Μήπως είμαι τρελός; Μήπως τά'χω χαμένα;

Υπάρχουν κάποια πράγματα από το παιχνίδι της Τούμπας, που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης: 1) ο Πέλκας στο ξεκίνημα του αγώνα, πάει με τις τάπες πάνω στο πόδι του αντιπάλου και έπρεπε να πάρει κόκκινη, ή τέλος πάντων να αποβληθεί με δυο κίτρινες λίγα λεπτά μετά που συνέχισε να παίζει επικίνδυνα. 2) ο Πέλκας, που όπως είπαμε δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στο χορτάρι, κερδίζει ένα πέναλτι που δεν έγινε ποτέ και ο ΠΑΟΚ ανοίγει το σκορ. 3) Ο Βιεϊρίνια, προς το τέλος του αγώνα, επιστρέφει τη μπάλα στον Πασχαλάκη με το χέρι και όχι με το στήθος. Είναι έξω από την περιοχή, αλλά είναι χέρι.

Σε μια «κανονική» χώρα, με «κανονικούς» ανθρώπους, δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανενός είδους debate γι' αυτές τις τρεις φάσεις. Και θα ήταν και μια πολύ ωραία μαγκιά των φίλων του ΠΑΟΚ και των δημοσιογράφων του και ολόκληρου του επικοινωνιακού του μηχανισμού, να βγει τίμια και αντρικά και να πει «ναι ρε παιδιά, έχετε δίκιο γι' αυτές τις φάσεις, αλλά μπάλα είναι, τη μια αδικείται ο ένας και την άλλη ο άλλος». Για να μπορούμε να πάμε παρακάτω τη ζωή μας, να συνεχίσουμε να μιλάμε και όχι να γαβγίζουμε ή να βελάζουμε, να συζητάμε ποδοσφαιρικά και να μην χαλάμε τις καρδιές μας.

Ο ΠΑΟΚ όμως επέλεξε το δρόμο της «τρελίτσας»: δηλαδή «σιγά το μαρκάρισμα του Πέλκα» και «ήταν πέναλτι του Ινσούα, δείτε εδώ απ' αυτή τη γωνία!» και «γιατί δεν απέβαλε τον Πούγγουρα;» και «ποιο χέρι μωρέ του Βιεϊρίνια;» και «τι μιλάτε κιόλας που έπρεπε να φάτε 5;» Αυτό μας λένε από το βράδυ της Τετάρτης, θυμίζοντας την εξίσου αστεία επιχειρηματολογία μερικά χρόνια πριν, με την περίφημη παράσταση του Κύζα, που παρά τα διαιτητικά εγκλήματα έλεγαν «ε, ας αξιοποιούσε τις ευκαιρίες ο Κλωναρίδης να προκρινόσασταν. Τι σας φταίει η διαιτησία;» Κι ας είχε βγει τότε ο Ιβάν Σαββίδης, μετά το ματς όπου γινόταν ο κακός χαμός, παραδεχόμενος ότι έγιναν λάθη υπέρ της ομάδας του, αχρηστεύοντας ουσιαστικά την προπαγάνδα διάφορων «παπαγάλων» που έκαναν το άσπρο, μαύρο.

Κανένας Ιβάν Σαββίδης βέβαια ή Γιώργος Σαββίδης ή κανένας άλλος δεν πρόκειται να βγει τώρα και να πει κάτι ανάλογο - η επικοινωνιακή γραμμή είναι «συμπαγής», είναι «μπετό», διότι η κατάσταση στην ομάδα, η γκρίνια του κόσμου, η αμφισβήτηση του Φερέιρα, η απώλεια της πρώτης θέσης στη βαθμολογία του πρωταθλήματος και η μέτρια μπάλα που παίζει ο ΠΑΟΚ τον τελευταίο καιρό, δεν επιτρέπει τέτοια χαϊλίκια. Δικαίωμά τους να κάνουν ό,τι θέλουν, εκτός από ένα πράγμα: να προσπαθούν ορισμένοι να μας βγάλουν όλους τρελούς, τυφλούς, άμπαλους ή «εχθρούς της Θεσσαλονίκης και του ΠΑΟΚ».

Να τους θυμίσω πολύ ευγενικά ότι δεν χαλαστήκαμε όλοι πέρυσι με το νταμπλ του ΠΑΟΚ, ούτε χάσαμε τον ύπνο μας από τη στενοχώρια. Ότι δεν αμφισβητήσαμε την ανωτερότητά του όλη τη χρονιά, ούτε τραβάμε κανένα ζόρι που πήρε πρωτάθλημα ομάδα από τη Θεσσαλονίκη. Ότι δεν έχουμε οι περισσότεροι τίποτα να χωρίσουμε με τον ΠΑΟΚ και τον κόσμο του, ότι δεν φωνάζουμε «Βου-Βου-Βούλγαροι» στο γήπεδο και δεν πετάμε καντήλες όποτε κερδίζει ο ΠΑΟΚ. Υπάρχουν προφανώς αυτοί που χαλιούνται με τον ΠΑΟΚ και τις επιτυχίες του, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία «των Αθηναίων», οπότε ας λύσουν τα - όποια - προβλήματα έχουν μ' αυτούς, χωρίς να μας τσουβαλιάζουν όλους.

Όλοι εμείς οι υπόλοιποι λοιπόν, θέλουμε να βλέπουμε μπάλα και να μιλάμε για μπάλα. Αλλά επίσης θέλουμε οι αγώνες να κρίνονται μέσα στις τέσσερις γραμμές, με κανόνες που ισχύουν για όλους και κανονισμούς που τηρούνται πάντα και παντού. Θέλουμε ξένους διαιτητές που να βλέπουν και να ξέρουν τι τους γίνεται και διαιτητές VAR που να αποφασίζουν με κριτήρια ποδοσφαιρικά και όχι ανάλογα με το ποια ομάδα παίζει και σε ποια έδρα είναι το εκάστοτε παιχνίδι. Και πάνω απ' όλα, δεν θέλουμε ανθρώπους που να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, να μας βρίζουν, να μας κοροϊδεύουν και να μας κουνάνε το δάχτυλο τη στιγμή που έχουμε δίκιο. Χορτάσαμε από δαύτους τα προηγούμενα χρόνια, από τους «κάντε ομάδα να κερδάτε και τους διαιτητές» και τους «επενδύστε κι εσείς εκατομμύρια στο ποδόσφαιρο όπως κάνουμε εμείς» και τους βαρέθηκε η ψυχή μας.