Πράσινο και λευκό όλες οι μέρες μας!
Χρόνια άπειρα στο συνδετικό κρίκο της αθωότητας, της χαράς, των νιάτων, της «τρέλας» μας!
Θα είναι κάπως περίεργα αυτά τα γραφόμενά μας. Ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη. Αλλά όταν πρέπει να γράψεις για τον Παναθηναϊκό, ξεκάθαρα θα είναι και κάπως πιο προσωπικό το κείμενο. Επειδή τι είναι ο Παναθηναϊκός πέρα από κοινωνικό φαινόμενο, ο κορυφαίος σύλλογος της χώρας και το σωματείο που λατρεύουμε (ναι και κάποιοι που λέμε πως είμαστε δημοσιογράφοι τον λατρεύουμε); Προσωπικές αναμνήσεις του καθενός!
112 χρόνια.. Πολλά. Δεν τα ζήσαμε φυσικά. Εκεί στο 1/3 είμαστε χωρίς να τα θυμόμαστε όλα φυσικά. Περνούν τα χρόνια. Θυμόμαστε ακόμη τα αναμνηστικά που αγοράζαμε απ’ την… μπουτίκ (έτσι τη λέγαμε τότε κι όχι επίσημο κατάστημα-official store) με τον αριθμό 90 πάνω. Εμείς μεγαλώνουμε, γερνάμε, ο Παναθηναϊκός ποτέ δε θα γεράσει. Εκεί όρθιος πάντα και καμαρωτός. Όπως τον έχει «πλάσει» η ψυχή μας. Γιατί τον αγαπήσαμε μέσω παρότρυνσης ανθρώπων που πλέον δεν είναι ανάμεσά μας. Τον λατρέψαμε λόγω αθλητών που δεν αγωνίζονται πλέον. Από την εποχή που βάζαμε τις μανάδες μας να ράβουν το «7» σε πράσινες μπλούζες (μην πει κανείς σαχλαμάρα) με λευκή κορδέλα, για να το παίζουμε… Σαραβάκοι όταν πηγαίναμε στα χωριά μας. Πριν καν έρθουν οι «μπουτίκ» στην χώρα μας και μας αγοράσουν τη… στολή όπως λέγαμε μικροί. Φανέλα, σορτσάκι, κάλτσες. Τα πάντα…
Διαβάστε περισσότερα στο Leoforos.gr
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.