάθει τις οριστικές αποφάσεις του Γιόχανσον και του Ινσούα, διαφορετικά να βγει από τώρα στη γύρα ο Ρόκα για να ψάξει πλάγια μπακ.

Και οπωσδήποτε να προσπαθήσει να είναι αξιόμαχος και ανταγωνιστικός στα play-offs, ακόμα κι αν το ταβάνι του μπορεί να είναι η τρίτη θέση. Είναι το μάξιμουμ που μπορεί να κυνηγήσει και οφείλει να το κάνει. Για το πρεστίζ του, για την ψυχολογία του, για να έχουν ένα κίνητρο οι παίκτες του. Και για κάτι ακόμα, που μοιάζει μακρινό αλλά δεν είναι εντελώς απίθανο: για τη συμμετοχή στην Ευρώπη, αν τελικά καταφέρει να πείσει την ΟΥΕΦΑ να άρει τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό.