Για τον Παναθηναϊκό είναι «τώρα ή ποτέ»… Το «ποτέ», δεν παίζει!
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για το «ή ταν ή επί τας» της Παναθηναϊκής οικογένειας στο θέμα του Βοτανικού.
Τη Δευτέρα που πέρασε ο Παναθηναϊκός, έκλεισε 112 χρόνια ζωής. 112 χρόνια από την ίδρυση του. 112 χρόνια από εκείνη τη μέρα που ο μέγας Καλαφάτης, ίδρυσε τον πιο ένδοξο ελληνικό Σύλλογο. Δεν ήταν σύμπτωση ότι ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος, ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός, η Μάνα του Λόχου, έκοψε την Πρωτοχρονιάτικη πίτα του ανήμερα των γενεθλίων. Ήταν ένας ισχυρός, ισχυρότατος συμβολισμός για το παρελθόν, το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον.
Και αν για το ένδοξο παρελθόν έχουν πασχίσει και ματώσει πολλοί. Για το παρόν ωστόσο και κυρίως για το μέλλον του Παναθηναϊκού, παλεύει και πολεμάει ένας: Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Και μάλιστα εναντίον όλων. Κάποιες φορές ακόμη και απέναντι στον εαυτό του, καθώς θέλει πολλή υπομονή και πίστη για να πολεμάς διαρκώς, κόντρα σε έναν ολόκληρο στρατό…
Ο ισχυρός άνδρας του τριφυλλιού το περασμένο καλοκαίρι άνοιξε τα χαρτιά του και μοιράστηκε με τον κόσμο του Παναθηναϊκού όχι απλά το όραμα του αλλά τον τρόπο με τον οποίο ο Σύλλογος, ποδόσφαιρο, μπάσκετ και Ερασιτέχνης, μπορεί να πορευτεί στο μέλλον με ασφάλεια και προοπτική. Χωρίς να έχει ανάγκη κανέναν! Ούτε καν τον Γιαννακόπουλο… Δύο ήταν οι άξονες. Ιδιόκτητες εγκαταστάσεις στον Βοτανικό και το PAO ALIVE. Η σύνδεση των δύο δεδομένη και απαραίτητη. Με τη διαφορά ότι μόνο το δεύτερο ήταν αποκλειστικά θέμα του κόσμου. Για το κομμάτι Βοτανικός, δυστυχώς το κλειδί των εξελίξεων το κρατάει η εκάστοτε Κυβέρνηση. Εν προκειμένω η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Να σημειώσουμε κάτι: Ο Γιαννακόπουλος δεν ζητάει χάρη. Απαιτεί το δίκαιο. Το δίκαιο για τον Παναθηναϊκό. Κι όχι τσάμπα. Από τις ομάδες που έφτιαξαν, φτιάχνουν ή θα φτιάξουν γήπεδο στην Ελλάδα, o Παναθηναϊκός είναι αυτός που δίνει τα περισσότερα και τα ακριβότερα. Αυτά για να έχουμε καλούς λογαριασμούς. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος χθες, για μια ακόμη φορά, ελπίζουμε τελευταία, ζήτησε τα λόγια να γίνουν πράξεις. Ζήτησε τα «θα» να μην μείνουν «θα». Και δεν το ζήτησε για πάρτη του αλλά για τον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του. Για το ιερό χρέος που νιώθει ότι έχει απέναντι στην Ιστορία αυτού του Συλλόγου. Για τους Παναθηναϊκούς που «έφυγαν» και δεν είδαν το τριφύλλι να μπαίνει στο σπίτι του, για όσους ζουν με αυτό το όνειρο και για τις γενιές που θα έρθουν…
Στην Ελλάς του 2020 το αυτονόητο, το δίκαιο, το σωστό, παραμένει ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό. Κι όχι οι Παναθηναϊκοί δεν θα έπρεπε να μετρηθούν (ξανά) για να γίνει το δίκαιο πράξη. Αν χρειαστεί όμως θα το κάνουν. Γιατί από τον Δημήτρη μέχρι τον τελευταίο Παναθηναϊκό, ξέρουν πως είναι «τώρα ή ποτέ». Και το «ποτέ» δεν παίζει. Τόσο απλά.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.